Wapenen tegen vernederingen

Hoe wapen ik mij tegen vernederingen van iedereen. Ik ben 61, vrouw en durf haast niet te leven. Steeds word ik weer vernederd en in de steek gelaten. Door ziekte afgekeurd, huwelijk kapot. Terug uit Spanje na 30 jaar huwelijk; hij wilde mij niet meer. Kinderen zoeken haast ook geen contact. Door bijstandsuitkering en ziekte durf ik geen maatje te zoeken. Volgens een goede vriendin is er niks met mij aan de hand. Ik drink en rook niet, ben best leuk, maar ben zo leeg en alleen. Hoe moet ik verder? Doe al tien jaar met succes vrijwilligerswerk. Iedereen is daar blij met mij. Het lijkt wel of andere mensen niks met mij willen omdat ze bang zijn dat ik hulp nodig heb. Een nichtje liet dat duidelijk blijken na de begrafenis van mijn zus. Ik ben helemaal alleen en zie mijn kinderen vrijwel nooit. Ik had beter dood kunnen zijn. Hoe wapen ik mij tegen nog meer vernederingen?

Beste vraagsteller,

Uw leven in vogelvlucht… met mooie dingen, met trieste dingen. Hoewel een ieder van alles meemaakt en terugkijkend misschien niet vrolijk wordt van de meegemaakte moeiten, gaat het nu om úw zorgen.  

Zijn die ‘vernederingen’, zoals u ze noemt, niet allereerst teleurstellingen? Het leven heeft niet gebracht wat u ervan verwachtte. Ooit bent u verliefd (verloofd?), getrouwd. Met waarschijnlijk een droom van huisje, boompje, beestje" of " "oost, west, thuis best" voor ogen. U bent moeder geworden van meer dan één kind. Een van de mooiste ervaringen en zegeningen die een vrouw mee mag maken (ondanks moeiten die daar ook bij zijn).
Natuurlijk leveren gevoelens van teleurstelling verdriet op, alsof u in de steek gelaten, afgewezen of vernederd bent. Veel en regelmatige teleurstellingen kunnen omslaan naar verbittering en zelfs wrok. En verbittering, dat ‘proef’ ik in uw woorden "ik had beter dood kunnen zijn." Zit ik er ver naast?

Hebt u weleens naar uzelf, uw ‘rol’ in het leven, gekeken? Wat wáren uw verwachtingen? Mogelijk helpt het om eens op die manier naar uw situatie te kijken. Als u kunt, schrijf ze punt voor punt op in een schriftje. Wat wilde u graag? Al vanaf dat u een jong meisje was, dat droomde van een heel fijn leven zonder zorgen.

Om te leren omgaan met uw huidige situatie helpt het vervolgens wellicht om te focussen op al die zegeningen die u ooit heeft ontvangen. Als eerste het leven zelf: God heeft u gemaakt omdat Hij u wilde! Zullen we het mooie dat u mij in een paar zinnen schrijft eens op een rij zetten? Lees uw eigen woorden maar en let op deze goede en fijne dingen:

1. u heeft een goede vriendin

2. u bent best leuk

3. u doet al jaren vrijwilligerswerk waar u plezier aan beleeft

4. u wordt in het vrijwilligerswerk zeer gewaardeerd

5. op uw werk is iedereen blij met u

Vijf belangrijke punten. Het lukt u vast wel om meer goeds en moois in uw schriftje te schrijven!

Ik hoop, dat ik u heb laten zien dat ik niet bang voor u ben omdat u hulp nodig zou hebben! U heeft door middel van uw brief aan het Refoweb de eerste stap gezet op een weg waar zeker moed voor nodig is: ga door met volgende stap! Vraag uw vriendin om uw maatje te zijn. Zij kent de situatie van de uitkering en  niet gezond zijn, toch? Overigens is dat misschien wel moeilijk, maar niet iets waar u zich voor zou dienen te schamen! Hoewel ik nog wel meer zou willen schrijven, laat ik het hierbij.

Gode bevolen,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1502 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven