Vraag
Geachte ds. Simons, waarom is het leven toch zo moeilijk en onmogelijk. Het is zo mijn verlangen om dicht bij de Heere Jezus te leven en er zijn tijden geweest dat dat ook kennelijk zo was. Dat Zijn liefde en vrede mijn hart vervulde. Maar als ik nu 's zondags Zijn stem mag horen, die zo liefelijk is voor mijn ziel, dan zie ik weer zo op tegen de maandag als alle ellende en zorgen en moeite weer begint en je eenzaam en ellendig je pad moet gaan door deze woestijn en alle dingen tegen zijn. Dat het weer lijkt alsof de satan en de dood het voor het zeggen hebben. En ik mezelf weer zo tegenval omdat ik weet dat ik zou moeten zien op Hem en niet op mezelf, maar het lukt gewoon niet. En het lijkt wel of er in mijn omgeving geen mensen zijn die dat snappen. Ik wil en kan niet meer leven zonder Hem, maar waarom ben ik dan toch iedere keer het spoor bijster? Het leven is zo zinloos en uitzichtloos als ik Hem niet zie.
Antwoord
Het eerste wat in mij opkwam toen ik uw belijdenis in de mail las was: "Waarom, waarom verlaat Gij mij?" (Ps. 22:1). Is het een vraag of is het een schreeuw uit de diepte? Waarom o God, gaat U toch zulke wegen met mij?
Wilt u dat ik u antwoord geef op uw vraag? Nee, niet ik, maar laten we luisteren in de nood wat het antwoord is van het Woord. Leert de Schrift ons niet dat Gods weg niet altijd gemakkelijk is? De afgrond roept toch immers tegen de afgrond, bij het gedruis van Uw watergoten, al Uw golven en Uw baren zijn over mij heengegaan (Ps. 42:7). Is het dan niet bijbels als er staat dat ze door vele verdrukkingen moeten ingaan in het Koninkrijk van God? (Hand. 14:22). Zeg de Heere dan niet dat Hij degene die Hij liefheeft kastijdt? (Hebr. 12:6). Zo kan ik nog even doorgaan. Het Woord staat er 'bol' van. Dat weet u ook met uw verstand, maar uw gevoel brult hier tegenin. Je wilt er niet aan. U had er zo'n ander beeld bij. Alles gedacht, maar is dit Gods weg? We zingen het allemaal uit volle borst. Toch drong het niet goed tot ons door. We vonden het een mooie wijs en het waren vertrouwde woorden. Totdat de storm opstak. Totdat het praktijk werd. Het lijkt en schijnt allemaal zo tegenstrijdig. Ons vlees kreunt en jammert. We willen niet sterven, maar leven en toch...
Toch is er meer te zeggen dan het bovenstaande. Het levensboek bestaat uit meer hoofdstukken. Er kunnen allerlei periodes zijn in het leven. Gods boek is immers meer dan één hoofdstuk. U schrijft ook dat er andere tijden in uw leven waren. Tijden dat je dicht bij Hem mocht leven. Niet alleen leven, maar je mocht het ook ervaren. Als je 's morgens wakker werd dan was Hij er. Ging je 's avond slapen dan nog was Hij bij u. Zijn liefde proefde je en doorleefde je tot op het 'bot'. Dwars door alles heen. De vrede overwon alle verdrukking. Helaas het bleef niet zo. Er kwamen andere tijden. Waarom o God? Om je te oefenen, te beproeven, te louteren, te verdiepen (1 Kor. 3:13/1 Petrus 1: 7/Rom. 5:3/Kol. 2:7).
Wat zijn het goede tijden als het geloof gepaard gaat met gevoel over een vlakke weg. Maar er is in het Koninkrijk meer te leren. We kunnen van alles belijden, maar als de dingen doorleefd worden wordt het anders. Toch leert God Zijn kinderen ook door die diepten. Houdt voor ogen met alles wat u overkomt, dat Hij het is Die ons dit alles laat overkomen. Wat komen beproeven, lijden, kruis en druk dan in een ander licht te staan. Ik hoor de dichter boven het gedruis van de golven en de baren uitroepen... Psalm 66:10: "Want Gij hebt ons beproefd, o God! Gij hebt ons gelouterd, gelijk men het zilver loutert; Gij hadt ons in het net gebracht; Gij hadt een engen band om onze lenden gelegd." Of zoals de profeet Jeremia het uit schreeuwt: Hij, Hij, Hij! (Klaagliederen 3:1-16). Hij heeft ons geleid door deze diepten opdat wij meer en meer leren onder het kruis Hem na te volgen. Ook als alles lijkt en schijnt in de dood te eindigen. Wanneer Zijn liefelijke aanwezigheid zo ver weg schijnt te zijn, dan weet het geloof: nochtans de Heere zal mij niet verlaten (Hebr. 13:5). Of zoals de profeet het belijdt; zo Hij vertoeft, verbijt Hem want Hij zal gewisselijk komen (Hab. 2:3).
Als laatste schrijft u dat u uzelf zo tegenvalt wanneer de duisternis u vast grijpt. Zo geneigd om te zien op de omstandigheden, te zien op de dingen die voor ogen zijn. Wat hadden we een ander beeld van deze Koninklijke weg. We dachten door het geloof te leven en het was door genade ook zo. Maar nooit gedacht dat er ook tijden zouden komen dat er niets onmogelijker is dan af te zien van alles en genoeg te hebben aan Hem. Hij ging zo vanzelf. Er was niets gemakkelijker dan te leven uit het geloof en door het geloof. Totdat er andere omstandigheden kwamen. Het leek wel of alles uit je handen werd geslagen. Waar was de Borg? Waar was Zijn liefde? Waar was dat innige leven met Hem? Ik riep des daags maar Hij antwoordde niet en des nacht en ik vond geen ontferming (Ps. 142:1). Uren, dagen te moeten leven zonder Zijn liefde. Zo leek het en zo scheen het te zijn. Sterven leek soms beter dan leven. Want zonder Zijn nabijheid is er geen leven. Zonder Christus, zonder deze Zaligmaker, geen blijdschap en vrede. En toch, en toch... God gaat een weg. Waarom o Heere? Na deze zult u het verstaan.
Ik moet stoppen, uren zou ik kunnen schijven over deze diepten en hoogten. Maar doe niet als Asaf. Hij bleef buiten het heiligdom. Hij keek om zich heen en zakte steeds dieper weg. Totdat hij het Woord openende, totdat Hij in Gods heiligdom inkwam (Ps. 73:12). Toen zag Asaf ineens hoe Gods weg was. Een volmaakte weg. Deze Asaf jubelt het uit: Het is mij goed om nabij Mijn God te zijn!
O ja, u schreef ook nog over dat ze u niet begrijpen. Ach wat maakt het uit; als Hij het maar begrijpt. O nee, we zijn ook nog mensen. Het doet pijn om een 'vreemdeling' te zijn in de kerk. Nee, niet in de wereld alleen. Ingrijpender is het als je een 'vreemdeling' bent op de grond waar God je gezet heeft.
Van harte zegen toegebeden,
Uw dominee A. Simons, Vinkeveen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Simons
- Geboortedatum:07-05-1958
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Valburg-Homoet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ken je natuurlijk niet persoonlijk...dus weet niet wat jij allemaal meemaakt in je leven.
Echter herken ik je worsteling wel.
Vanochtend las ik job 1, moet je ook maar eens lezen...
vs 21; De Heere heeft gegeven, de Heere heeft genomen ; de naam des Heeren zij geloofd!
Job werd beproefd, maar God deed dat niet om te plagen, maar Hij wil ons geloof oefenen, opdat wij steeds meer en dichter bij Hem leven.
Zie op Hem zegt Hij, niet op de omstandigheden.
Hij heeft geen lust tot plagen.
En ook maandag en de verdere week hebben we het Woord van God, hou stille tijd en lees het Woord. Bid om licht van de Heilige Geest.
Stormen kunnen woeden, beproevingen, alles lijkt onrustig.....ik herken het.
Hier in de wereld is de rust niet, alleen bij Hem!
Soms ook waar Hij is, in de kerk onder het Woord.
Onze weg gaat verder, nog een kleine tijd!
Wat kun je tegen je zelf aanlopen, de zonde, de onrust, de duivel, de wereld...
maar het is voor even, Hij heeft immers al gestreden.....en heeft allen overwonnen!
Ik blijf ook zo tegen mezelf aanlopen, en toch elke keer weer helpt Hij.
Ik hoef het niet te doen, het hangt zelfs niet van mijn geloof af, niet van mijn bidden en zoeken....
Hij is gebonden geworden, opdat hij gebonde mensen zou ontbinden.
Zie op Hem, bid maar of hij dat geloof geeft opdat je niemand anders mag zien dan Jezus alleen. Lees de beloftes die er in Zijn woord staan, voor allen die in Hem geloven.
bv. Ik zal je niet begeven en verlaten, Mijn oog zal op U zijn.
Hij schenkt geen makkelijke weg altijd, maar wel een behouden thuiskomst
Hij heeft kinderen zo lief, ondanks wie we zijn, elke keer verprutsen we het weer, en dwalen we weer weg.
Zie op ZIjn lijden, op ZIjn kruis, opdat jij je kruis op je mag nemen en vrolijk mag dragen.
Gemakkelijk, nee vanuit mezelf onmogelijk !!
alleen door Hem!
Sterkte, ik wens je ZIjn kracht toe!
Het liefst wil je altijd, dag en nacht in Zijn voelbare nabijheid leven.
Er was een tijd dat dat ook zo was, en dat was letterlijk de Hemel op aarde. En nu kan het soms zo donker en eenzaam zijn. Je kunt niet zonder Hem leven, en toch lijkt Hij zo verweg!
Mensen om je heen kunnen vanalles zeggen, je moet geloven, je moet vertrouwen, je moet...
Maar je kunt niets, je weet zelf niet eens meer hoe dat moet, geloven.
Soms ga je aan alles twijfelen.
Blijft het gebed over, want wat mij steeds weer bemoedigd, is wat ik eens in een preek hoorde: je gebed verdampt niet, het lost niet op in het niets, ook al heb je soms dat gevoel. Je gebed is bij God bekend, al je zuchten en je zorgen, Hij weet alles. We hebben zelfs een Voorbidder. Zelfs als we niet meer kunnen bidden, dan wordt er door Hem voor ons gebeden.
Wat @Rian2 zegt: je stille tijd blijven houden, Zijn Woord blijven lezen. Dat is wat Hij van ons vraagt. Daardoor spreekt God tot ons. Zondag en ook door de week.
Wacht op de HEERE, wees sterk en Hij zal uw hart sterk maken, ja wacht op de HEERE. (ps 27 vers 14)
Echter, wees danbaar dat je het zo ervaart, want het is de vrucht van de Liefde. Ondanks alles: denk aan de rank in de wijnstok. Ben je in Hem, verwacht het van Hem, dan ben je een vreemdeling in de wereld en in de kerk.
