Vraag
We zijn aangesloten bij een vrije gemeente. De laatste tien jaar hebben we steeds meer moeite met de prediking, wat betreft moeilijkheidsgraad, eenzijdigheid, het op zich zelf staan. We vinden het erg frustrerend om iedere zondag na de preek ons te moeten afvragen... wat werd er nu bedoeld, vooral met een opgroeiend gezin. We hebben dit verscheiden keren aangegeven in onze gemeente, maar krijgen dan als antwoord dat dit niet word herkend en dat Gods Geest moet werken. We hebben al jaren dezelfde dominee -waar op zich niets mis mee is- maar wat wel een eenzijdigheid met zich meebrengt. Dat brengt mij op het volgende punt: Heeft een vrije gemeente wel bestaansrecht. We belijden toch iedere zondag "een heilige algemene Christelijke Kerk" dan behoort er toch een terugkeer te zijn? Wij hebben hier moeite mee en gaan zondags soms naar een andere kerk (altijd dezelfde). Dat wordt ons verweten omdat wij in onze eigen gemeente 'gesteld' zijn. Kan iemand ons raad geven, bij voorkeur een hervormd predikant.
Antwoord
Beste zuster en broeder,
Je vraag is mij helder. Als het gaat om de zichtbare kant van het lichaam van Christus -Zijn gemeente- dan moeten wij zeggen dat die een grote veelkleurigheid heeft gekregen. De discussie over: moet de kerk synodaal, presbyteriaal, congegrationalistisch of vrij zijn is een discussie die wel zal blijven, maar uiteindelijk ook niet veel oplost. Vanuit Handelingen, waar wij het Apostelconvent tegenkomen en de ouderling in de gemeenten, heeft de Hervormde kerk -nu in de PKN- en een aantal andere kerken, gekozen voor het presbyteriaal/synodale model. Als hervormde voel ik mij daar wel bij.
Maar waar het omgaat, is de inhoud, de verkondiging. Dat heeft ook te maken met welke vraag het belangrijkste is, als je lidmaat wordt van een gemeente. Niet de vraag of je je wilt onderwerpen aan het kerkelijk gezag is de belangrijkste vraag, maar de vraag of je gelooft in God zoals Hij Zich heeft geopenbaard. De God van Abraham, Izaäk en Jakob, de God en Vader van de Heere Jezus Christus. God, Die Zich verbindt aan ons en onze kinderen in de Doop in de Naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Verder, dat wij de openbaring van God geloven en ons daaraan willen houden. Samengevat vind je dat het Apostolicum en verder uitgewerkt in de belijdenisgeschriften.
Dat is de kern. En als je dan een kerkgenootschap verlaat om goede redenen -nadat je geprobeerd hebt om met je gaven en inzet haar te dienen- dan is niet het wel of niet behoren tot dat kerkgenootschap de bepalende vraag, maar de vraag: Wat zoek je? Wil je gewoon je eigen gang kunnen en niets met God te maken hebben – dan is het niet best! Maar als je weggaat omdat het je juist om de openbaring, juist om het kennen van en leven met de Heere God gaat; dan verloochen je niet je geloof. Dan ben je niet ontrouw aan God. De basis is en blijft geheel aanwezig.
Het is dan niet van belang of het een Hervormde kerk is! Het is van belang dat Gods Woord er verstaanbaar en welmenend verkondigd wordt; trouw aan de Bijbel. Dat de sacramenten er bediend worden zoals God ze gegeven heeft. En dat er ook gezegd en op toegezien wordt, dat je ook leeft naar de bedoeling van God. Met liefde voor Zijn geboden. Bepalend zijn de drie G’s van de Catechismus. Die vind je in alle bijbelgetrouwe belijdenisgeschriften weer terug. Ook in de vroege Kerk. Geloof, Gebod en Gebed. Zij vormen het hart waar het in de Bijbel omgaat.
Als het je daarom gaat, zul je de zegen van de Heere ontvangen en ook tot een zegen mogen zijn. Dit is je kompas. Laat dat je koers bepalen. Dan zul je te midden van alles wat mensen menen, denken en beweren niet verdwalen. Dan hoef je jezelf echt geen angst en schuld aan te laten praten. Ga in geloof, dan zal je weg door de Heere bevestigd worden.
Ik hoop je hiermee geholpen te hebben.
Hartelijke groet,
Ds. B. J. van de Kamp,
Hierden
Dit artikel is beantwoord door
Ds. B. J. van de Kamp
- Geboortedatum:21-11-1950
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hierden
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Zeggen wij dit ook tegen een Moslim die Christen wil worden ?
Hebben niet de meeste vrije gemeenten een document van afscheiding en wederkeer of terugkeer ?
Zo ja, is er thans nog een reden denkbaar om niet op te gaan in een bestaand kerkgenootschap ?
Het is opvallend dat hier op refoweb vaak vrij luchtig wordt gereageerd op onze verdeeldheid.
Zo in de trant van “het is nu eenmaal zo”.
Vreemd want verdeeldheid is een groot kwaad, een grote zonde.
Christus zegt “een is uw Meester en gij zijt alle broeders (en zusters)”.
Het is diep, diep treurig dat er zoveel kerken zijn, het gaat volkomen tegen Gods woord in, het is een grote zonde, en het is normaal geworden...
„De kerken moeten zich bekeren en in liefde zoeken naar eenheid,” vindt ds. T. Cammeraat.
over Efeze 2:14-16: „Want Hij is onze vrede, Die beiden één gemaakt heeft. En door de tussenmuur, die scheiding maakte, af te breken, heeft Hij de vijandschap in Zijn vlees tenietgedaan, namelijk de wet van de geboden, die uit bepalingen bestond, opdat Hij die twee in Zichzelf tot één nieuwe mens zou scheppen en zo vrede zou maken, en opdat Hij die beiden in één lichaam met God zou verzoenen door het kruis, waaraan Hij de vijandschap gedood heeft.”
Christus heeft die muur afgebroken en wij bouwen de kerkmuren weer op. Dat kan toch niet?”
