Vraag
Ik wil zelfmoord plegen omdat het leven te zwaar is. Ik hoop zo erg dat ik dood ga. Maar aan de andere kant... ik heb ook twee broertje die ik het goede voorbeeld moet geven. Ik weet niet wat ik moet doen.
Antwoord
Een heel moeilijke situatie voor je. Ik denk niet dat je zit te wachten op een uitgebreide toespraak. Mensen zoals jij zijn vaak heel erg moe van hun verschrikkelijke malende gedachten. Ik houd het daarom bij de kern.
Zelfmoordgedachten zijn vaak het gevolg van een combinatie van zaken. Vaak zie je langdurige problemen. Pogingen om die op te lossen lijken op niets uit te lopen. Dat maakt iemand uitgeput en hopeloos. Mensen met zulke problemen durven daar vaak niet goed met anderen over te praten. Ze schamen zich, of zijn bang voor verkeerde opmerkingen of voor gedwongen hulp. Zo kom je in het isolement en de eenzaamheid terecht. Door alles heb je vaak geen hoop meer op herstel, geen verwachting meer van God, van anderen of de toekomst. Kortom, een diepe crisis.
Het belangrijkste dat ik je wil je aanraden is om ondanks alles toch te gaan praten. Juist het isolement maakt de problemen onnodig groot. Er is geen relativering meer, niemand kan je een luisterend oor bieden, begrip, troost en praktische hulp bieden om de zaken te ordenen. Dat praten kun je doen met je huisarts, predikant of wie je ook maar vertrouwt. Vergeet daarbij zeker niet om je nood aan God te vertellen en je de weg te wijzen als je iemand zoekt om te praten.
Is praten nog te moeilijk, dan kun je anoniem chatten met een hulpverlener van Eleos (zie www.eleos.nl en daarbinnen mindguide). Daar kun je je vraag stellen zonder te vertellen wie je bent en je krijgt een deskundig antwoord.
Ik wens je Gods nabijheid toe!
Dr. J. van der Wal
Dit artikel is beantwoord door
dr. J. van der Wal
- Geboortedatum:31-01-1955
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Dordrecht
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Eleos en divisiemanager De Hoop.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Vele jaren geleden was ik er ook zo aan toe en heb zelfs mislukte pogingen gedaan, wat ben ik dankbaar dat het niet gelukt is, jaren later heb ik Hem leren kennen en God heeft mij uit dat vreselijke dal gehaald, en daardoor heeft mijn leven weer zin gekregen voor Hem en voor anderen.
Jouw leven heeft zin en heeft een doel en is belangrijk, ook al zie je dat nu niet.
later zal je 'blij' zijn
heel veel sterkte.
Ik heb ook momenten gehad dat ik het echt niet meer zag zitten door gebeurtenissen en dat ik wenste dat ik er niet meer was! Ik weet ongeveer hoe deprimerend het kan zijn. Misschien
sta je nu wel niet meer zo stil bij God. Dat had ik toen vaak. Ik was alleen maar bezig met mezelf en hield weinig rekening meer met anderen, ook niet met God. Maar ik wil zeggen (hoe 'leeg' of 'gewoon' het ook kan klinken) leg het voor aan onze God want Hij hoort je, ook al lijkt het zo gigantisch stil! God heeft mij geantwoord dat Hij er echt voor mij was (ja zelfs mij!) en ik heb zo ontzettend gevoeld dat Hij mij hoorde waardoor ik rust kreeg die ik nu altijd bij mij draag. God hoort ook jouw gebed en Hij kent je helemaal en weet wat jij voelt! Hij heeft zelf beloofd dat Hij je zal antwoorden (op Zijn tijd!) als jij roept! Hou daar aan vast! Als je dat mag weten/voelen, hoef je niet meer bang te zijn voor de toekomst!
