Drie soorten van mensen

Aan een Ger. Gem.-predikant. Ik hoor de laatste jaren steeds meer in de prediking over drie 'soorten' van mensen, vaak aan het eind van de preek per groep toegesproken. Eerst komen de ongelovigen aan de beurt. Zij krijgen te horen dat als zij zo doorgaan voor eeuwig verloren gaan. Dan een uitgebreide toespraak voor de bekommerden en de zoekenden en degenen die indrukken hebben, maar die niet kunnen zeggen dat zij het ware geloof bezitten. Uitgebreid wordt er verteld wat er allemaal in hun leven kan zijn, verwachtingen, aanvechtingen, verlangen, zondigheid etc. Aangedrongen wordt om dan te blijven bidden en smeken om genade. Tot slot komen de 'echte' bekeerden, vaak in een paar korte zinnen aan de beurt. Zij zijn zo vaak ver de weg kwijt en het kan al lang geleden kan zijn dat zij een blijkje van Gods liefde hebben ervaren. Ik word er zo verdrietig en onzeker van. Ik voel vaak dat ik niet zonder God kan en dat Hij in mijn leven wil zijn. Ik mag geloven dat Jezus ook voor mij heeft geleden en is gestorven en ervaar ook vaak bemoediging uit de Bijbel, maar ik beluister vaak dat het beter lijkt en dat je beter bent als je tot de groep bekommerden hoort. Uitkomen voor je geloof wordt zo snel betwijfeld en er wordt zoveel waarde gehecht aan bekommerden en van verre staanden. Ik weet het vaak niet meer en wordt er erg onzeker van. Ga dan twijfelen of ik wel oprecht geloof. In de Bijbel wordt toch juist opgeroepen om te geloven en degenen die niet geloven en twijfelen worden veroordeeld?

Beste vraagstel(ler)ster,
 
De indeling in drie categorieën in de aanspraak aan de hoorders is niet nieuw. Ook bij de oudvaders tref je dat aan. Vele voorbeelden zouden hiervan aan te halen zijn. Dat wil niet zeggen dat de inhoud van die aanspraken dezelfde zijn met die zoals jij die beluistert. Daar kan ik niet over oordelen. Doordat ik zelf voorga beluister ik weinig andere preken. Maar op die ik hoor passen de geschetste voorbeelden niet.
 
Allereerst behoort tot de onbekeerden een welmenende roeping en aanbieding van de genade uit te gaan. Met bewogenheid gebracht. Tot de zwakgelovigen dient een rijke Christusprediking gericht te worden. Denk aan de brief aan de Hebreeën waar aan die zwakgelovigen de heerlijkheid van Christus wordt gepredikt, opdat het geloofsleven een nauwe omgang met Hem zou inhouden. 

Tenslotte is er de aanspraak aan hen die meer geoefend zijn in het geloof. Gewezen moet worden op het wonder van Gods liefde en trouw. Op de heerlijkheid van Christus, Die de Bron is van alle heil en zaligheid. Om steeds in een kinderlijk afhankelijk leven dicht bij Hem te blijven. Maar ook te staan als een licht in deze wereld. Om toe te nemen in de genade en kennis van Christus.

Het geloof blijft een aangevochten en bestreden zaak. We hebben telkens weer en telkens meer de leiding van de Heilige Geest nodig, Die Christus verheerlijkt en onmisbaar maakt in alles. Dat houdt klein en ootmoedig. Het beredeneerd geloof kan het doen met een eenmaal aangenomen Jezus. Maar het oprechte geloof niet. Wat leeft heeft voeding en onderhouding nodig. Het kent hoogte - en dieptepunten. In de Psalmen kijk je de Kerk in het hart. Ze vertolken het ware geloofsleven. Het is goed ons daaraan te toetsen.
 
Met hartelijke groeten,
Ds. H. Paul

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Paul

• Geboortedatum:
  16-07-1928
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Moerkapelle
• Status:
  Inactief

235 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven