Vraag
Ik zit een beetje in de knoop met mezelf en ik weet niet hoe ik eruit kan komen. Ik blijf in een kringetje ronddraaien. Hopelijk kunt u mij een tip of een advies geven wat te doen. Ik ben een rustige, bescheiden, alleenstaande meid van achter in de 20, een achtergrondtype waardoor ik niet snel opval. Daar houd ik ook niet van. Ben een meelevend type en als er wat in familie- of vriendenkring aan de hand is, dan vind ik het fijn om even een kort belletje te doen over hoe/wat of ergens even aan te gaan, gewoon belangstellend. Bij mij gebeurt er niet zoveel bijzonders waar mensen naar kunnen vragen. Ik heb een prima huis, een fijne baan en een goede gezondheid waar ik echt heel dankbaar voor en blij mee ben. Soms mis ik dan wel eens spontane belangstelling voor mij. Het klinkt misschien een beetje 'aandachtvragerig' maar zo bedoel ik dat echt niet. Naar mijn gevoel heb ik ook altijd een beetje in de schaduw van mijn broer geleefd die veel meer aandacht vraagt dan ik. Een voorgrondtype, wat egoistisch; die ook duidelijk zijn successen breed uitmeet. Ieder mens is uniek en dat mag ook. Het lijkt notabene wel of ik jaloers ben op mijn broer omdat hij wel aandacht krijgt en ik weinig. Bah, ik vind dat zo vreselijk van mezelf. Terwijl ik niet echt jaloers ben op zijn gedrag/houding. Verre van dat. Nu hij verkering heeft, lijkt het wel alsof er niet anders dan over hem en zijn vriendin gepraat wordt. Ik word er dan nog meer down van en vlucht dan als het ware maar weg om maar niet geconfronteerd te worden met mijn aandachtvragende broer. De aandacht die er de laatste tijd wel regelmatig voor mij is, is aandacht over het feit dat ik nog single ben, waar allerlei toespelingen over gemaakt worden. Ik baal daar zo vreselijk van en word daar ook gewoon down van. Net alsof dat het belangrijkste in mijn leven is. Ik voel me er gewoon niet erg gelukkig bij en blijf (vooral als ik bij mijn ouders ben en mijn broer thuis is) hangen in dat down-gevoel. Wat kan ik doen om daar vanaf te komen? Het voelt alsof deze belangsteling tonende, vriendelijke, meegaande meid is veranderd in een zeur en dat voelt niet fijn. Alvast bedankt voor uw antwoord!
Antwoord
Beste vraagsteller,
Als ik de eerste helft van dit verhaal lees zie ik een geweldige meid voor me. Houden zo, zou ik zeggen! Blijf wie je bent, bescheiden en met belangstelling naar anderen. Want weet je, daar is helemaal niets mis mee. Stel je voor, dat je net zo op de eerste plaats zou moeten staan als je broer. Dat zou me toch een machtstrijd opleveren en voortdurend spektakel geven. Nee hoor, je bent ‘goed’ zoals je bent. Er zijn altijd mensen die nadrukkelijk aanwezig zijn en publiek nodig hebben. Er zijn ook mensen die liever op de achtergrond blijven. Die, bij wijze van spreken, publiek zijn.
Nu het tweede gedeelte, waarin toch enige teleurstelling en frustratie doorklinkt. Je wordt er zelfs down van, schrijf je. En dat geeft vluchtgedrag. Niet doen, dat jezelf verstoppen of zelfs weg lopen! Je mag zijn wie je bent. Single of niet. Probeer dat voor jezelf vast te houden. Je kunt namelijk niet de situatie veranderen: er komt niet opeens een prins op het witte paard tevoorschijn. Je kunt wel je eigen houding ten opzichte van jezelf en je familie veranderen. Láát je niet in de put praten. Kop op! Neus in de wind!
Probeer met een beetje humor te reageren op vervelende opmerkingen. Maak op een belangstellende manier duidelijk, dat je niet gediend bent van toespelingen (niet op een cynische toon, of zo!). Hoe? Bijvoorbeeld door te vragen aan diegenen die dit soort opmerkingen maken: "denk je, dat ik deze opmerking leuk vind? Denk je, dat ik door jullie flauwe grappen opeens een relatie te voorschijn tover?" Zoiets. En ga vervolgens gewoon je eigen levensweg met leuke baan, prettig huis, goede gezondheid en al.
Ik wens je het allerbeste toe,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
sterkte,
- wees bewust van je 'eigenheid', waardeer die. Zie het als positief dat je anders bent dan bijv. je broer. En zet die eigenheid op een positieve manier in in je dagelijks leven.
- je mag soms best wat aandacht voor jezelf vragen, op jouw manier. Dus niet 'schreeuwerig', daar stoot je je juist aan en daarom doe je dat juist niet. Maar je kunt bijv. tegen je ouders zeggen: 'ik zou het leuk vinden als jullie een keer op de koffie komen'. Of onderneem iets leuks met hen, zonder dat je broer er bij is, bijv. een wandeling. Het gaat dan niet om 'aandacht vragen', maar om 'met elkaar omgaan en belangstelling hebben voor elkaar', zonder dat er een bijzondere aanleiding voor hoeft te zijn. Je schrijft over 'spontane belangstelling' die je weleens mist. Zo bedoel ik dit. Het kan voor ouders een blinde vlek zijn dat het fijn is om zonder speciale aanleiding aandacht te besteden aan hun volwassen kinderen. Benoem maar wat je graag wilt!
- Je staat veel klaar voor anderen. Een gevend leven, als ik het zo lees. Heel mooi! Maar de accu moet ook weleens opgeladen worden door te ontvangen... Zijn er anderen (familie/vrienden) die ook jou eens bellen of opzoeken? Bij wie je niet altijd 'de sterke', de belangstellende en gevende, hoeft te zijn?
