Vraag
Vorige week is mijn vraag beantwoord of er een steungroep is voor vrouwen die mishandeld zijn binnen hun gezin/relatie. Die was er volgens Eleos niet. Nu heb ik de afgelopen periode ook de Vluchtheuvel, Helpende Handen, Optiment en de Ned. Patientenvereniging aangeschreven. Het blijkt dus dat dat gewoon niet bestaat. Geen lotgenotencontact, geen steungroep, preventie, cursus o.i.d. binnen reformatorisch Nederland. Een tijdje geleden was het een thema in het RD en zijn er ook wat artikelen aan gewijd. Aan de orde kwam o.a. dat er inderdaad een groot taboe op ligt en alles binnenshuis gehouden wordt. Dit is ook zo en geeft veel eenzaamheid, onbegrip en kan leiden tot heftige situaties. Bijna alle bovenstaande organisaties hebben wel toegezegd, mocht het mij lukken meerdere 'lotgenoten' bij elkaar te krijgen, wat te willen betekenen als het gaat om het organisatorische gedeelte van zo'n steungroep. Nu is mijn vraag, zou ik een oproep op deze site mogen plaatsen om te kijken of er inderdaad voldoende belangstelling voor is?
Antwoord
Het starten van zo'n lotgenotengroep lijkt ons een goede zaak, zeker ook als deze de steun krijgt van onder ons bekende en betrouwbare hulpverleningsorganisaties. Je motivatie en argumenten zijn helder en zeer legitiem. Je emailadres is bij ons bekend en belangstellenden zullen we naar je doorverwijzen. Het eerste contact kan gelegd worden via vragen@refoweb.nl Mogelijk kun je zelf ook een nieuw emailadres aanmaken onder een pseudoniem (indien nodig) en dat hier plaatsen, zodat bezoekers direct contact met je kunnen zoeken.
Redactie Vragenrubriek
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als je huis voelt als een gevangenis...
Als je voor de buitenwereld met een masker op leeft...
als je jezelf continue afvraagt: ligt het nou echt aan mij?
Als je álles doet om narigheid te voorkomen
Als je daardoor 'niemand' meer bent
Als je geen grenzen meer hebt
Als je soms denkt: ik kan er maar beter niet meer zijn
Als er geen uitwegen meer lijken te zijn
Als je toch maar blijft, want hij houd toch wel van me...?
Als je denkt: hij kan niet zonder me
Als je denkt: ik moet mijn gezin redden, dus ik blijf, ik doe wat ik moet doen hoe vreselijk dat soms ook is
Als je zintuigen altijd op scherp staan
Als je s middags pijn in je buik krijgt, want hij komt straks weer thuis
Als je altijd als eerste zijn stemming pijlt.
Als je zo opgejaagd bent dat je nooit meer eens ergens van kan genieten
Als je soms zou willen schreeuwen: God, ziet U mij wel?
Als je altijd weer zwicht voor hem als hij spijt heeft
Als je de nare ervaring hebt dat je eindelijk moed had het iemand te vertellen en mensen het bijna niet kunnen geloven
Als je jezelf voor de gek houd (uit overleving) en te denken dat je relatie best goed is.
Als je zo bedreigd bent dat je niets meer durft te zeggen...
Dan leef je op het randje van de afgrond.
Pak die hand, daar is moed voor nodig. Maar wie weet wanneer de volgende kans komt.
Blijf niet alleen, alleen kom je er nooit uit. God vraagt wel zelfverloochening, maar geen zelfvernietiging...............
