Vraag
Ik heb een vraag die ik heel graag beantwoord zou zien door een dominee van de Ger. Gem. of de HHK. Zelf ben ik een jongere, opgegroeid in de Ger. Gem. en mijn vraag is de volgende. Als God in je leven gaat werken, kan dat dan beginnen met dat je één of meer bekeerde mensen van heel dichtbij kent (bijv. je vriend of vriendin) en waarin je gaat zien wat zij wel hebben en wat jij mist? Sinds ik dat weet van diegene van heel dichtbij, spreken wij er heel veel over en is er zeker een verandering in mijn leven gekomen. Het leek eerst wel of ineens alle onverschilligheid weg was. Ik was er heel veel mee bezig in mijn gedachten en ik ging bijvoorbeeld vaker in de Bijbel lezen en me in 'goede boeken' verdiepen. Maar na een tijdje zakte dit een beetje weg, al werd het nooit meer zoals vroeger. Ik hoopte nog steeds als ik in de Bijbel las of naar de kerk ging dat er die keer wat tot mij gesproken zou worden. Maar als ik daar dan niks van merkte, werd ik na een tijdje weer vlakker. De laatste tijd was ik bang dat ik het me allemaal verbeeld had en dat het dus niets voorstelde. Sinds een paar dagen is de noodzaak van bekering weer veel harder terug gekomen in m'n gedachten (o.a. door een preek die mij erg aansprak en hoop gaf). Ik bid hier ook wel voor, maar vaak ben ik bang dat ik dit niet oprecht bid en dat er daarom zo weinig duidelijk wordt. Ook nu weer twijfel ik erover of het niet vooral emoties zijn die mij bewegen. Hoe weet ik dit nu, hoe kom ik erachter of het alleen emoties e.d. zijn, of dat de Heere wel iets in mijn hart aan het veranderen is? Ik hoop dat ik een antwoord mag krijgen.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Je worstelt met jezelf en je zoekt in jezelf, of er iets is uit jezelf. Het antwoord kan kort zijn: Er is niets in jezelf en niets uit jezelf dat op zoek is naar God. Er is immers niemand die God zoekt. Tot niet één toe.. En wat helpt het jou of je weet waar die emoties vandaan komen? Wordt je daar een beter of een ander mens van? Het enige wat nodig is en wat jou helpt, is Jezus Christus. Hij alleen kan zalig maken. Dat vereist radicale bekering. Als Hij je lokt, roept en nodigt door middel van vrienden, Zijn Woord, de prediking etc, dan dien je daarop te antwoorden en niet lijdzaam af te wachten of er iets met je gebeurt en of je iets gaat voelen.
Wat te doen? Radicale bekering. Breken met je oude leven en Christus nalopen. Grijp Hem aan en laat Hem niet los. Nooit meer. En dan zul je ontdekken dat Hij de eerste was en niet jij.
Zie ook onderstaande urls:
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/17715/rust-en-onrust/
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/17657/roeping-en-verkiezing-vastmaken/
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/17577/christus-aanbieden/
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/17177/ingelijfd-in-christus/
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Hij heeft gezegd die wil kome Opb.22:17 en Hij wacht op jouw antwoord.
Jezus heeft alles gedaan wat nodig is voor je behoud en Hij biedt het je aan maar je moet het wel aannemen/geloven anders komt het niet in je bezit.
Verder maakt het totaal niet uit van wie je iets hoort, of het nu een Ger Gem dominee of een HHK dominee of je buurman of wie dan ook is, als het Zijn woorden maar zijn die doorgegeven worden.
Als je de boodschap snapt en aanneemt is het goed.
Stel je een drenkeling voor en iemand die hem een een touw toewerpt om hem te redden.
Zou je het niet raar vinden als die drenkeling dan zou zeggen: ik pak dat touw niet want degene die het me toegooit is geen Ger Gem of HHK dominee.
Bovendien praat hij behoorlijk dialect en soms spreekt hij de woorden zelfs verkeerd uit, verder vind ik hem niet netjes gekleed en ....
Ook weet ik niet of ik wel genoeg water binnen heb gekregen om gered te worden en hij noemde me niet bij mijn naam, dus dat touw kan nooit voor mij zijn bedoelt.
Daar komt nog eens bij dat ik niets positiefs voel, daarom laat ik het touw maar voor wat het is.
Heb je redding nodig? Grijp het touw en laat je redden. De redding moet echt van buitenaf komen omdat je jezelf niet redden kunt.
2 Kor.5:20 Wij zijn dan gezanten namens Christus, alsof God Zelf door ons smeekt. Namens Christus smeken wij: laat u met God verzoenen.
Zelf kom ik ook uit de GerGem en daar worden dingen als 'je hoeft het touw alleen maar te pakken' en dat soort termen niet gebruikt. Omdat in de GerGem beleden wordt dat je alleen vanuit je zelf die keus niet kunt maken. Zoals ook in het korte antwoord boven de urls staat 'er is niemand die God zoekt'. Alleen Jezus Christus kan zalig maken.
Ik heb vroeger ook zat in de Ger Gem gekerkt en ik heb ook boeken van Ger Gem dominees gelezen, en regelmatig wordt door hen ook het voorbeeld van een drenkeling en het reddingstouw gebruikt. (ook door oudvaders) Ik heb alleen de argumenten eraan aangepast.
Als je onder een bepaald soort prediking zit kan het wel eens heel verhelderend werken als je iets op een andere manier hoort benaderen.
Anders blijft het een herhaling van zetten (en gezien het soort vraag denk ik dat vraagsteller aan de 'rechterkant' van de G.G. of HHK zit, en dat gaat er niet altijd even Bijbels aan toe)
Bovendien gaat het erom hoe het in de Bijbel staat, dat is doorslaggevend.
Dan maakt het totaal niet uit wat voor termen je gebruikt, als het inhoudelijk maar Bijbels is.
En het gaat er al helemaal niet om wie God gebruikt om Zijn boodschap door te geven.
Je hebt dus de overtuiging dat God in jouw leven aan het werk moet zijn wil je je kunnen bekeren, maar anderzijds wacht je op een bewijs daarvan dat uit jezelf komt. Het moet jou aanspreken en anders blijf je twijfelen. Nou geloof mij maar, als er iets langskomt dat nou net precies jou aanspreekt dan ligt dat aan jou, en niet aan God. Dan is het gewoon jouw karakter waardoor het gesprokene nét even wat harder aankomt. Want zeg nou zelf, alles wat God belooft is toch wonderbaarlijk en fantastisch? een zondeloos leven in harmonie met je naaste, waarbij je altijd tevreden zult zijn met wat je hebt, een gelukzalig leven dat nog eeuwig duurt ook nog, en dat allemaal gratis en voor niks, dat spreekt toch per definitie aan? Maar jij wilt een preek die jou aanspreekt en dat moet dan het bewijs zijn van of jij gelooft. Maar zoals 1a2b3c al zei, God is vanaf bladzijde 1 al met jou aan het werk! Jij hoeft slechts te geloven dat dat zo is. Maak het jezelf dus niet te moeilijk door je, zoals in onze kringen gewoon is, af te vragen of het allemaal wel echt is. Laat je geen twijfel aanpraten door iemand die zegt dat je toch echt dit of dat moet hebben meegemaakt voor je van bekering kunt spreken. Geloof slechts in de Heere Jezus en al het andere zal je toegeworpen worden!
Het eerste wat ik in hun schrift las was: "Geloven is Christus omhelzen!"
Mooi, want daar gaat het om.
Wil je dat Hij Heer is over jouw leven?
Geef je dan over en zoek het leven in Hem!
"U heb ik nodig, Uw genade is
mijn enig licht in nacht en duisternis.
Wie anders zal mijn leidsman zijn dan Gij?
In nacht en ontij, Heer, blijf mij nabij."
Ik begrijp je dat je begeerd te weten of het de Heere is die begonnen is
of dat het vanuit jezelf is.
Dit herken ik zo uit mijn eigen leven. Maar als de Heere laat zien en dat kan stap voor stap gaan,
hoe bedriegelijk en onbekeerd je hart is, leert de Heilige Geest dat in jou geen leven, geen verlangen,
geen berouw, geen oprechtheid enz is. Dat geeft een mens nood, nood omdat hij gaat leren dat in hem of haar nu niets is wat waarheid is en leven is. Zo'n mens leert door die kennis van zijn of haar ellende roepen tot de Heere. Dan komt er een verlangen om door Die onbekende God, die hij of zei niet kent, om door Die God geholpen te worden.
Ja dat word zijn nood; ik moet geholpen worden, al begrijp je niets van wat er gebeurt met je, en je begrijpt allemaal niet meer wat je ervaart. Je vraagt je ook niet meer af is het wel of niet van de Heilige Geest, al toets je jezelf altijd aan de prediking. Maar je vraag wordt: Hoe krijg ik genade, vrede met God. Wat je weleens hebt mogen ervaren, gaat de Heere juist afbreken, om te leren dat het leven niet ligt in de dingen die je ervaart. Al gaat de ware bekering nooit zonder beleving, dat kan niet, hoe kan je geloven dat je een zondaar bent, als je het nooit beleefd hebt, hoe kan je geloven dat je zelf niets aan je zaligheid kan doen en wil doen, als je het nooit beleefd hebt. Leg al je nood voor Hem neer, belijd maar je doodheid, je dorheid, je hoogmoed. De Heere wil dat we Hem alles eerlijk belijden. Want op ons gebed wil Hij en zal Hij grote wonderen doen. Houd aan grijpt moed. Wacht, Hij is de eerste en niet wij.
Dit is een onmogelijke 'mogelijkheid', er is niemand die God zoekt dus als de mens naar God vraagt dan heeft God dat Zelf bewerkt.
En als iemand geloofd dan moet er een belofte zijn om in te geloven, en Hij heeft Zijn belofte gegeven, dus is Hij altijd de eerste.
Je slotzin is onbijbels:Wacht, Hij is de eerste en niet wij.
Je hoeft nergens op te wachten want Hij heeft alles al gedaan maar "geloof Zijn heil en troostrijk Woord, verhard u niet maar laat u leiden".
God zegt nergens 'wacht' maar 'heden zo gij Mijn stem hoort ... nu is het de welaangename tijd, nu is het de dag der zaligheid ... Och, dat u ook nog op deze uw dag zou onderkennen wat tot uw vrede dient!'.
Wachten is van de duivel en levensgevaarlijk, elk moment kan je laatste zijn.
En, zoals 1a2b3c al zegt, wachten, de zogenaamde lijdzaamheid, is duivels. Die heeft het liefste dat wij gaan zitten wachten en ons talent in de grond stoppen om er niets mee te doen. maar lijdzaamheid is geduld én volharding. Bid en werkt! Bekeer u betekend niet 'doe niets' maar 'doe iets'!
Bedenk goed tegen welk Woord je je verzet als je je ervaring belangrijker vind dat het betrouwbare Woord van God.
En bedenk ook dat wachten inhoudt dat je de keus uitstelt, en niet kiezen is ook kiezen. (maar wel een verkeerde keus)
Aan het eind van Psalm 27 wordt in alle gangbare vertalingen gesproken over "Wacht op de Heer"/. Of wordt hier een ander 'wachten' bedoeld?
Maar dan nog: de dichter is in doodsangst, ze willen hem dood hebben. Het gaat er niet over bekering.
En dan nog: De psalmen gaan volgens Jezus over Hem en de tijd waarin Hij leefde. (Zie o.a. Luk. 20:42, Hand. 1:20, Hand 2:29-32) Dus wat wij vaak doen, ze toepassen op onszelf, doen wij wel eens wat te makkelijk.
Hartelijk dank voor je reactie
