Vraag
Een half jaar geleden ben ik getrouwd. Aan de ene kant vind ik het heerlijk om getrouwd te zijn. Mijn eigen keuzes maken en mijn eigen huishouden 'runnen'. En natuurlijk altijd samen zijn met mijn lieve man! Ik werk vier en een halve dag per week. Voordat we gingen trouwen heb ik geprobeerd of ik een dag minder per week zou kunnen gaan werken, maar op mijn werk mag je maar één keer in de twee jaar je werktijdfactor veranderen. Stel dat ik dus in die twee jaar zwanger zou raken, dan kan ik dus niet minder gaan werken. Daarom heb ik toen besloten om het toch maar niet te doen. Daarbij komt nog dat wij het geld ook nog goed kunnen gebruiken. Mijn man werkt ook full-time en doet daarbij ook nog een studie. Maar ik merk eigenlijk al vanaf mijn trouwen dat het allemaal teveel is. Eerst dacht ik dat het misschien een kwestie is van wennen, maar dan zou het toch minder moeten worden na een half jaar en dat is niet zo. Ik ben snel geprikkeld en moe. Ik huil snel. Dat vind ik voor mijn man niet zo leuk. Op mijn werk heb ik het ook minder naar mijn zin en ik zie erg tegen het huishoudelijk werk op. Op seksueel gebied gaat het ook niet zoals ik denk dat het hoort te gaan in het begin van een huwelijk. We vrijen gemiddeld één keer per twee weken. Mijn man is heel geduldig, maar ik weet dat hij het wel jammer vindt. Het ligt ook echt aan mij, want ik heb gewoon geen energie meer 's avonds om nog te vrijen. Het duurt dan ook heel lang voor ik opgewonden word. Voordat we gingen trouwen ben ik ook de pil gaan slikken. Daar ben ik sinds een maand mee gestopt omdat ik hoopte dat de 'klachten' daardoor zouden verminderen. Maar er is weinig veranderd in die tijd. Mijn man vindt dat ik eigenlijk minder zou moeten gaan werken (één of anderhalve dag). Maar dat zie ik niet zo zitten omdat we dan niet meer kunnen sparen en omdat ik dan dus twee jaar niet meer kan wisselen. Kan iemand van de deskundigen van Refoweb mij misschien een advies geven? Alvast hartelijk bedankt!
Antwoord
Beste vraagsteller,
Je noemt nogal wat zaken achter elkaar die je -voorzichtig gezegd- niet gelukkig maken nu je getrouwd bent. De roze wolk lijkt uiteengespat te zijn.
1. Je werk: kijk eens kritisch naar je motieven om deze baan te blijven houden met alle restricties die eraan vast zitten. Wat houd je tegen om te gaan solliciteren en een andere baan te zoeken (waar je mogelijk met minder uren uit de voeten kunt)? Ik zeg níét dat je minder moet gaan werken, maar de manier waarop je nu leeft houd je niet vol, dus moet je nadenken over verandering! Gaat het 'slechts' om de financiële kant die bij je huidige baan misschien wel heel gunstig is? Is sparen zo belangrijk dat je er andere (fijne) dingen voor opzij zet? Of is het de druk van "niet meer kunnen wisselen" als je minder zou gaan werken? Ook al liggen banen niet voor het opscheppen: vanuit de bestaande situatie breng je bij een sollicitatie in ieder geval je huidige ervaring mee!
2. Je huishouden: je schrijft dat je het fijn vindt om een eigen huishouden te hebben, maar ook dat je tegen het huishoudelijk werk opziet. Dat líjkt tegenstrijdig, maar ik snap het wel. Iedere week dezelfde 'rondgang' door het huis geeft niet ieder de voldoening die je soms meent te moeten verwachten. Dat is niet erg: er zijn genoeg mensen die het heerlijk vinden om eens een paar uurtjes voor jou je ramen te zemen, je vloeren te dweilen, de kamer te stofzuigen en zo meer. Dat kost je misschien een paar tientjes, maar levert ook jezelf rust en nieuwe energie op! Het is een heerlijk gevoel als je weet dat je huis schoon is als je thuiskomt van je werk... en zélfs een pasgetrouwde vrouw hoeft niet alles zelf te doen! Ook voor jou geldt dat "goed zorgen voor" (man en huishouden) kan betekenen: "goed láten zorgen voor" waarbij je iemand inschakelt die van je overneemt wat jou (te) veel energie kost! Dat mág natuurlijk ook 'gewoon' je echtgenoot zijn: een man kan héél goed een aandeel leveren in weerkerende huishoudelijke taken... het is mede zíjn huis, toch?! Nog een tip: wellicht kun je een en ander wel wat anders inrichten. Voorbeeld: kook voor twee dagen, kook om de beurt, ga eens in de zoveel tijd uit eten (dat kan tegelijkertijd eveneens héél goed zijn voor je relatie... quality-time!).
3. Je huwelijk: een teleurgestelde man 'maakt' een teleurgestelde, vol met schuldgevoelens levende vrouw, die de energie niet meer heeft om (letterlijk) aantrekkelijk te zijn. Ook daar moet dus verandering komen, want bovenstaande teleurstelling hóéft niet, als je je bewust bent van de oorzaak (oorzaken). Práát daar samen over (tijdens dat etentje, waar je hem voor uitnodigt!). Praat ook over de verwachtingen die je had toen je trouwde: waarin ben je teleurgesteld geworden? Wat had je graag anders gezien? Het helpt soms om voor jezelf op te schrijven wat je wilt en wat er daadwerkelijk gebeurt (en ook: dat wat je níét wilt, dat wat er níét gebeurt!). Deel je gevoelens met je echtgenoot. Vraag hem eveneens naar zijn beleving van jullie gezamenlijke leven. En maak daarna zakelijke afspraken over praktische zaken, waarbij je ervan uitgaat dat niet alleen je liefdesleven over jullie sámen gaat, maar tegelijk ook het huishouden.
Kortom creëer ruimte voor jezelf, waardoor je nieuwe energie op kunt doen. En ook: creëer ruimte voor jullie samen. Zodat je eveneens tijd voor 'samen' over houdt. Een geduldige man is misschien plezierig, maar gá voor een líéfhebbende man! Wat dat is de bedoeling van een huwelijk, toch? Samenleven is sámen léven!
Red je het niet zonder externe hulp: zoek die! Relatietherapie is een mogelijkheid. Dat klinkt misschien wat zwaar, maar wellicht heb je aan een paar gesprekken -om alles eens helder op een rij te zetten- genoeg.
Sterkte gewenst en laat nog maar eens horen hoe het met je gaat!
Een hartelijke groet,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Beste vraagstelster, wij hebben op een tegeltje staan:' Morgen gaan we sparen' dat koesteren we zorgvuldig, morgen gaan we alles beter doen, maar we kunnen wel genieten van het gewone leven van alle dag.
Kijk daar eens naar, je hebt een lieve man zoals je schrijft, allebei een baan, een huis en waarom kun je niet genieten van het leven door God je gegeven. Er zijn zoveel mensen die het met veel minder moeten doen, met heel veel minder en toch zijn die gelukkiger dan jij je leven beschrijft.
Mevrouw Rots-de Weger geeft goede adviezen, daar sluit ik me bij aan, doe er wat mee.
Wat je man betreft; ga eens iets leuks met hem doen. Neem af en toe een paar uurtjes vrij zodat je nieuwe energie krijgt.
Maak een keus om het anders aan te pakken... Sterkte en wijsheid toegewenst.
Veel huwelijken zijn begonnen met een heel hoge motivatiegraad. Al deze dingen die jij nu al ervaart kunnen verzanden in een sleur, waar je uiteindelijk zelf bittere vruchten van zal moeten plukken. Wees er vroeg genoeg bij om niet uit elkaar te groeien. Ook je man heeft inderdaad recht op een frisse leuke enthousiaste vrouw, en geen enkele man zal oud willen worden met alleen maar geduld oefenen. Ga eens een weekendje weg, neem voldoende kwaliteitstijd voor elkaar, niet alleen af en toe, maar structureel. Volgens mij is dit een recept voor opbouw ipv afbraak van je relatie, want helaas daar lijkt het nu al een beetje op.
De centen, zijn die echt belangrijk? Waarvoor wil je sparen?
En die studie? Om hogerop te komen? Ook om de centen?
Misschien heb je het geld echt nodi en moet de studie van zijn baas, dat kan ik niet uit je vraag opmerken.
Misschien een duur huis gekocht? Dure en naar de eisen des tijds inboedel. Een auto die moet voldoen aan de eisen van anderen?
Soms zijn we als christenen, zonder dat we het door hebben, net zo werelds als de wereld om ons heen.
Ik vind het belangrijker om bij God op de hoogste ladder te komen door Jezus, dan maatschappelijk op de hoogste ladder.
Een goed bankstelletje bij de kringloop zit ook goed, een tweedehands auto brengt je ook van A naar B en in een huurhuis woont het ook goed en droog.
-want ik heb gewoon geen energie meer 's avonds om nog te vrijen-
Dit zinnetje intrigeert me. Dit is zo standaard; nog ff voor het slapen gaan. Neem er veel meer tijd voor. Een hele avond of eventueel een halve dag. Maar dan moet het huishuoden weer gedaan en je man aan de studie.
Op deze manier komen jullie niet aan jullie beiden toe. En, zoals boven ook al is opgemerkt, je bent al bezig met afbraak voordat de opbouw goed is begonnen.
Nog ff een tegeltjes wijsheid, die op die centen misschien wel van toepassing is.
-Geld opent alle deuren, maar niet de Hemelpoort.-
Zie mijn reactie niet als verwijt, zo is het niet bedoeld. Ik probeer je alleen maar te helpen.
Verder zou ik het persoonlijk niet kunnen zoveel uur werken als getrouwde vrouw.
Je ziet zelf de gevolgen.
Goed dat je het nu helder hebt, maar als je op deze manier verder gaat, zal je huwelijk niet mooier worden.
Ik hoop dat je samen tot een verstandige keus kunt komen.
Als het echt aan je werk ligt moet je daarin een keuze maken! Gewoon nu!
Maar ik betwijfel dat...
Roozemond; dat is wel persoonlijk dan. Ik werkte als getrouwde vrouw gewoon nog 40uur, nooit problemen mee gehad (en mijn man ook niet ;-). Ik werkte onregelmatig dus vaak tot 15u vrij, of pas om 15u beginnen enz. En nog genoeg avonden en vrije dagen samen met manlief.
Nu, met kinderen, werk ik nog ong 8-12u in de week, vind ik véél zwaarder dan toen...!!
Verder eens met anderen; steek tijd en aandacht aan elkaar, groei niet uit elkaar. Pasgetrouwd zijn is zoo leuk (lang getrouwd zijn nog mooier) maar dan moet je beiden er voor gaan (en misschien die centen, het werk, het huishouden op een wat lager pitje zetten!).
Succes en veel geluk!
Voor het slapen gaan nog vrijen? Probeer dat eens los te laten. Doet echt wonderen voor je op dat gebied. Als je in het stramien zit dat het alleen 's avonds voor het slapen gaan, heb je het risico dat het er niet van komt. In je hoofd ben je nog bezig met dingen voor morgen, en "oh oh oh, is het al weer zo laat? Ik moet snel gaan slapen, morgen vroeg op." Enfin, je snapt het verder wel.
Werken voor het geld, daar wordt je uiteindelijk niet gelukkig van. Ik krijg toch het idee dat je in een functie zit waar je niet gelukkig van wordt. Dan is minder werken wellicht ook niet wat je wilt. Als je niet gelukkig bent met je baan, zal je uiteindelijk met minder werken tegen hetzelfde probleem oplopen.
Ik heb een periode in mijn leven letterlijk 7 dagen per week, 12-16 uur gewerkt. Ik vond het geweldig werk, dus ik heb het niet ervaren als heel zwaar. Het is maar net met welke motivatie je werkt.
Dat je werkt omdat je het anders financieel niet kunt rondbreien, dat kan heel logisch zijn. Dat je werkt om te sparen om wat extra's te hebben voor als er kinderen komen, is heel logisch. Daarnaast, je hebt nu geen kinderen, dus waarom zou je de hele dag thuis zitten? Lijkt mij een beetje nutteloos (en nu gaan sommigen onder ons steigeren).
Zorg er in ieder geval voor dat je het geld wat je nu bij elkaar werkt en spaart, ook net zo makkelijk weer durft uit te geven. Niet dat je het over de balk gooit, maar dat je het durft "los" te laten.
En joh, je bent pas getrouwd, de meeste stellen zijn een jaar bezig om alles een beetje op de rit te krijgen. Zie het voorbeeld over huishouden. Mijn partner en ik moesten dat ook eerst uitvogelen, wat bij ons goed werkte, en wat niet. Geef het wat tijd, maak het niet zwaarder dan het is. En een keertje het huishouden wat minder? So what. Besteedt tijd aan elkaar, is nuttiger dan in een spik en span schoon huis te zitten.
Succes, en blijf genieten.
Steigeren doe ik niet echt maar ik wil er toch even op reageren.
Blijkbaar is voor de vraagstelster het een en ander te zwaar. Je kunt het nutteloos vinden om een hele dag thuis te zitten als je geen kinderen hebt maar de realiteit is wel dat niet iedereen in deze jachtige samenleving op dezelfde manier alles kan handelen.
Vraagstelster: Als het je teveel is dan zou ik daarnaar luisteren, ongeacht wat anderen daarvan vinden, zoals Kathleen, die het nutteloos vindt als je thuis zou zitten. Je hebt er niets aan om eraan onderdoor te gaan alleen maar omdat je wat meer spaargeld zou willen of omdat je denkt dat anderen vinden dat je het wel moet kunnen. In dagblad Trouw staat vandaag een mooi artikel over de tendensen in de hedendaagse maatschappij en over de gevolgen die deze tendensen kunnen hebben voor mensen.
Het advies van mevrouw Rots lijkt me erg goed; ga met je man om de tafel zitten, praat met elkaar over je verwachtingen/ belevingen/ teleurstellingen, leg het aan God voor en maak keuzes die voor jullie goed zijn. Probeer geld en (verborgen)verwachtingen van anderen naast je neer te leggen want daar word je alleen maar moe van..
Zou er maar voor zorgen om niet zwanger te raken. Als er een kind komt, wil je blijkbaar ook nog blijven werken (om te sparen). Dan komt er nog meer werk en wordt het probleem nog groter.
