Vraag
Ik ben een relatie aangegaan met een niet-christen en ik besef dat dit niet altijd makkelijk is. Ik wil nu de beslissing nemen om of te trouwen, of er mee te stoppen. Ik weet dat je geen ongelijk span mag aangaan, maar een ongelijk span aangaan kan toch ook met een christen? Mijn vriend is, naar mijn mening maar ook dat van mijn ouders, een beter christen dan ik in zijn gedrag. Hij offert zich op voor een ander, hij is positief naar een ieder en geeft een ieder zijn liefde. Hij gaat elke week mee naar de kerk, hij bidt en leest de Bijbel met mij. Bovendien hebben we al besproken dat onze kinderen gelovig worden opgevoed en hij heeft beloofd (ik werk in de zorg) dat als ik op zondag moet werken, dat hij de kinderen meeneemt naar de kerk. Daarnaast vindt hij de verhalen uit de Bijbel prachtig en wil hij ook naar het voorbeeld van Jezus leven. Maar hij zegt dat hij niet gelooft. Hij is al wel veranderd, want in het begin geloofde hij helemaal niet in de Bijbel en nu is hij al minder sceptisch, maar hij vindt het ook moeilijk. Mag ik wel met hem trouwen of moet ik het uitmaken? Ik heb het gevoel, vanaf het begin, dat God mij op zijn pad heeft gezet, of heb ik mijzelf dat aangepraat? Het is wel typerend dat zijn moeder het erg fijn vond dat hij een christelijk meisje had, ondanks dat zij hem niet gelovig heeft opgevoed. Hij is wel gedoopt in de katholieke kerk. Zijn moeder is katholiek geworden voor zijn vader, maar ze hebben er verder nooit iets mee gedaan. Zijn moeder gelooft nog wel en mijn vriend vond het erg dat zij hem dat nooit heeft verteld. Ik praat meer over, en heb meer met mijn geloof sinds dat ik met hem een relatie heb. Daarnaast geloof ik dat hij mij een beter mens kan maken. Wat moet ik doen? Is dit ook een ongelijk juk?
Antwoord
Beste vriendin,
Je vraag is niet zo gemakkelijk te beantwoorden is. Je bent, schrijf je, een relatie aangegaan met een niet-christen die ook zegt dat hij niet gelooft. Aan de andere kant schrijf je, en dat is ook de mening van je ouders, dat hij in zijn gedrag een betere christen is dan jij. (Wat dat betreft, dat even terzijde, kun je van hem leren om over je eigen christen-zijn na te denken.) Ook schrijf je dat hij gedoopt is in de rooms-katholieke kerk, maar dat zijn ouders nooit iets aan het geloof gedaan hebben. Toch: gedoopt, hij draagt het teken en zegel van Gods genade. Ook al heeft hem dat misschien nooit iets gezegd, toch is het een teken en zegel van de drie-enige God. Je schrijft nóg iets: je vriend gaat elke week met je mee naar de kerk, hij bidt en leest met jou de Bijbel, hij vindt de verhalen uit de Bijbel prachtig en wil ook naar het voorbeeld van Jezus leven. Dat zijn toch wel heel mooie dingen. Jullie hebben zo samen heel wat te bepraten.
Maar nu waarom ik je vraag niet zo gemakkelijk te beantwoorden vindt. Mijn vraag is: doet hij dat allemaal alleen voor jou of is hem het echt innerlijk gemeend? Als hij het alleen voor jou doet dan is er het gevaar dat hij daar, als jullie een tijdje getrouwd zijn, mee ophoudt. Ik zeg dat omdat dat helaas de praktijk is in veel van zulke huwelijken. Jullie hebben samen wel besproken dat jullie eventuele kinderen gelovig zullen worden opgevoed en hij heeft beloofd dat hij de kinderen, als jij in de zorg moet werken, zondags zal meenemen naar de kerk. Ook dat is erg mooi! Maar de praktijk is na een aantal jaren helaas vaak zo heel anders. Er zijn nog meer vragen: Hoe gaat het straks bij een eventuele huwelijksinzegening? Die kan niet plaatsvinden zonder dat ook de bruidegom "ja" zegt en dat "ja" kan als het goed is alleen maar een "ja" zijn ‘van een trouw en godvrezend (gelovige) man overeenkomstig het heilig evangelie, zoals het huwelijksformulier zegt? En ik heb nog meer vragen: Kan je man bij de doop van jullie eventuele kinderen zijn jawoord geven? Of ben jij de enige die dan ja moet zeggen? Er zijn gemeenten waar een niet-gelovige man of vrouw bij de doop een jawoord geeft op een speciale aangepaste vraag ("Of hij/zij de ander zal respecteren in de gelovige opvoeding en het goed vindt dat het kind in de lijn van de doop wordt grootgebracht"). Ik weet niet of dat in de kerk waartoe jij behoort ook mogelijk is. Maar dan toch blijft staan dat jouw jawoord van een andere inhoud is dan het zijne. En: in diepste wezen sta je, beste vriendin, in je gebed of God in de harten van je kinderen wil werken, alleen.
En er is nog iets, wat je vast wel eens gehoord hebt: je trouwt niet alleen met de ander, maar ook met zijn (of haar) familie. Dat kan heel wat praktische moeilijkheden geven als het bijvoorbeeld gaat om de invulling van de trouwdag, de verschillen in levensstijl, de heiliging van de zondag, het logeren van de eventuele kinderen bij opa en oma en de stijl die dat met zich meebrengt, enz. Dat lijken nu misschien erg kleine dingen, maar als het eenmaal zo ver is kan dat best heel wat spanningen geven. Bovendien vormen een heel aantal kleine dingen samen bij elkaar een groot ding. Ik denk daarom dat het heel belangrijk is dat je dat alles heel goed overdenkt en met elkaar bespreekt. Gelukkig praten jullie veel met elkaar. Zou het niet goed zijn samen ook eens met je dominee te praten, of als je die niet hebt, met een vertrouwd en invoelend iemand van jullie gemeente? Want het mooiste is, dat begrijp je best, als van een huwelijk geldt wat we lezen van Zacharias en Elizabeth: "Beiden rechtvaardig voor God, onberispelijk wandelend volgens alle geboden en verordeningen van de Heere" (Lukas 1:6).
Je hebt gelijk: Trek geen ongelijk juk aan met een ongelovige (2 Kor.6:14). Waarom niet? Vooral niet omdat een ongelovige je of je toekomstige gezin kan aftrekken van het dienen van God, zoals we dat lezen in Nehemia 13:23-27 en van koning Salomo (1 Kon.11:4).
Wat ik je daarom aanraadt: praat veel over deze dingen met je vriend. Gelukkig doen jullie dat ook. Praat ook steeds over de preek die jullie gehoord hebben. Ook dat zullen jullie vast wel doen. Neem geen overhaaste stappen, maar laat de verkeringstijd wat langer duren. Komen jullie wezenlijk niet verder, dan denk ik dat de praktijk zal uitwijzen dat het beter is met de relatie te stoppen. Praat ook over de stijl van leven en de invulling van de zondag later. En: ik weet niet of je openbare belijdenis van het geloof gedaan hebt, beste vriendin. Als dat niet zo is zouden jullie samen de belijdeniscatechisatie kunnen volgen, waarbij je vriend niet van tevoren hoeft te beloven dat hij belijdenis zal doen, want dat kan alleen als hij dat met heel zijn hart doet. Maar het kan wel een verdieping voor hem en voor jullie beiden betekenen. Als je wel belijdenis hebt gedaan: is er geen jonge lidmatenkring in jullie gemeente of een andere serieuze jongerengroep waar jullie samen heen zouden kunnen gaan?
Daarnaast: als er werkelijk groei is bij je vriend in het verstaan en waarderen van de verhalen in de Bijbel en van het voorbeeld van Jezus, dan mag je de Heere bidden of Hij dat wil zegenen. Leef daarbij niet op het gevoel, want inderdaad: dat gevoel kun je, zoals je schrijft, jezelf aanpraten en je kunt je er behoorlijk in vergissen. Is er werkelijk groei bij hem: groei kost tijd. Dat geldt zowel voor jou als voor hem. Ik hoop dat ik je wat geholpen heb. God geve je wijsheid en zegen.
Ds. H. Veldhuizen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Veldhuizen
- Geboortedatum:02-01-1938
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wapenveld
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
EmeritusDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
weet je of je zelf wederom geboren bent? wie is christus voor jou? uitendelijk zal dat de doorslag geven in de vraag die je hier stelt.
Daarnaast vindt hij de verhalen uit de Bijbel prachtig en wil hij ook naar het voorbeeld van Jezus leven.
Hij is al wel veranderd, want in het begin geloofde hij helemaal niet in de Bijbel en nu is hij al minder sceptisch, maar hij vindt het ook moeilijk.
Is dit een heiden ? Is hier sprake van een “ongelijk juk” ?
Hij vindt het ook moeilijk – wij niet ?
Johannes de Doper (geen groter mens, van vrouwe geboren) laat vragen “Bent U de Christus of moeten wij een ander verwachten”.
Christus verteld een gelijkenis ;
Maar wat dunkt u? Een mens had twee zonen, en gaande tot den eersten, zeide: Zoon! ga heen, werk heden in mijn wijngaard.
Doch hij antwoordde en zeide: Ik wil niet; en daarna berouw hebbende, ging hij heen.
En gaande tot den tweeden, zeide desgelijks, en deze antwoordde en zeide: Ik ga, heer! en hij ging niet.
Wie van deze twee heeft den wil des vaders gedaan? Zij zeiden tot Hem: De eerste.
Wij zijn ook de heidenen waar in de bijbel over gesproken word, dus daarin heb je wel gelijk!
@janvanverweg:
Het christendom zoals dat in Nederland word beleefd is wel degelijk een cultuur, een kleine subcultuur in één grote cultuur.
Kijk maar eens naar de definitie van 'vrijzinnig'.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Vrijzinnig-protestantisme
...God is het onpeilbare mysterie van het leven;
Jezus is slechts een voorbeeld voor ethisch handelen...
Aangezien praktisch iedereen het daarmee eens kan zijn, kun je je vriend ook vrijzinnig noemen, als je dat helpt. Met een vrijzinnige kun je ook in de kerk trouwen.
In de praktijk heeft de dominee gelijk. Omdat je partner er toch minder waarde aan zal hechten dan jij, zul je in bepaalde dingen alleen komen te staan. Mensen die niet met het geloof zijn opgegroeid, zien het toch vaak als een soort clubje, waar je een keer per week heen gaat en dat je je dan een beetje aan de regels houdt. Voor jou is het hopelijk een levensvervulling. Praktische dingen die om de hoek komen kijken is, hoe je je geld uitgeeft. Geef je geld aan de kerk, dat hij verdient terwijl jij thuiszit? Echt? Of aan een goed doel.
Je moet ervan uitgaan, dat ook in het gunstigste geval, je wat minder betrokken zult zijn bij de gemeente dan als je alleen was. Dat kan je natuurlijk met een 'christelijke' man ook gebeuren, maar officieel zou die eigenlijk beter moeten weten.
Het hangt ook ervan af hoe tolerant (ja, ik noem het woord toch maar) je bent. Daarmee bedoel ik, hoeveel waarde je eraan hecht de regels aan te houden die wij mensen uit de bijbel hebben gedestilleerd, of dat je hier en daar wat water bij de wijn doet op plaatsen waar het eigenlijk niet zo belangrijk is. Een hellend vlak? Ongetwijfeld.
Uiteindelijk zal het voor een groot gedeelte van jouzelf afhangen, hoe serieus je ermee omgaat. Als jij de kerkgang laat verslommeren, zal niemand in jouw huis je dat kwalijk nemen. Natuurlijk zien jullie nog geen problemen, maar als je a.s. man merkt, dat zijn kinderen als enigen van de klas niet naar de voetbalwedstrijd kunnen waar ze jarenlang voor getraind hebben, zal het er toch wel eens toe komen, dat hij je vraagt een uitzondering te maken.
Dan moet je bepalen wat op dat moment het belangrijkste is. Of ze op zondag en per se op zondat naar de kerk gaan, of dat je vanwege de vrede het op een andere manier oplost. Het ene zal niet per se beter zijn dan het andere (de eerste christenen waren in het begin ook nog niet op de zondag als rustdag ingepeild), maar een hellend vlak, dat wel.
M.a.w. is het waarschijnlijk dat je op manieren water bij de wijn moet doen, die je van tevoren nog niet had bedacht. En dat dingen die je altijd automatisch als belangrijk hebt ingeschat, bij nader bekijken van de tekst waar het op baseert nisschien helemaal niet de kern van het geloof raken.
Je zult zeker een andere gelovige zijn dan je nu bent, als je 20 jaar met een 'ongelovige' getrouwd was. Dat hoeft niet per se slecht te zijn, maar het is ook niet makkelijk. Op het smalle pad te blijven is overigens nooit makkelijk. De ene wijkt ervan af omdat hij denkt door alle regeltjes het koningkrijk binnen te komen, terwijl de andere denkt dat best een beetje naast het pad kan lopen.
Uiteindelijk heb ik mensen aan allebei de kanten gezien, die het gevoel hadden, het juiste te hebben gedaan. De bijbel ontraadt ons ervan, het ongelijke juk aan te trekken.
Het betekent niet dat je zo niet kunt ploege, maar het wordt moeizamer.
Aan de andere kant heb ik ook mensen diep ongelukkig (en ongelovig) zien worden, nadat ze hun a.s. partner vanwege het geloof aan de kant hadden gezet.
Zelf ben ik ervaringsdeskundige en ik denk in elk geval, dat als je enige karakterproblemen bij hem ziet, of dingen die je nu niet aanstaan, dat je dan extra voorzichtig moet zijn, omdat belangrijke verschillen eventuele problemen in elk geval zullen versterken.
Gods wijsheid en leiding wenst juliie
drj
