Filmpjes van overleden vader

Op feestjes als bruiloften en verjaardagen worden vaak familiefilmpjes vertoond. Toen ik dat twee jaar geleden voor het eerst meemaakte, zag ik ineens mijn overleden vader weer. Dat was een grote schok. Daar was mijn lieve vader weer! Hij leefde! Omdat ik mijn emoties hierover niet meer onder controle kreeg, werd de rest van het diner en het feest voor mij een drama. Ik vroeg er mijn moeder en mijn zus naar, maar die hadden er geen enkel probleem mee. Afgelopen zomer was er weer zo'n feest met beeldmateriaal. Ik ben de zaal uitgevlucht. Nu komt er opnieuw zo'n feest aan. Ik zie er vreselijk tegenop. Mijn moeder zegt: dat moet nu maar eens over zijn! Je mag je verdriet niet koesteren. Maar dat is het niet. Het is de onwerkelijkheid. Mijn vader is overleden en begraven. En dan ineens is hij daar weer in levende lijve op een megagroot filmscherm. Mijn zus en broer snappen niet wat ik bedoel en vinden het heel gewoon om onze vader in de film te zien. Ik krijg er nachtmerries van. Begrijpt iemand mij? Wat moet ik doen? Ps. Komende zaterdag is het feest al...

Beste vragensteller,
 
Wat een nare ervaring moet het twee jaar geleden voor je zijn geweest tijdens die bruiloft. Wellicht geheel onverwacht en daarmee onvoorbereid werd je opeens geconfronteerd met een film waarop je vader te zien was, die inmiddels is overleden. Ik kan snappen dat dit bij jou heftige gevoelens heeft opgeroepen en uit jouw beschrijving maak ik op dat je hierin weinig steun van je familie hebt ervaren. Begrijpelijk ook dat je bij een volgende gelegenheid deze confrontatie uit de weg bent gegaan.

Je geeft niet aan hoe lang het geleden is dat je vader overleed, op welke wijze dit is gebeurd en welke band je met hem had. Maar in wat je schrijft, meen ik te proeven dat hij veel voor jou heeft betekend. Jouw reactie bij hem opnieuw zien (in de film) zou ik willen duiden als behorend bij een rouwreactie. Rouwen is een proces wat voor ieder individu er weer heel anders kan uitzien, dit geldt zowel met betrekking tot vorm en inhoud, als ook voor de duur. Tijdens dit proces kunnen veel verschillende gevoelens van verdriet, angst, teleurstelling, boosheid en schaamte worden ervaren, waardoor mensen zich behoorlijk uit balans kunnen voelen. Doel van het rouwen is om het gemis van de overleden persoon een plek te kunnen geven, alle bijbehorende gevoelens te verwerken en zo heel langzaam deze werkelijkheid te aanvaarden. Er worden wel verschillende fasen in een rouwproces onderscheiden, maar niet iedereen herkent of doorloopt iedere fase en tevens kan het zo zijn dat fasen elkaar overlappen of bepaalde fasen opnieuw worden ondergaan. Ook na het rouwen kunnen bepaalde plaatsen, gebeurtenissen of voorwerpen een sterke herinnering aan de overleden persoon oproepen, waardoor tijdelijk weer heftige gevoelens worden ervaren.
 
Op basis van bovenstaande hoop ik dat je in ieder geval inziet dat er bij jou geen sprake is van "je verdriet koesteren" en dat jouw gevoelens ook niet zomaar "over kunnen zijn." Vanwege het feit dat jij je vrij eenzaam voelt in het beleven van deze dingen, kan ik je aanmoedigen om mensen te zoeken die aandacht en begrip voor jou hebben. Het feit dat je aangeeft dat je 's nachts nare dromen hebt, vind ik ook iets om heel serieus te nemen. Het lijkt me goed dat je professionele psychische hulp zoekt om het verlies van je vader goed te kunnen verwerken. In gesprekken met een maatschappelijk werker of een psycholoog kun je de dingen bespreken die jou bezig houden. Tevens kunnen ze jou behulpzaam zijn met gerichte opdrachten om zo meer rust te kunnen ervaren over het feit dat je vader is overleden.

Drs. N. J. den Breejen

Dit artikel is beantwoord door

drs. N.J. Borst-den Breejen

• Geboortedatum:
  26-05-1967
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Sleen
• Status:
  Actief

17 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven