Vragen en discussies op dit web

Regelmatig bezoek ik deze site om te zien wat er onder reformatorisch Nederland leeft. Ik moet zeggen, dat zijn nogal wat bijzaken en/of zaken uit het dagelijks leven waarop blijkbaar nog een taboe rust binnen de gezinnen. Toch zijn het de inmiddels klassieke thema's geworden waarover de reformatorische schooljeugd zich druk maakt: mag ik wel een broek dragen als meisje, hoe moet je omgaan met seks (kunnen de meeste ouders daar dan nog steeds niet over praten?), mag ik wel met niet-christelijke vrienden omgaan, mogen we wel psalmen in een andere berijming zingen of ritmisch, etc. etc..

Nu ben ik afgelopen keer net als het jaar daarvoor naar de landelijke dag van Open Doors geweest en daar zie je daadwerkelijk hoe het Lichaam van Christus zijn gemeente is; veelkleurig en veelzijdig. De hand kan tegen de voet niet zeggen, ik heb u niet nodig. Als we dat toepassen denk ik dat de vragen en discussies op dit web meer gericht zouden moeten zijn op hoe we samen gemeente van Christus kunnen zijn en hoe we mensen die nog buiten staan aan kunnen spreken. Ik hoop dat alle dominees van dit panel hun gemeenten kritisch tegen het licht van Marcus 7 houden en het lef hebben om dit van de kansel te prediken. De huidige gereformeerde gezindte lijdt onder de kramp van de vete tegen de remonstranten door alles dat daarnaar neigt per definitie als onbijbels te bestempelen. De titel van het boek van dhr. Van der Zwaag en de ontstane commotie is daarvan een sprekend bewijs. Met broedergroet, een gereformeerde.

De eerste, zeer dringende vraag is, Wie Jezus voor ons is! Zijn wij het eigendom geworden van Hem? Is Hij onze Koning? Jezus verandert werkelijk alles! In de eerste plaats in de verhouding tot God, maar onlosmakelijk daaraan verbonden ook in de verhouding tot elkaar. Wat dat betreft kunnen wij -verwende reformatorische christenen uit het Westen- ontzettend veel leren van christenen die vervolgd worden om het geloof in Jezus Christus. Persoonlijk zie ik dat als een groot stuk schuld, wat we hebben te belijden voor Gods aangezicht en naar elkaar toe. ‘k Kan me dus goed voorstellen, dat je tijdens de Open Doors-dag iets geproefd hebt wat in de kerken in het rijke Westen gemist wordt.
 
Maakt het dagelijks leven dan niet uit? Zeker! Zijn tradities dan per definitie uit den boze? Dat hoeft helemaal niet. Maar we moeten oppassen, dat we elkaar niet voortdurend de maat nemen; bovendien zullen we steeds weer moeten bedenken of -wat wij ervan vinden- ook de heilige mening van onze goede God is. Iedereen voelt bovendien aan dat in onze tijd in de gezinnen het “waarom niet-daarom niet” totaal niet functioneert. De ‘crisis’ bij veel jongeren is de ‘crisis’ bij veel ouderen. Daarbij moet je wel bedenken dat veel ouderen niet geleerd hebben over tal van zaken open en openlijk te praten.
 
Persoonlijk probeer ik mezelf -zowel op de kansel als in de gemeente en in ons gezin- steeds heel kwetsbaar op te stellen. ‘k Heb tijdens een preekbespreking over verkering/huwelijk/seksualiteit al eens de vraag gekregen van een jongere: “Dominee, hoe hebt u dat nou beleefd in verkeringstijd?” Mijn antwoord was toen: “Mijn vrouw en ik hebben 4,5 jaar verkering gehad; ik kan naar eer en geweten zeggen geen seksuele gemeenschap te hebben gehad voor ons huwelijk, maar we vonden het soms wel ontzettend moeilijk!” ’t Bleek, dat er met zo’n antwoord ontzettend veel ruimte ontstond om uit te leggen, dat -voor zover ik dat bekijken kan vanuit de Bijbel- seksuele gemeenschap door God is voorbehouden voor binnen de veilige band van het huwelijk.

Kortom: We hebben elkaar anno 2006 meer nodig dan in welke tijd dan ook! Het is eindtijd! Die eerste, dringende vraag schreeuwt om een persoonlijk antwoord. Dan zullen de vormen bij tal van broeders en zusters in de Heere niet altijd mijn vormen zijn; maar als we elkaar herkennen op het antwoord op die ene dringende vraag, dan treden we elkaar tegemoet met de liefde van onze Heere Jezus Christus. Dan beseffen we hoe cultuurgebonden onze vormen zijn. Dan verblijden we ons erin, dat in andere werelddelen christenen zijn die totaal andere vormen hanteren, maar met ons één zijn in onze Heere Jezus Christus.

Ds. G. Herwig, Kamerik

NB: ’t Lijkt me in deze tijd van wezenlijk belang dat er in de gemeente kringen zijn van ouders, die samen praten over hoe ze in de omgang met hun kinderen authentieke christenen kunnen zijn en worden, die vanuit de Heilige Schrift eerlijk, bescheiden en met liefde proberen hun jongeren voor te gaan in de liefde tot de Heere Jezus Christus.

Dit artikel is beantwoord door

Ds. G. Herwig

• Geboortedatum:
  10-03-1957
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Nunspeet
• Status:
  Inactief

15 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven