Vraag
Ik ben een twintiger en weet inmiddels al een aantal jaar dat er bij mij iets niet helemaal klopt. Helaas kan ik niet meer ontkennen dat ik (regelmatig) homofiele gevoelens heb. Zoals een jongen normaal naar meisjes kijkt en ziet wat er zo mooi is aan het andere geslacht zie ik... Ik weet dat het niet kan en niet mag. Ik wil dan ook niets liever dan een normale hetero worden/zijn. Maar hoe? Ik peins er niet over om dit probleem aan de grote klok te hangen. Ik wil niet de jongen zijn die homo is, die de rest van zijn leven een 'labeltje' heeft. Dus als ik niemand iets vertel, heb ik daar zelf alleen maar baat bij (dit is een bewuste keuze, waar ik heel gelukkig mee ben). Maar hoe kan ik dan 'genezen'. Graag ontvang ik meer informatie over het omgaan met deze gevoelens en dergelijke. Helaas kan ik weinig vinden op internet. En u begrijpt vast wel dat ik geen boeken ga kopen/lenen. Overigens is er genoeg informatie over de vraag; mag je als christen homoseksueel zijn? Daar ben ik niet naar op zoek, maar wat als je homofiel bent?! Wat dan en hoe verder (hoe komt het, wat kun je er aan doen, is er kans op verandering, is er hoop?).
Antwoord
Beste vragensteller,
Je vraag maakt opnieuw mij weer duidelijk dat er gebrokenheid is in ieders leven en zo ook in het dat van jou. We hoeven elkaar niet te vertellen dat God in Zijn plan man en vrouw schiep om elkaar lief te hebben en om elkaar tot een hand en een voet te zijn. Bij vrijwel een ieder is er verlangen naar partnerschap in geborgenheid en daar is op zich niets mis mee. Ik begrijp dat je de keus gemaakt heb geen voeding te geven aan je homoseksuele verlangens. Je maakt zelfs duidelijk dat je er met niemand over wilt spreken uit angst voor stigmatisering. Maar de keus om het als een geheim te willen bewaren uit angst voor een "labeltje" lijkt mij een afweging waar meer over valt te zeggen.
Zoals ik al eerder opmerkte in mijn eerste zin zijn we allen deelachtig aan gebrokenheid en worstelen we, niemand uitgezonderd, met moeiten en problemen. Dat maakt ons allen ook weer gelijk en we dienen als christenen te beseffen dat het genadebrood door Christus lijden ons moet redden. Dus laten we maar erg bescheiden zijn over de gebrokenheid van een medechristen in het besef dat wijzelf geen haar beter zijn. Nu lijkt het mij erg moeilijk om de keus te blijven maken om je geheim met niemand te willen delen. Weet in ieder geval dat je Schepper het weet, je geaardheid zelf niet veroordeelt en bij nood altijd bij Hem terecht kunt.
Anderzijds, denk ik, dat het kunnen spreken over je problematiek met iemand ruimte creëert. Iemand die luistert, indien nodig, troost en bemoedigt. Iemand die niet veroordeelt maar naast je gaat staan als medechristen.
Je vraag hoe te genezen is tweeledig op te vatten. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik in de nu ruim 35-jarige praktijkervaring nooit heb meegemaakt dat iemand door wat voor invloed ook zijn homofiele gevoelens kwijtraakte. Wel dat men de homofiele geaardheid een geaccepteerde plaats kon gaan geven in zijn leven en kon gaan toewijden aan God en de mensen even waardevol te mogen zijn als anderen.
Om in te gaan op je laatste vraag lijkt het mij goed dat je uiteindelijk contact zoekt met andere christenen die je kunnen helpen en steunen in de keuzes die jijzelf maakt. Je zou kunnen denken aan het bezoeken van de website van Refo-Anders. Medechristenen die net als jou worstelen met hun geaardheid. Gespreksmogelijkheden kunnen benutten met anderen verbonden door het geloof in Christus werk.
Dat is dan ook het andere antwoord op de tweeledigheid van de vraag. Uiteindelijk mogen we allen verlangen en uitzien naar "genezing" in Christus waar geen gebrokenheid meer is..
Kees den Hamer,
Psychotherapeut/seksuoloog
Dit artikel is beantwoord door
C. den Hamer
- Geboortedatum:15-03-1953
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerd Vrijgemaakt
- Woon/standplaats:Zwolle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Psychotherapeut/Seksuoloog NVVS, GGZ Cruciaal
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het gebeurd lang niet altijd, dat is ook waar. Maar Hij kan het wel!
Genezing zou ik het absoluut niet willen noemen, dat impliceert te zeggen dat homofilie een ziekte is. Nee, maar het is wel een scheefgroei in je sexuele ontwikkeling. En wat scheefgegroeid is, kan ook met Gods hulp en zegen weer teruggroeien.
Daarvoor is wel een hele weg nodig, een weg van erkennen, een weg van je ontwikkeling nagaan waar het eventueel fout is gegaan. Een weg van gebed, een weg van ontdekking, een weg van leren, een weg van volgen.
Vaak horen we: je bent zo, je blijft zo en dat moet je accepteren. Maar we zijn geen homo's, we zijn mannen, jongenmannen. Geschapen naar Gods beeld. Dat is je indentiteit. Niet je sexuele gevoelens bepalen je indentiteit. Ze zijn maar zo'n klein onderdeel daarvan. Je blijft zo, o ja? Dan ontkennen we Gods almacht en Zijn werkende, helende macht. En je blijft zo, dus altijd alleen, altijd strijd, dat is een boodschap van wanhoop. Maar God is toch een God van hoop! Van uitzicht! Niet alleen voor het eeuwige leven, hoe groot ook en hoe wonderlijke genade! Maar ook in dit leven! Niet alle problemen zullen worden opgelost, we blijven hier leven in het tranendal.
Totaal veranderen? Van homogevoelens veranderen naar heterogevoelens? Het gebeurd lang niet altijd, dat is ook waar. Maar het gebeurd wel! God kan het, God wil het en Hij doet het ook!
Soms in één keer, soms een levenslang proces. Soms met vallen en opstaan. Soms met heel veel strijd. Maar Hij kan het doen.
Daarvoor is ook lef nodig. Lef om het proces aan te gaan. lef om ermee open te komen, bij de mensen die je verder hierin kunnen helpen. Succes verzekerd? Nee, dat niet! Maar met God is de weg zoveel anders, zoveel beter te lopen. Hij wil je helpen, Hij wil je dragen. Hij wil je gevoelens behapbaar maken, dat je ze een plekje kan geven. Dat je ermee om kunt gaan. Dat ze niet meer de boventoon voeren. Dat ze wat verbleken. Dat kan Hij doen! Hij kan verder gaan. Hij doet dat ook. Bij sommige is het een doorn in het vlees die hun hele leven lang blijft. Bij weer anderen is het wel een doorn, maar is de angel eruit, om het maar zo te zeggen. Bij weer anderen is het weg. Bij weer anderen komen er heterogevoelens voor in de plaats. Wat Gods weg met jou zal zijn weet ik niet. Maar twijfel niet aan Gods almacht. Stel je er ook voor open!
Hij kan en wil en zal in nood, zelfs bij het naderen van de dood, volkomen uitkomst geven!
Maar blijf er niet alleen mee lopen. Roep het ook niet van de daken. Maar vertel het tegen iemand die je kan vertrouwen. Die veel om jou geeft en jij om hem/haar. Waar het veilg is, waarvan je weet dat het niet met anderen besproken wordt maar met de Heere alleen.
Dapper dat je het hier al hebt aangekaart. Dat is de eerste stap.
Heel veel sterkte, kracht en wijsheid toegewenst en toegebeden.
Hoe ik zo zeker ben dat God het kan en doet? Omdat ik dat bij mezelf ervaar!
In die zin hoop ik dat je snel mag genezen.
Het blijft altijd lastig: kan God in al zijn almacht je in een hetero veranderen. Per definitie kan dat. Maar om wat voor reden dan ook doet hij dat niet, net zomin dat hij mensen van AIDS geneest of geamputeerde ledematen laat teruggroeien. Dat is een realiteit die we onder ogen moeten zien. Hopelijk bevordert dat het 'genezingsproces' zoals ik het hierboven beschrijf.
Sterkte.
Nog een homo hier :P
Tip 1: houdt het niet geheim. Mijn ervaring is dat openheid, hoe moeilijk ook, veel goeds doet. Praten over wat je bezig houdt zorgt ervoor dat
Tip 2: je er niet in stikt. Probeer dat te voorkomen. Ik ben bijna zover geweest. Omdat ik er met niemand over praatte werd ik eenzaam, daardoor alleen maar met je eigen gedachten bezig en nooit eens een verfrissende kijk op de zaken van iemand anders.
Tip 3: zoek contact met andere christelijke homo's. Zij weten precies wat je meemaakt.
Ik heb van alles geprobeerd om van homoseksualiteit af te komen, God weet hoe vaak en hoe veel ik gebeden heb, alle mogelijke theorieën nagegaan. Maar ik bleef verliefd worden op jongens.
Er is ook hoop als je blijft zoals je bent!
In voetbalstadions hoor je: yes yes het zijn de homo's van Vites en ja ja het zijn de homo's uit Breda.
In kerken hoor je dat niet, maar of het gevoel anders is betwijfel ik.
anders
je raapt je schriften uit de plas,
lachend fietst "de groep" voorbij.
vandaag moest je weer ontgelden,
dat je anders bent dan zij.
elke dag laten ze je weten:
jij hoort er echt niet bij!
en hoe je het ook probeert,
je bent anders dan zij.
je hebt sproeten of je stottert,
bent homo, moslim of jood.
je bent anders dus dan zij zijn,
dus zwijgen zij je dood.
ze zwijgen, of ze slaan je.
ze slaan je half dood
want jij bent niet als zij,
dus voelen zij zich groot.
misschien wel 10.000 kinderen
zijn net zo alleen als jij:
rapen schriften uit de plas,
want ze horen er niet bij.
Beste vragensteller, jij deugt wel, net als Joden, stotteraars en moslims.
Iedereen heeft het recht om te zijn wie hij/zij is.
Nee, homosuexualiteit is geen ziekte, geen afwijking. Het is gewoon een vorm van sexualiteit.
Verder kun je via de site van www.settingcaptivesfree.nl een onlinecursus doen om te leren omgaan met jouw gevoelens!
Sterkte ermee!
Ik denk niet dat een instelling als THDV / Different helpt. Ik ken teveel mensen die na een behandeling nog jaren bij een psycholoog gelopen hebben om de brokken op te ruimen. Ondanks de recente professionalisering heb ik er, mede gezien een tv-uitzending over Different, geen vertrouwen in. Bovendien heeft een Amerikaanse 'homobehandelingsorganisatie' kort geleden gezegd dat homo's toch meestal niet genezen of veranderen.
That are the facts..
Sterkte en succes met alles!
Zelf heb ik geen moeite met het woord "genezing". Want dat kan niet alleen bij ziekte maar ook bij wonden en gebrokenheid. En daar heeft het volgens mij wel mee te maken...
Anderen die op mijn reactie gereageerd hebben...:
Tot Heil des Volks/Different probeert mensen te helpen en niet ze te bekeren!
Verder zijn ze recent negatief in het nieuws geweest... dat klopt! Maar dat was niet te terecht. Helaas, wordt dat achteraf niet vermeld....! Journalisten zijn zelden objectief.
Wat de oorzaak is van homofiele gevoelens, daarover zijn de meningen verschillend.
De een heeft het over de aanleg, de ander over de opvoeding en omgeving en anderen over een combinatie van deze dingen. Hoe het ook is, God is almachtig en Hij kan erin helpen. Maar dat wil niet zeggen dat het altijd/helemaal overgaat...
Vraagsteller, heel veel sterkte!
Of telt alleen de ervaring die jou welgevallig is?
Dat de berichtgeving volgens jou niet klopt is wel objectief?
Ik ben het met je eens dat God helpen. Dat kan ook op een andere manier dan het te laten overgaan. Dat gebeurt namelijk zelden. God kan je ook laten inzien dat het oké is zoals je bent. Dat je een geliefd mens bent om wie je bent en niet om wat je doet of wat anderen van je vinden.
