Vraag
In hoeverre mag/kan ik (vrouw, 21) op God vertrouwen als ik (nog) onbekeerd bent? Dan denk ik vooral aan aardse zaken, zoals een levenspartner. Mag je dan op God vertrouwen dat Hij het goed laat komen? Is het dan zo dat ik maar af moeten wachten op een partner, of mag ik wel zelf gaan 'zoeken' ? Ik vind het heel belangrijk dat ik iemand vind die bij mij past. En naar mijn idee weet alleen God wie er echt bij mij zal passen. Ik geloof er ergens in dat God iemand voor mij heeft gemaakt. Maar ik vind het heel moeilijk om hier op te vertrouwen. Ik denk dat ik toch aan God twijfel wat dat betreft. Ik wil ook niet eeuwig op een man blijven wachten... Ik durf het dus eigenlijk gewoon niet in Gods hand te leggen, ook omdat ik nog onbekeerd bent en in de Bijbel staat dat je als onbekeerde niets met God hebt en eigenlijk (nog) een kind van duivel bent. Daarnaast merk ik dat ik ver van God af sta. Ik wil wel bekeerd worden, maar mijn hart wil niet. In mijn hart ben ik met totaal andere dingen bezig; ik ben erg druk met mijn studie. Er is op dit moment geen plek voor God. Maar ik weet wel dat het nodig is en ergens wil ik ook wel bekeerd worden, maar ik weet niet hoe het kan? Kan God hier voor zorgen dat ik mij toch open stel voor Hem? Moet ik wachten op zo'n wonder?
Antwoord
Als het over je vraag gaat of je op God mag vertrouwen als je nog onbekeerd bent, kan ik vrij kort zijn. Er staat nergens in de Bijbel dat je eerst bekeerd moet zijn om op God te vertrouwen. God stelt geen voorwaarden, maar vraagt onvoorwaardelijk geloof en vertrouwen in Zijn Naam en op Zijn Woord. Dat is de klem die op je leven ligt.
En dat vertrouwen mag er ook zijn als het gaat over de partner die je graag zou willen ontvangen. God gaat over ons hele leven. In dat vertrouwen op God gaat het om twee dingen: bidden én werken. Je kunt niet met je handen in je schoot gaan wachten tot er iemand naar je toekomt. Izak had ook het verlangen om een vrouw te ontvangen met wie hij samen de Heere kon dienen, maar hij stuurde wel mensen er op uit om een vrouw te zoeken. Zo mag je biddend bezig zijn met het verlangen naar een levenspartner, maar direct ook heel concreet om je heen kijken of er iemand is die de Heere op je weg plaatst waarvan je mag weten dat die het is waar je mee verder mag. Ook dat mag weer biddend bij de Heere neergelegd worden om daar bevestiging in te krijgen.
Natuurlijk is het waar dat er in je leven altijd strijd is tussen jouw weg en Gods weg. Niemand wil vanuit zichzelf op de Heere vertrouwen, maar het vraagt gehoorzaamheid aan het Woord om het toch te doen. Dan hoef je niet te wachten op een wonder, maar dan mag je nu reeds leven van het wonder dat God jouw God wil zijn. Ook in het zoeken naar een levenspartner. Wie zo op de Heere vertrouwt laat zien dat hij/zij zich bekeert tot de Heere. En dat moet dagelijks gebeuren!
Ds. R. W. van Mourik, Elburg
Dit artikel is beantwoord door
Ds. R. W. van Mourik
- Geboortedatum:07-02-1958
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Alblasserdam
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De Bijbel spreekt nergens over bekeerd WORDEN maar "bekeert u" da's een bevel!
Dat het hart niet wil heb je goed gezien, maar Hij vraagt je alleen: "geef Mij je hart" Spr.23:26.
Een lees dan maar eens wat Hij gaat doen: Ezch. 36:26 Dan zal Ik u een nieuw hart geven en een nieuwe geest in uw binnenste geven. Ik zal het hart van steen uit uw lichaam wegnemen en u een hart van vlees geven. Dus niks wachten op een wonder, maar bekeer je (werkwoord).
In het Grieks staan twee woorden voor bekeren: metanoia=verandering van denken, en epistrepho verandering van doen.
Dat houdt in dat wanneer iemand in zonde leeft hij zich daarvan moet bekeren = epistrepho.
En hij moet zich bekeren van zijn zijn eigen gedachten Jes.55:7 en aandachtig naar Gods gedachten daarover luisteren. (vers 2 en 8) = metanoia.
Verder is vertrouwen gewoon een ander woord voor geloven, maar het maakt wel verschil voor welke zaak je Hem vertrouwt.
Wedergeboorte wordt niet gewerkt als we Hem alleen maar voor tijdelijke dingen vertrouwen,
(waar Hij overigens ook geen absolute belofte voor heeft gegeven)
'Jezus zal mijn vreugde blijven, balsem voor mijn hart. Hij is mijn troost, mijn leven en mijn kracht! @Kavoca #JSBach'.
'Onze studenten hebben corvee. Loopt een meisje te stofzuigen terwijl ze zingt: Heer ik prijs uw grote naam'!
'Heerlijk avondje gehad met stuk voor stuk geweldige mensen! Ik heb nog de hik van het lachen... ;-)'
Dit zijn zo maar wat berichten van pannelleden op twitter.
Meestal krijg ik een glimlach om die twitter berichten, soms erger ik me er aan. Die verschrikkelijke zekerheid van het geloof.
Als ik me er aan erger denk ik wel na.
De Bertjes Nootebooms, de MvanHeiningens, de Elsjes vanDijk, ze zijn me allemaal even lief.
ze zorgen ervoor dat ik blijf nadenken en ze zorgen er ook voor dat weet dat ik niet zo optimistisch ben.
Zij zijn in het geloof, ik ben meer als vragenstelster, een twijfelkontje.
Beste vragenstelster, we komen er wel, we hebben alleen meer tijd nodig.
We hoeven ook niet te twitteren, zonder te twitteren kun je ook een goed mens zijn.
Je gelooft of je gelooft niet. Als je geen kind van God bent kun je dat allemaal verdelen in historisch, tijd wonder geloof of verzin er maar een lading bij: Je gaat er knetterhard mee verloren! Het enige wat geloof genoemd mag worden is dat waarmee je de toevlucht neemt tot Jezus Christus!
@Vraagstelster: Als je voor het tijdelijke op God vertrouwt, waarom zou je dan niet voor het eeuwige op God vertrouwen? Hij wil niets liever dan jou hart! God eist aan de ene kant, maar geeft aan de andere hand veel meer dan je ook maar voor mogelijk kunt houden!
Zoek EERST(!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!) het Koninkrijk van God..!
Volgens mij spreekt uit heel je vraag dat je wel wilt. Jezus zegt: Zo iemand dorst, die kome tot Mij en drinke. (Johannes 7:37). En Johannes: Kom! En die dorst heeft, kome; en die wil, neme het water des levens om niet. (Openbaring 22:17)
Wat de catechismus zegt is allemaal leuk en aardig, maar maakt het wel weer nodeloos ingewikkeld.
Er is 1 soort geloof: Geloof wat de toevlucht neemt tot Jezus Christus! Alleen daardoor zul je behouden worden! Dat is dus een waar geloof.
Historisch geloof IS geen geloof. Anders zouden de mensen kunnen gaan denken dat ze, hoewel niet echt gelovig, toch best wel goed bezig zijn en dat God ze straks wel "door zal laten bij het oordeel".
De Bijbel roept ons op om ons geloof te beproeven. 2 Korinthiërs 13:5: “Onderzoekt uzelven of gij in het geloof zijt, beproeft uzelven.” Een mooie handleiding hiervoor staat in het avondmaalsformulier, daar lees ik dat de waarachtige zelfbeproeving bestaat in drie stukken: Of wij onszelf vanwege onze zonden mishagen, of we geloven dat onze zonden om het lijden en sterven van Christus vergeven zijn, en of we ons hele leven oprecht dankbaar voor God willen leven, in waarachtige liefde en enigheid met onze naasten. Met daarbij wel de opmerking dat we niet meteen moedeloos moeten worden als we nog niet ”zulk een volkomen geloof” hebben.
Vraagsteller heeft het over (nog) onbekeerd zijn, dus geloof/bekering is de eerste prioriteit.
Je kunt moeilijk iets beproeven wat er nog niet is, dat is het paard achter de wagen spannen.
De voorbeelden die je noemt zijn helemaal niet van toepassing voor ongelovigen.
En ook niet voor mensen die geloven en zich bekeert hebben (metanoia=verandering van denken, en epistrepho verandering van doen)
Al dat gewaarschuw over schijngeloof, historisch geloof e.d. geeft een onbekeerde de indruk dat geloven een levensgroot waagstuk is.
Ik zou het maar bij de Bijbel houden ipv menselijke formulieren. Gal.5:22, Luk.6:43, Mat.25:31-46.
Ongelovigen kunnen zich inbeelden dat ze geloven (en dan bedoel ik niet de vraagsteller, die is hier eerlijk in). Als we ons geloof niet willen onderzoeken is dat geen goed teken.
Geloven is geen waagstuk, ongelovig blijven wel.
Gelukkig zijn onze kerkelijke formulieren op Gods Woord gebaseerd. De 3 mooie teksten die je noemt gaan over der derde criterium uit het avondmaalsformulier: vruchten van de dankbaarheid. Ps 51: 19, Joh 9:41, Matth 9:12, 1 Joh 1:9-10 gaan over het “mishagen vanwege onze zonden”, en Joh 3:36, Joh 17:3, Hand 4:12 gaan over de noodzaak om Christus te kennen. En zo staat Gods Woord vol met ontdekkende teksten waar we ons eigen leven naast kunnen leggen.
Maar misschien is de discussie wat off-topic geraakt.
