Vraag
De laatste tijd is mijn draagkracht voor de gemeente helemaal weg. Onze gemeente bestaat inclusief de voltallige kerkenraad voor 90 procent uit ex-(Oud) Ger. Gem (in Ned). Er is helemaal niets van de hervormde wortels van onze gemeente over. De gemeente is helemaal doodgebloed, de kerkenraad is geestelijk totaal niet onderlegd, ze hebben niets geestelijks en praten ook totaal niet vanuit hun geloof in Christus, want die vrijmoedigheid hebben ze niet. Een duidelijke lijn ontbreekt volledig. Ze komen heel vaak na één of twee klachten op beslissingen terug. In het beroepingswerk worden heel diverse kandidaten voorgedragen. Over openbare zonden wordt niet gesproken. Vrouwen van kerkenraadsleden zeggen op de lidmatenkring dat ze God niet kennen, maar ze gaan wel aan het avondmaal. Vrijmoedigheid om te spreken moet van God komen, zeggen ze als ik hen er naar vraag. Er komen veel gescheiden stellen aan het avondmaal, ook mensen die zich bezig houden met alternatieve geneeswijzen. Vrijwel hele kerkenraad is rookverslaafd. Op de lidmatenkring wordt vrijwel alleen maar gesproken over negatieve ervaringen uit de Ger. Gem. Allemaal verhaaltjes en frustraties; een list van de duivel om het maar niet over Jezus te hebben. We hebben die vrijmoedigheid niet, aldus een ouderling. Het gaat echt van kwaad tot erger. Het beroepingswerk is een drama. Ik heb veel kandidaten en dominees voorgedragen om eens te horen. De reactie is altijd hetzelfde: die kennen wij niet. Ik ga sporadisch naar een kerkdienst en ga ook niet meer naar het Avondmaal, die allerminst zuiver is. Bij de bijbelkringen gaat het niet over Jezus. Dus daar kom ik ook niet. Hoe moet ik hier nu mee verder? Ik heb eigenlijk veel te weinig opgeschreven, maar hoop dat u hier toch iets mee kunt.
Antwoord
Allereerst mijn excuses voor de erg late beantwoording van je vraag. Een kraamtijd en vakantie waren daar mede debet aan.
Ik denk niet dat je te weinig opgeschreven hebt. Wat je schrijft, geeft een duidelijk beeld van de sfeer in je gemeente, een gemeente die (waarschijnlijk na de scheuring van 2004 zijn verworteling in de hervormde-gereformeerde lijn aan het kwijtraken is). Wat je schrijft, is inderdaad om heel verdrietig van te worden. Het is duidelijk dat er een heldere lijn ontbreekt, omdat er gebrek aan geestelijke leiding (en mogelijk ook geestelijk leven) is. Bijzaken worden tot hoofdzaken verheven en dé Hoofdzaak (Christus) komt niet ter sprake. Wat je moet doen, is door een ander altijd moeilijk te zeggen. Twee dingen zijn in elk geval van belang:
a. Is deze zaak ook een gebedszaak voor je? b. Heb je je bezwaren aangekaart bij de kerkenraad? Het is van belang dat je je frustraties niet voor je houdt, maar ook kenbaar maakt.
Als dat niets of onvoldoende oplevert is de volgende vraag: wat dan? Ook dat kan per persoon verschillen. Ik ken mensen die het niet makkelijk hebben in hun gemeente en er toch blijven. Zij menen dat ze nog een taak of roeping daar hebben. Zo kun je andere mensen -die er ook onder zuchten- mogelijk tot steun zijn. Door gezamenlijk gebed kunnen dingen soms ten goede keren. Het kan ook zijn dat je het zwaar valt nog in deze gemeente te blijven. Als je onvoldoende geestelijke voeding krijgt of merkt dat er een innerlijke blokkade groeit, kan dat een signaal zijn dat je mogelijk beter naar een andere gemeente kunt gaan. Gun jezelf de tijd om tot een keuze te komen die innerlijk gerijpt is en die je ook telkens biddend aan de Heere hebt voorgelegd. Ook hierin wil Hij leiding geven.
Hartelijke groet en wijsheid toegewenst,
Ds. M. Klaassen
Dit artikel is beantwoord door
ds. M. Klaassen
- Geboortedatum:25-02-1981
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Sliedrecht
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Zeer herkenbaar. Weet dat je toch niet alleen staat.
Wij mogen leven met Hoop. Wij mogen weten dat God ook alles weet.
Maar probeer wel gezonde voeding te krijgen, want het is de duivel alles aangelegen om je van voeding af te houden. Het is te hopen en te bidden dat de gemeente opgewekt mag worden.
Dat doen wij ook elke dag.
In aanvulling op hetgeen ds. Klaassen aandraagt is er in de kerk ook sprake van regionale en landelijke visitatiecommissies.
Deze commissies zijn er vanuit de landelijke kerk om zorg te dragen voor het gemeentelijk leven in diverse classes (bundeling van plaatselijke gemeenten op regionaal niveau). Normaal gesproken komen zij 1 keer in de 5 jaar en hebben gesprekken met de kerkenraad en gemeenteleden. Maar zij kunnen ook op aanvraag komen van gemeenteleden als de zaak ernstig is (en dat is zo bij jou!).
Je zou de regionale visitatiecommissie kunnen benaderen als een officieel schrijven aan de kerkenraad of contacten met andere bezwaarden niets opleveren. In mijn gemeente heeft dit zeer goed gewerkt, daar was hetzelfde aan de gang en uiteindelijk is men gebleven bij de hervormde wortels.
De adressen van deze commissies kun je vinden in het jaarboek, vraag het anders eens gewoon aan een dominee die bij jullie consulent is.
