De waarheid

Aan iemand uit de rechterflank van de Ger. Gem. Help alstublieft, wat is waarheid? Als jonge getrouwde vrouw weet ik het echt niet meer. Ik denk veel na en lees veel, maar ik weet niet wat de waarheid is. Ja alleen Gods Woord is de Waarheid, maar dat wordt op zoveel verschillende manieren uitgelegd. Iedereen denkt het juist te weten en alle argumenten (zowel links als rechts) worden aan de Bijbel getoetst. Alle uitleggingen lijken de waarheid te zijn, maar toch strijden ze met elkaar. Mijn hart is vol zonde en ik ken God niet als mijn persoonlijke Verlosser. Dit is me tot verdriet, hoewel ik elke dag opnieuw gewoon doorga met mijn leventje. Wat moet ik doen? In onze eigen gemeente/kerkverband (GGiN) is een smal aanbod van genade. Als ik eerlijk ben word ik door de preken die gelezen worden alleen maar bang. Bang om verloren te gaan en bang om mezelf iets toe te eigenen wat mij niet toekomt. Toen ik laatst een PKN-gemeente bezocht, moest ik volgens de dominee gewoon geloven dat God mijn God is en mijn zonden vergeven zijn als ik in Hem geloof. Ook dit maakt me bang, het klinkt zo 'ruim' en de hele gemeente komt zo 'werelds' op me over. Wat is de waarheid? Is er een tussenweg tussen deze twee uitersten? Ik zoek wat waar is, maar iedereen zegt dat iets waar is. Ik bid tot de Heere of Hij ons de weg wil wijzen die we moeten gaan, maar ik ontvang tot nu toe geen antwoord. Als ik eerlijk ben, bid ik ook met weinig geloof. Ik heb geen geloof en kan niet geloven! Hoe moet ik dan ooit tot God naderen? Hoort Hij mij wel? Als ik elke avond bid om bekering en ik sterf onbekeerd, wat dan? Had ik me dan toch meer toe moeten eigenen of meer moeten pleiten? Ik weet wel dat het alles en alleen uit genade is, maar het is toch ook geen lot uit de loterij? Of wel? Hoe moet ik me in geloof overgeven aan Hem? Ik vind het zo moeilijk en ik kan het niet! Wie geeft mij een evenwichtig en bijbels antwoord?

Beste vragensteller,

In de verschillende vragen die je stelt proef ik een persoonlijke worsteling naar zekerheid en duidelijkheid. Je vraagt je af wat nu echt waarheid van de Bijbel is, hoe je moet omgaan met de geestelijke leiding vanuit je eigen kerk of vanuit andere kringen en vooral ook hoe je tot je behoud de weg naar God kunt vinden. De vragen die je stelt zijn stuk voor stuk levensvragen. Het is goed dat deze dingen je bezig houden. Levensvragen kenmerken zich erdoor dat ze in de regel niet in één dag worden beantwoord. Je moet door een ‘existentieel’ proces heen om een antwoord te vinden dat rotsvast is en de stormen van het leven kan verduren. Ik heb niet de pretentie je in een paar zinnen het verlossende antwoord te geven. Wel wil ik graag met je meedenken, hopend en biddend dat God je zelf bij de hand neemt om je tot Zijn waarheid te leiden. Hij is immers de God der waarheid.

Eén van de zaken die je ernstig afvraagt is hoe je nu kunt weten wat de waarheid is. Iedereen beroept zich op de Bijbel, maar dit leidt niet tot een eensluidend standpunt; maar eerder tot allerlei tegenstrijdige stellingnames. Het is een scherpe constatering die helaas terecht is. Veel jongeren worstelen hiermee. Het is tekenend voor de gebroken werkelijkheid waarin wij leven dat in kerkelijk Nederland uiteenlopende inzichten zijn over de meest essentiële zaken van het geloof en de zaligheid. Dat is verdrietig maar waar.
 
Je zult hierin biddend een weg moeten vinden. Gods Woord is, zoals je zelf zegt, de toetssteen van de waarheid. De uitleg die mensen geven, moet je daarom leggen naast het Woord (waar je ook veel in leest, lees vooral hier veel in!). Lukas prijst de mensen in Berea om een dergelijke houding: "En dezen waren edeler, dan die te Thessalonica waren, als die het woord ontvingen met alle toegenegenheid, onderzoekende dagelijks de Schriften, of deze dingen alzo waren" (Hand 17:11). Ik wil je drie praktische punten hiervoor meegeven: Allereerst, besef hierin diep je afhankelijkheid van God en Zijn Geest. In de Psalmen lees je steeds weer het gebed om in Gods waarheid te worden geleid (Psalm. 25 en 43). Het is profijtelijk als we beseffen dat wij van onszelf de dingen van de Geest van God niet verstaan.

Ten tweede, wees op je hoede voor een uitleg die op de een of andere manier aangenaam is voor een mens die niet buigt voor God. Of dat nu zonde of hoogmoedige vroomheid is, maakt in wezen niet uit. Paulus waarschuwt niet voor niets voor mensen die "de gezonde leer niet kunnen verdragen" (2 Tim. 4). De gezonde leer (de goede uitleg) doet ons altijd ergens pijn. Zij is heilzaam, zij is gezond en maakt ons gezond, maar zij moet wel verdragen worden. Het is daarom een goed teken als het een innerlijke strijd vraagt ons te onderwerpen aan Gods Woord.

Ten derde, let ook op wat een ‘uitleg’ of ‘leer’ uitwerkt. Als het ons brengt tot een leven dat groot denkt van God en klein van onszelf, is dit iets wat ons kan bevestigen in de waarheid ervan. Als een uitleg het tegendeel uitwerkt, is dat een teken om zeer voorzichtig te zijn. Denk aan wat Jakobus hierover opmerkt: "Maar de wijsheid, die van boven is, die is ten eerste zuiver, daarna vreedzaam, bescheiden, gezeggelijk, vol van barmhartigheid en van goede vruchten, niet partijdig oordelende, en ongeveinsd" (Jak. 3:17).

Je geeft aan dat de preken in je eigen kerk je bang maken om verloren te gaan of bang maken om je ten onrechte iets toe te eigenen; terwijl je elders heel andere geluiden hoort: je moet geloven, aannemen dat je zonden vergeven zijn etc. Die verschillende geluiden geven van zichzelf al aanleiding tot verwarring. Tegelijk constateer je bij jezelf geen geloof, geen echt bidden, dat is inderdaad iets om radeloos van te worden.

Allereerst wil ik je oproepen om dringend ernst te maken met de vele oproepen in de Bijbel om je te bekeren en te geloven. Wat predikte Christus zelf? "Bekeert u en gelooft het Evangelie" (Markus 2:15). Daar mag je op geen enkele manier iets aan af doen. God weet veel beter dan wij aan wat voor mensen Hij deze boodschap stuurt. Laat dat op je ziel wegen! Hij vraagt ook van jouw gehoorzaamheid. Niemand is bevoegd deze oproep maar op zijn minst te relativeren.

Toch versta je het Woord van God niet goed als je meent dat je die bekering en dat geloof zelf bij elkaar moet schrapen. Het verlossende en rijke van Gods Woord is dat het heil en alles wat daarvoor nodig is van Gods kant komt: niet alleen de zaligheid, maar ook bekering en geloof als de weg er naartoe. Als je worstelt met ongeloof en onmogelijkheid is dat iets wat je moet  ontdekken, wat je moet gaan zien. Ik hoop dat jij die vreugde mag leren kennen dat werkelijk àlles van de andere kant komt.

Verrassend vind ik dat in de Schrift zelf gave en opgave zo harmonieus met elkaar verweven zijn. Rijk en vrij spreekt Christus in Joh. 6 over de verkiezing (vs. 39), over Zijn machtige en beslissende werk daarin. Maar even duidelijk wijst Hij erop hoe mensen daar persoonlijk in delen, namelijk door het zien op Hem (vs. 40): "En dit is de wil des Vaders, Die Mij gezonden heeft, dat al wat Hij Mij gegeven heeft, Ik daaruit niet verlieze, maar hetzelve opwekke ten uitersten dage. En dit is de wil Desgenen, Die Mij gezonden heeft, dat een iegelijk, die den Zoon aanschouwt, en in Hem gelooft, het eeuwige leven hebbe; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage."

Je geeft aan te zoeken naar een middenweg. Naar mijn inzicht moet je niet zoeken naar een middenweg maar naar een Middelaar. De ‘rechterzijde’ en de ‘linkerzijde’ hebben haar valkuilen, maar op de ‘middenweg’ kun je wellicht even goed uitglijden! Het beslissende op je sterfdag is niet of je goed genoeg hebt gebeden of aangenomen of beleefd, maar bepalend is of Christus het voor je opneemt. Voor wie doet Hij dat? Voor mensen die geen redder hebben (Psalm 72)  en die in hun nood en ongeloof naar Hem zoeken en zuchten. Zulke mensen zijn door Zijn Vader aan Hem toevertrouwd en voor hen laat Hij de waarde van Zijn verdienste gelden. Dàt is beslissend. Sta er naar om een heldere bevatting te hebben wie je bent buiten Christus, hoe God dan naar je zou moeten kijken op die grote dag. Dan is een pijnlijke en harde wetenschap. Sta er ook naar om Hem te kennen, en let erop, dat is een gave, een genadegave. Belijdt Hem alles wat je niet kunt, niet weet, niet wilt. We leven in de dagen van Hemelvaart. "Christus is verhoogd (Ten hemel gevaren, MW) om te geven bekering en vergeving van zonden" (Hand 5:31). Wie zou niet om die hemelvaartsgaven verlegen zijn! 

M. M. van Winkelen

Dit artikel is beantwoord door

M.M. van Winkelen

• Geboortedatum:
  18-07-1981
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Den Haag
• Status:
  Actief

54 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven