Vraag
Ik raak de laatste tijd steeds meer in verwarring door de verschillende visies die binnen de reformatorische gezindte heersen. Dingen die altijd vast lagen, zijn nu opeens 'bespreekbaar'. En dan denk ik vooral aan zaken op het gebied van seksualiteit. Overspel en hoererij is van alle tijden, maar tegenwoordig lijkt het wel steeds meer goedgepraat te worden. Intussen komen er wel steeds meer echtscheidingen. Ook homoseksualiteit is steeds minder een probleem, lijkt het wel. Hoe kan dat?
Antwoord
Je vraag is hoe het kan dat er op zoveel terreinen en met name op dat van de seksualiteit zoveel veranderde opvattingen de ronde doen dan in de Bijbel ons worden voorgehouden. Zelfs tot in de reformatorische gezindte toe. Eigenlijk is het antwoord daarop niet zo moeilijk. Aan de chaotisering en demoralisering in onze moderne tijd ligt een diep geestelijke wortel ten grondslag. We hebben vandaag te maken met een massaal verlaten van God en een loslaten van Zijn Woord. "Als er geen profetie is, wordt het volk ontbloot", lees je in Spreuken 29:18. Dat betekent zoveel als wanneer het Woord van God gaat zwijgen, een volk wordt losgelaten. Er treedt verwildering op. De geestelijke boosheden krijgen de mensen in hun greep. Men glijdt de weg op -of men het wil of niet wil- van wetteloosheid, normloosheid en zedeloosheid. Dat is de geest waar we vandaag in leven.
En die geest, waardoor de mens zichzelf ten wet is, is ook doorgedrongen in het denken van veel kerkmensen. Ik ben ervan overtuigd dat er mensen in onze kerken zitten -meer dan we vermoeden- jonge mensen, oudere mensen die theoretisch het bestaan van God niet zullen betwijfelen, maar voor wie in de praktijk God uit het gezichtsveld verdwenen is en die geen levende band met Hem kennen. En voor wie daarom de bijbelse normen en geboden geen overtuigende kracht meer bezitten. Die stap voor stap meegezogen zijn of worden met het denken en doen van de wereld zonder God.
We moeten dus beseffen dat er een onlosmakelijk verband is tussen het loslaten van Gods Woord en Wet en de ontwrichting die alles aantast: huwelijken en gezinnen, zeden en gewoonten, gezag en plichtsbesef, handel en kunst, sociale verhoudingen en rechtspraak, cultuur en ethiek. We leven in een tijd die door Paulus in 2 Timotheüs 3:1-5 getypeerd wordt als de laatste dagen. Dat zullen zware tijden zijn, schrijft hij erbij. En denk dan niet allereerst aan oorlogen, honger en allerlei soort rampen, maar veel erger. "Weet dit", zegt hij tegen Timotheüs, "de mensen zullen zijn liefhebbers van zichzelf, geldgierig", enz. Lees zelf dat gedeelte maar na. Laten we niet alles zomaar slikken wat er door wie ook beweerd en gepraktizeerd wordt.
Laten we bidden om geopende ogen en harten, zodat we door alle verleiding en verloederen heen kijken. Alleen door de Heilige Geest laten we ons door de hedendaagse verloedering niet meeslepen, maar houden we ons aan het levende Woord van God en gehoorzamen we aan Zijn wil dwars tegen het moderne denken en leven in. In Spreuken 29:18 staat ook: "Welgelukzalig is hij, die de wet bewaard." En waar Christus is iemand die Christus door een levend geloof heeft leren kennen en zich door Hem in al zijn doen en laten laat bepalen. Dan kun je het moeilijk krijgen vandaag. Je roeit tegen de stroom in. Verachting en vijandschap kunnen je deel worden. Maar is dat erg? Je bent dan pas werkelijk zalig en je hebt uitzicht op een heerlijke toekomst.
Ik hoop dat ik je wat geholpen heb als antwoord op je vraag.
Ds. G. van de Groep
Dit artikel is beantwoord door
Ds. G. van de Groep
- Geboortedatum:07-04-1944
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Heerde
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
www.mannendag2012.wordpress.com
Pak weg 50 jaar geleden kwamen de normen van de kerk en de normen van de maatschappij overeen.
Nieman, ook ongelovigen of anti-gelovigen, woonde samen.
De mening over sexualiteit (in welke vorm ook) was gelijk.
Er waren uitzonderingen, maar dat waren er maar weining en ze werden door kerk èn maatschappij gemeden of vreemd aangekeken.
En gelovigen/kerkmensen/christenen die toendertijds trouwden.....deden ze dat echt omdat de Bijbel dat vroeg?
Of deden ze dat omdat de maatschappelijke en sociale norm zo eiste? Ik, heel persoonlijk, denk dat het om het laatste was.
Het is door de eeuwen ook altijd gebleken, dat kerkmensen met de maatschappelijke norm meegaan. Alleen komen ze veel later.
Ik wijs op de 6 daagse werkweek. 6 dagen zult ge werken enz...
Christenen vinden het heel normaal dat er een 5 daagse werkweek is. De 6e dag vullen ze wel op een andere manier. Sport, hobby, winkelen.
--En die geest, waardoor de mens zichzelf ten wet is, is ook doorgedrongen in het denken van veel kerkmensen. Ik ben ervan overtuigd dat er mensen in onze kerken zitten -meer dan we vermoeden- jonge mensen, oudere mensen die theoretisch het bestaan van God niet zullen betwijfelen, maar voor wie in de praktijk God uit het gezichtsveld verdwenen is en die geen levende band met Hem kennen. En voor wie daarom de bijbelse normen en geboden geen overtuigende kracht meer bezitten. Die stap voor stap meegezogen zijn of worden met het denken en doen van de wereld zonder God.--
Ik ben er samen met de ds. van overtuigd dat dat zo is. Maar gezien mijn mening hierboven is het de vraag of ze die relatie ooit hebben gehad.....door te leven volgens maatschappelijke en sociale normen leek het alsof er volgens Gods normen werd geleefd.
En wat de buren er van zullen zeggen is toch dichterbij en spreekt meer aan, dan wat God er van zegt.
De reactie van Jaop lijkt me een zinvolle, al denk ik dat de ideeen/gedachten vanuit ALLEEN de mannelijke kant benaderd (en wellicht vergoelijkt) worden... Ik zou het op prijs stellen dat ook de vrouwelijke benadering/visie een kans krijgt...
@Waldboy: uw reactie begrijp ik niet, gelet op wat ik in het verleden van u heb gelezen en meen te mogen opmerken. Vooralsnog heb ik geen zin om op uw opmerkingen in finesses te reageren.... misschien dat het nog komt, komt het niet beschouw het dan maar dat ik het deze keer niet volledig of zelfs grotendeels niet met u eens ben! Uw laatste opmerking (En wat de buren er van zullen zeggen is toch dichterbij en spreekt meer aan, dan wat God er van zegt) vind ik bedenkelijk... weet u 'wat God er van zegt'?
