Vraag
Ik ben een vrouw van eind 20 en heb nog nooit een relatie gehad. Ik red me prima zonder man, maar zou wel graag een relatie willen. Ik voel de behoefte aan liefde en intimiteit met een man steeds sterker worden. Soms word ik daar ook echt verdrietig van. Ik heb werkelijk waar geen idee waar het aan ligt dat ik nooit een relatie heb gehad. Ik ben weleens verliefd geweest. Er zijn mannen verliefd op mij geweest. Steeds niet wederzijds. Natuurlijk heb ik allerlei tekortkomingen, maar ik zie er wel aardig uit (normaal figuur,maat 38, vrij regelmatig gezicht, open blik, dikke bos haar, sommige mannen vinden mij mooi), kan goed voor mezelf zorgen, heb een aardige band met mijn familie, heb een leuke vriendenkring, ben toegankelijk, heb mijn verstand mee, kan aardig kletsen, ben sociaal, maar wel wat verlegen, waardoor ik niet zo makkelijk op een aantrekkelijke man afstap. Ik weet met mijn verstand dat ik me er niet voor hoef te schamen dat ik nooit een relatie heb gehad. Ergens ben ik ook wel dankbaar dat ik redelijk ongehavend door liefdesperikelen ben heen gekomen en ik heb heus wel ideeën over hoe ik me zou opstellen in een relatie. En toch maakt het mij onzeker in contact met mannen. Het is misschien toch wel een beetje raar om als heterovrouw op mijn leeftijd nog nooit in staat te zijn geweest om een relatie op te bouwen. Niet zo lang geleden heb ik met een aardige, lieve jongen gedate die een paar jaar ouder was dan ik en wel het een en ander had meegemaakt in relaties. Het contact was leuk, hij werd zelfs ook aanrakerig, maar wilde niet met mij verder omdat ik zo 'blanco' was en hij niet. Ik zag dat meer als een probleem van hem en niet van mij en heb dat naast me neergelegd. Ik was toch niet heel verliefd op hem. Maar de laatste tijd schiet dit toch weer wel eens door mijn hoofd en ben ik bang dat mannen die nu nog geïnteresseerd in mij raken, me afschrijven omdat ik zo onbevangen ben of me niet helemaal serieus als partner zien om die reden. Misschien vindt u dit wel onzin en eigenlijk vind ik dat zelf ook wel. Maar heeft u misschien advies over hoe ik hier het beste mee om kan gaan? Of moet ik die onzekerheden gewoon negeren? Alvast hartelijk bedankt voor uw reactie.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Onzekerheden hoef je niet te negeren! Het is juist goed, dat je ze opmerkt. Maar vraag jezelf af wát het is waardoor je nu precies onzeker wordt gemaakt. Is dat gekomen door die éne jongeman die jou te ‘blanco’ vond (wat bedoel je daar precies mee?)? Had hij soms liever iemand die al vele relaties achter de rug had? Wees dan maar blij dat het met hem niks geworden is, want ‘wisselende contacten’ zorgen zeker niet per definitie voor stabiliteit binnen een relatie! Je hoeft niet vele relaties te hebben gehad voor je de ware tegenkomt.
Als ik je brief lees, zie ik een aardige jonge vrouw voor me, die weet wat ze wil. Die tevreden is met het leven zoals ze dat nu leeft. Wat is dan de reden dat je je onzeker gaat voelen wanneer er een man in zicht komt? Wat verwacht je van een relatie? Bedenk minstens een tiental dingen die je verwacht van een man, van een leven mét iemand. Schrijf dat op, en schrijf er dan ook maar bij wat het met jóú doet als jíj iemand aardig gaat vinden. Wat jij voor een type man zoekt. En ook: wat je juist níét wilt. Zo’n soort sterkte-zwakte analyse. Dat geeft je inzicht in je eigen motieven.
Ik krijg niet de indruk dat je een dromerig type bent, die wacht op de prins-op-het-witte-paard. Een beetje verlegenheid in het maken van contact is een goede eigenschap. Je hoeft niet overal zomaar op af te stappen, toch? Bedenk maar, dat onbevangenheid in ieder geval een eerlijke en open houding uitstraalt. Kom je iemand tegen die oprecht in jou is geïnteresseerd, dan merk je dat vanzelf. Maar de kans bestaat natuurlijk ook, dat je ‘alleengaand’ blijft. Hoe dan ook: een probleem máken terwijl je eigenlijk wel tevreden bent, ontneemt je je spontaniteit!
Een hartelijke groet,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Herkenbaar, jouw vraag! En ook jouw omstandigheden. Je klinkt als een zelfbewuste meid die het allemaal goed voor elkaar heeft. Juist zo'n teer punt kan dan des te lastiger worden, ook omdat het gemis en de onmacht onzichtbaar is voor anderen.
Mij heeft het geholpen om dingen te doen waar je het contact met mannen niet kúnt vermijden; ik ben bij een dansclub gegaan. Door de veilige setting leerde ik na verloop van tijd vanzelf om mannen op een meer ontspannen manier tegemoet te treden.
Daarna het cliché: hoewel ik al in de dertig ben, kwam er afgelopen jaar ineens iemand uit de lucht vallen (of: bij het trein-forenzen en over een periode van maanden, in mijn geval) die zomaar mijn hart stal!
Wat mij hierbij heel erg hielp is het volgende.
Uiteindelijk schijnt al ons doen en laten in het leven herleid te kunnen worden tot twee drijfveren: angst en liefde. Weeg af waar jij voor wilt kiezen, en luister naar je hart!
Ga met Gods nabijheid jouw eigen weg, hoe eng of moeilijk dat soms ook lijkt. Leg je lot in Zijn hand. Dan zal vanzelf blijken wat Zijn plan met jou is. En hoe dat er ook uitziet – ik wens je toe dat je vrede zult vinden...
Bij ons op de afdeling werkte een secretaresse een aardige meid ik kon goed met haar overweg, maar ik ben getrouwd. Dan had ze geen last van verlegenheid.
Bij vrijgezelle mannen had ze iets afwerends, dat was haar manier om met haar verlegenheid te kunnen omgaan.
Gelukkig heeft ze nu een lieve vriend en ze was 'al' 32 jaar en altijd zat haar verlegenheid haar dwars.
Mevr. Rots heeft vooral in haar laatstse alinea de spijker op de kop geslagen, eerlijk en open proberen te zijn, het zal best moeilijk voor je zijn vragenstelster, maar het zal best wel lukken.
En mannen die een vrouw te 'blanco' vinden zijn de moeite niet waard.
Je bent gelukkig nog jong en ook jij zal, met Gods hulp ,gelukkig worden.Vertrouw maar op Hem!
Je onbevangenheid hoeft geen probleem te zijn.Blijf zoals je bent!
