Kwetsend schoonmoeder

Wij voelen ons echt vreselijk down. We zijn gehuwd en hebben twee kinderen. Er is wat gebeurd tussen mijn schoonmoeder en mij. Daarop hebben we een brief geschreven en uitgelegd wat dit met onze gevoelens heeft gedaan. Mijn schoonmoeder ging behoorlijk over de grens door zich met onze levenskeuzes te bemoeien en hier van alles van te vinden, te veroordelen, op de persoon te spelen, tussen mijn man en mij te gaan staan, etc. We hebben toen met prof. hulp een brief opgesteld waarin we hebben aangegeven wat haar gedrag/woorden met ons had gedaan. Daarop schreef ze terug, dat ze mij erdoor wel beter had leren kennen. Verder schreef ze negatieve dingen over mijn karakter. Ik zou moeten veranderen, want anders had dit een negatieve invloed op mijn man. Het heeft me zo zeer gedaan, omdat ik weet hoe ik mijn man juist steun en help in alles. Ik heb me zo miskend en afgewezen gevoeld. Dat heeft me heel diep bezeerd, temeer omdat ik in mijn leven -in mijn jeugd- al zoveel heb meegemaakt en dit daar erg op leek. We hebben, omdat we deze kwestie zo moeilijk vonden, een gesprek gehad met een voorganger en een psychotherapeut. We kregen onder andere het advies om haar heel kort te schrijven wat haar gedrag met onze gevoelens heeft gedaan. Daarop kregen we een brief terug waarin ze totaal niet inging op onze boodschap en kwam vervolgens weer met haar mening, haar waarheden, wat zij ziet in ons gezin, wat moet veranderen bij ons en wat wij niet goed doen in haar ogen. Het zijn zulke heftige dingen: heel veroordelend, heel kwetsend en afwijzend. We voelen ons steeds onveiliger bij haar. Hoe moet je nu verder als je je gevoelens uitspreekt en de ander accepteert ze niet? Ze schreef terug: als jullie niet meer boos zijn, dan zijn jullie weer welkom. We voelen ons echt ten einde raad, super onveilig en ook bang.

Beste vraagstellers,

Hartelijk dank voor jullie vraag. Ik vind het moedig dat jullie met dit probleem voor de dag komen en om advies vragen. Laat ik het volgende erover mogen zeggen.

1. Het probleem dat jullie schetsen komt helaas regelmatig voor. Het is heel jammer dat mensen zich zo opstellen en daarmee anderen kwetsen en verdriet geven. Ik kan me goed voorstellen dat jullie door dit gedrag van jullie (schoon)moeder jullie ten einde raad, onveilig en bang voelen. Het is nogal wat als een (schoon)moeder zoiets doet. Eigenlijk haar plaats niet weet en haar grenzen niet in acht neemt (vgl. Gen. 2:24).

2. Ik denk dat het een goede zaak is dat jullie per brief hebben laten weten wat haar optreden jullie heeft gedaan. Uit haar reactie blijkt dat ze jullie niet begrepen heeft. Dat is heel jammer. Ze blijft naar anderen wijzen, in dit geval naar haar schoondochter. Zo komen jullie niet verder.

3. Wellicht zal de zoon van deze moeder dit gedrag wel herkennen. Dit zal niet van de laatste tijd zijn, maar een patroon zijn dat al jaren te zien is. Alleen was het vroeger niet gericht op jullie huwelijk en nu wel. En dat maakt het moeilijk, want jullie moeten wel met elkaar verder als familie.

4. Ik denk dat jullie met de hulpverlener moeten gaan bespreken hoe jullie in de toekomst het beste met dit gedrag kunnen omgaan. Dat zal niet meevallen, maar dat is te leren. Een gepaste afstand bewaren zal bijvoorbeeld nodig zijn. En een hogere weerbaarheid voor jullie zelf. Maar daar kan de psychotherapeut jullie alles over vertellen.

5. Gebed voor jullie (schoon)moeder blijft ook belangrijk. Ze kan er misschien ook niet aan doen dat ze zo is. Door het gebed krijgen jullie de kracht om met haar om te gaan en ook voor jullie zelf om het te kunnen (ver)dragen. Ook dat andere van vroeger.

Ik hoop dat jullie hiermee iets kunnen. De HEERE zegene jullie en jullie kinderen in alle opzichten.

Hartelijke groeten!,
Ds. C. J. Droger

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C.J. Droger

• Geboortedatum:
  10-01-1963
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Vlaardingen
• Status:
  Actief

152 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven