Assertiviteit en Bijbelteksten

Aan ds. A van Vuuren. Bedankt voor uw uitgebreide antwoorden op mijn vragen/knopen! Ik heb alleen nog een vraag m.b.t. assertiviteit en de volgende Bijbelteksten. Lukas 6:29: "Dengene die u aan de wang slaat, bied ook de andere, en dengene die u den mantel neemt, verhinder ook den rok niet te nemen. Maar geef een iegelijk die van u begeert, en van dengene die het uwe neemt, eis niet weder.'' 1 Petrus 2:20 "... maar indien gij verdraagt als gij wel doet en daarover lijdt, dat is genade bij God.'' Misschien haal ik deze weer uit de context of begrijp ik het niet. Maar hier is toch ook geen sprake van een gezonde zelfliefde? Verder snap ik ook dat deze zelfverloochening alleen (oprecht) kan door Gods Geest. Misschien kan en wilt u hier nog iets op zeggen? Nogmaals bedankt.

Beste vraagsteller.
 
Sorry dat ik je wegens drukte in de gemeente even moest laten wachten. Bedankt voor je reactie. Hieronder de gevraagde aanvulling.
 
Het gaat er inderdaad om dat je de genoemde Bijbelteksten in hun verband ziet en bovendien het parallelle gedeelte in Mattheus 5 daar naast legt. Dan zul je zien dat het niet indruist tegen een gezonde bijbelse assertiviteit en dat het niets te maken heeft met "over je heen laten lopen." Genoemde teksten staan in het kader van de geloofsvervolging en hebben niets te maken met slappe toegeeflijkheid.
 
Om aan te geven hoe misplaatst het is op zo'n tekst letterlijk, los van het verband, te lezen even een luchtige anekdote. Een predikant bezocht eens een gevangene in zijn cel. Op een gegeven moment hoorde de cipier gebons en gekreun. Toen hij de celdeur open deed richtte de predikant zich net op met twee gezwollen wangen, blauw geslagen ogen. Op de grond lag de crimineel, knock-out geslagen. Wat is hier gebeurd?, vroeg de cipier. De predikant antwoordde: Hij sloeg me eerst op de ene wang, toen keerde ik mij naar het woord van Jezus de andere wang toe. Maar toen was het mijn beurt.
 
Christus Jezus doet in de Bergrede de door jou genoemde uitspraken om een andere houding aan te kweken dan het "oog om oog tand om tand." Dat laatste leerden immers de Joodse schriftgeleerden. Maar Christus doorbreekt het haat-principe en zegt: hebt uw vijanden lief. Wanneer de vervolgers Jezus' volgelingen hun kleding afhandig maken en hun bovendien het hemd geschonken wordt door de discipelen, dan zal dat de vijanden hopelijk tot inkeer brengen. Daar geeft Hij trouwens zelf het voorbeeld van.

Het evangelie van de verzoening heeft slechts werfkracht als Jezus volgelingen het haat-systeem, het terugslaan, het lik-op-stuk-beleid doorbreken. De apostel Petrus, die in de hof van Gethsemane nog naar het zwaard grijpt, blijkt dat gezien zijn briefwoord inmiddels wel begrepen te hebben.
 
Dat is echter wat anders dan in de normale menselijke omgang alles maar goed te vinden, alles maar over je heen laten komen. Ook daarin gaat de Heiland ons voor. Een voorbeeld passend in de lijdenstijd: Als de dienaar van de Hogepriester Jezus in het gezicht slaat, roept Hij hem ter verantwoording. "Waarom slaat u Mij?" Als Paulus omwille van het evangelie gegrepen wordt, beroept hij zich op de keizer. Kortom, zie goed het verschil tussen noodzakelijke zelfverloochening omwille van het evangelie en de gezonde zelfliefde, die datzelfde evangelie bij ons als normaal veronderstelt.
 
Met hartelijke groet,
Ds. A. van Vuuren