Vraag
Ik ben een vrouw van 21 jaar. Ik ben christelijk opgevoed. Ik heb de laatste tijd het gevoel dat ik allemaal dingen tegen Gods wil doe. Ik krijg hier zo'n vreselijk gevoel van dat ik mezelf ervoor wil straffen en wil snijden. Sinds ik op mezelf woon wil allemaal dingen ondernemen. Maar ik wil ook graag God lief hebben en dat botst heel erg. Ik heb geen christelijke vrienden. Mijn vrienden feesten er op los en voor mij voelt het alsof ik niet mee kan doen. Als ik een keer te ver ga heb ik zoveel spijt dat ik mezelf haat, echt heel erg. Ik weet het soms echt niet meer. Mijn vriend waar ik al vier jaar een relatie mee heb is ook niet christelijk. Ik lees in de Bijbel dat het niet mag en dan heb ik het gevoel dat ik het weer niet goed doe. Maar we houden wel heel erg veel van elkaar en hij is de enige die me met mijn problemen helpt. Ik heb het mijn ouders ook verteld, maar die doen net alsof ze het niet horen. Wat moet ik doen?
Antwoord
Je hebt te maken met heel tegenstrijdige verlangens. Het ene verlangen acht je goed, het andere kwaad. Als je je door het kwade verlangen laat meevoeren, verfoei je steeds weer jezelf. Je zelfbeeld wordt (voortdurend) bijgesteld in het negatieve. Je krijgt een hekel aan jezelf. Ondertussen word je steeds eenzamer. Je vriend is lief voor je, maar tegelijk vormt hij een bedreiging: hij neemt je mee in de sferen van het kwaad en hij is niet christelijk. Je ouders hebben niet werkelijk aandacht voor je.
Wat te doen?
1. Bid God om leiding, wijsheid en kracht om radicale besluiten te kunnen nemen: breken met de zonde, overgave aan Hem.
2. Spreek eerlijk met je vriend over je gevoelens.
3. Zoek een pastorale vertrouwenspersoon in je onmiddellijke omgeving en deel met hem (ds./ambtsdrager etc.) of haar in alle openhartigheid en eerlijkheid je gedachten en gevoelens.
4. Probeer contact te houden met je ouders, zonder begrip of werkelijke aandacht te verwachten.
5. Laat 'straffen' over aan God. Ga nooit jezelf straffen met fysiek geweld. De laatste Die dat van je vraagt is God.
6. Belijd je zonden voor God; overdenk Zijn woorden van vergeving.
7. Bid zonder ophouden om de krachtige werking van de Heilige Geest.
Kand. G. A. van Ginkel
Dit artikel is beantwoord door
Kand. G.A. van Ginkel
- Geboortedatum:13-01-1958
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Maartensdijk
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Pastoraal werk te Veen, Wijk (bij Heusden) en Groenekan.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het feit dat je gevoel omtrent God je zo ver drijft dat je jezelf wilt gaan snijden of zelfs al snijdt (automutilatie), lijkt me onomstotelijk iets dat heel erg fout is gegaan.
Het is ongetwijfeld geen makkelijk proces, maar je zult moeten uitzoeken waar voor jou de balans ligt. Want het kan wel, blijkbaar, als je naar die overgrote meerderheid kijkt van christenen die zich niet automutileren. Dat overgeven aan Hem waar het gewaardeerde panellid het over heeft klinkt mij in de oren als leuke theorie, maar of de praktijk ook zo werkt betwijfel ik. Met de overige punten ben ik het wel eens hoor.
Doe jezelf absoluut geen pijn. Het helpt niet, echt niet! Jezelf straffen is sowieso een hopeloos proces. Ik heb de gevolgen van automutilatie gezien en als er iets zonde is, is dat het wel.
Praat erover. Zoek uit wat werkt voor je en durf de dingen die je zijn aangeleerd kritisch te bekijken. Onderzoek alles en behoudt alleen het goede. Dat is het beste advies wat ik durf te geven.
Sterkte!
Automutilatie is een ernstige zaak, niet te lang wachten hoor.
Wij zullen voor je bidden. Heel veel sterkte.
