Vraag
Aan een Ger. Gem.-predikant. Ik hoor de laatste jaren steeds meer in de prediking over drie 'soorten' van mensen, vaak aan het eind van de preek per groep toegesproken. Eerst komen de ongelovigen aan de beurt. Zij krijgen te horen dat als zij zo doorgaan voor eeuwig verloren gaan. Dan een uitgebreide toespraak voor de bekommerden en de zoekenden en degenen die indrukken hebben, maar die niet kunnen zeggen dat zij het ware geloof bezitten. Uitgebreid wordt er verteld wat er allemaal in hun leven kan zijn, verwachtingen, aanvechtingen, verlangen, zondigheid etc. Aangedrongen wordt om dan te blijven bidden en smeken om genade. Tot slot komen de 'echte' bekeerden, vaak in een paar korte zinnen aan de beurt. Zij zijn zo vaak ver de weg kwijt en het kan al lang geleden kan zijn dat zij een blijkje van Gods liefde hebben ervaren. Ik word er zo verdrietig en onzeker van. Ik voel vaak dat ik niet zonder God kan en dat Hij in mijn leven wil zijn. Ik mag geloven dat Jezus ook voor mij heeft geleden en is gestorven en ervaar ook vaak bemoediging uit de Bijbel, maar ik beluister vaak dat het beter lijkt en dat je beter bent als je tot de groep bekommerden hoort. Uitkomen voor je geloof wordt zo snel betwijfeld en er wordt zoveel waarde gehecht aan bekommerden en van verre staanden. Ik weet het vaak niet meer en wordt er erg onzeker van. Ga dan twijfelen of ik wel oprecht geloof. In de Bijbel wordt toch juist opgeroepen om te geloven en degenen die niet geloven en twijfelen worden veroordeeld?
Antwoord
Beste vraagstel(ler)ster,
De indeling in drie categorieën in de aanspraak aan de hoorders is niet nieuw. Ook bij de oudvaders tref je dat aan. Vele voorbeelden zouden hiervan aan te halen zijn. Dat wil niet zeggen dat de inhoud van die aanspraken dezelfde zijn met die zoals jij die beluistert. Daar kan ik niet over oordelen. Doordat ik zelf voorga beluister ik weinig andere preken. Maar op die ik hoor passen de geschetste voorbeelden niet.
Allereerst behoort tot de onbekeerden een welmenende roeping en aanbieding van de genade uit te gaan. Met bewogenheid gebracht. Tot de zwakgelovigen dient een rijke Christusprediking gericht te worden. Denk aan de brief aan de Hebreeën waar aan die zwakgelovigen de heerlijkheid van Christus wordt gepredikt, opdat het geloofsleven een nauwe omgang met Hem zou inhouden.
Tenslotte is er de aanspraak aan hen die meer geoefend zijn in het geloof. Gewezen moet worden op het wonder van Gods liefde en trouw. Op de heerlijkheid van Christus, Die de Bron is van alle heil en zaligheid. Om steeds in een kinderlijk afhankelijk leven dicht bij Hem te blijven. Maar ook te staan als een licht in deze wereld. Om toe te nemen in de genade en kennis van Christus.
Het geloof blijft een aangevochten en bestreden zaak. We hebben telkens weer en telkens meer de leiding van de Heilige Geest nodig, Die Christus verheerlijkt en onmisbaar maakt in alles. Dat houdt klein en ootmoedig. Het beredeneerd geloof kan het doen met een eenmaal aangenomen Jezus. Maar het oprechte geloof niet. Wat leeft heeft voeding en onderhouding nodig. Het kent hoogte - en dieptepunten. In de Psalmen kijk je de Kerk in het hart. Ze vertolken het ware geloofsleven. Het is goed ons daaraan te toetsen.
Met hartelijke groeten,
Ds. H. Paul
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Paul
- Geboortedatum:16-07-1928
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Moerkapelle
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dank voor je antwoord. De zinnen die je schrijft zijn bekende woorden.Ik zou graag daar over door willen praten met je. Kan dat per mail?
Wat jammer dat Ds. Kersten, Moerkerken, Comrie weer zo nodig aangehaald (moeten) worden.
Ze zeggen zeker dat de "bekommerde kerk" iets van Christus ontvangen kunnen hebben zonder dat ze Christus kennen.
Dit zegt u zelf ook.
Wat is nu eigenlijk het probleem met deze (soort) leraars??
Waarom ik dat aanhaal? Daar gaat deze discussie over, over de bekommerde kerk.
Mijn standpunt is dat deze bekommerden of behouden zijn of verloren zijn.
Als ze behouden zijn hebben ze iets van Christus gehad en dat zullen ze zelf weten ook, hoe aangevochten en betwijfeld, ze zullen weten dat ze iets (vergeving van zonden) van Christus hebben ontvangen en kennen daarom Christus, al hoeft dit nog niet in z'n volheid te zijn.
Het bestaat niet dat ze bekommerd zijn, Christus nog niet kennen en toch behouden zijn, er is geen enkele reformator die zoiets leert, tevens staat zoiets ook niet in de bijbel.
@Roozemond, ik raad u aan om zondag 7 van Kersten/Moerkerken te lezen, daar zult u zien staan dat zo iemand Christus nog niet kent terwijl ze toch een waar geloof kunnen hebben.
Van God vandaan zal dit zeker kunnen, vanuit de mens niet, daarvoor moet eerst vergeving van zonden ontvangen zijn en Christus gekend worden, dan kunnen we pas spreken van een waar geloof, en daar moeten we het mee moeten doen.
Als er gezegd word, de bekommerden zijn de klein gelovigen heb ik daar geen moeite mee.
Als er gezegd word, de bekommerden zijn wel waar gelovigen maar kennen Christus nog niet heb ik daar grote moeite mee.
Het is wel net wat je zegt, achteraf en later gezien begrijp je het beter, maar als mensen nog voor de zaak staan zien ze dat niet, daarom heeft het ook geen nut dat te beprediken.
Ik kende de Heere Jezus ook niet gelijk hoor, sommigen wel, maar ik niet.
En hij zei: "ik geloof Heere, kom mijn ongeloof te hulp". Heel anders dan Niet zeuren, geloof! Toch?!
In dit geval spreek ik voor mezelf. Het ligt ook niet aan de Heere dat ik me wel eens bekommerd voel of van verre staand, maar aan mijn kleingeloof. Het is een strijd waar ik al heel lang mee worstel, maar wat me ondanks alles toch steeds weer bij de Heere mag brengen. Daarom twijfel ik niet aan de welwillendheid van de Heere, dat nooit. Maar wel aan mezelf, ik ben het niet waard dat de Heere naar mij om zou zien. Toch op grond van Zijn Woord weet ik dat Hij het wel wil doen. Maar aangezien ik dat niet altijd zo beleef, voel ik me dan wel eens heel onzeker, ontheemd, bekommerd of hoe je het ook wilt noemen. Gelukkig zijn er momenten dat ik de nabijheid van de Heere mag ervaren. Dus gelukkig mag ook een bekommerde weleens iets van de Heere proeven! Ook een bekommerde ziel hoort bij HEM!!!!!!!!!
Of je nu een klein lammetje ben of een groot schaap, ze horen allemaal bij de kudde van de GOEDE HERDER!
Een mooie reactie waar ik 100% achter kan staan.
Wij zijn het niet waard en doen steeds verkeerd, maar Gods goedheid is oneindig!
1. mensen die kunnen tellen
2. mensen die niet kunnen tellen
...
Ze lopen op de 'brede' of de 'smalle' weg, 'Sinners' and 'Saved Sinners'. Meer variatie kan ik niet bedenken.
En toch: Mijn ervaring is nooit de maatstaf. Ervaring en bevinding is voor iedereen anders. Het enige wat betrouwbaar is is het onfeilbare Woord van God. Dus als ik reageer baseer ik mij daar altijd op. En ik pas er voor op mijn eigen bevinding daarin te verwerken. Die zou ik nooit willen mengen met de bijbel. Maatgevend is niet mijn ervaring, dat is slechts wat God erover zegt.
Er zijn 2 soorten mensen wat ik met MUS eens ben.
Of de brede of de smalle weg.
Maar op de smalle weg lopen er ook verschillende mensen.
Zuigelingen, jongelingen en vaders in het geloof.
Maar 1 ding is zeker, als iemand op de smalle weg loopt heeft hij/zij iets van Christus, m mogen ontvangen, namelijk vergeving van zonden.
Hoe klein dat geloof ook wezen moge en hoe aangevochten en vol twijfels ook.
Dus 2 soorten mensen, en verschillende soorten mensen op de smalle weg maar met 1 gezamelijk eigenschap, namelijk vergeving van zonden.
