Vraag
Mijn man en ik staan heel verschillend in het leven. We dachten eerst wel hetzelfde over veel dingen. Door Gods genade ben ik, na een ingrijpende gebeurtenis, gaan inzien dat ik niet zonder God kan en dat Hij, ondanks alles, toch mijn Vader wil zijn. Dit leidt tot veel meningsverschillen en ruzies. Mijn dochter wilde naar de Harry Potter-film. Ik heb de voorstukjes gezien en ben er van overtuigd dat we God er verdriet mee doen om daar heen te gaan. Van m`n man mag ze wel. Hoe moet ik er dan mee om gaan? Ook krijgen we steeds meer feestjes op zondag. Ik vind het prima om naar een verjaardag te gaan, maar wil graag wel naar de kerk. Ook dit geeft ruzie. Ik probeer wel om het uit te leggen hoe belangrijk het voor me is, maar hij vindt me extreem en overdreven. Ik houd wel voet bij stuk en ga gewoon naar de kerk, maar ben ook bang dat ik hem er nog verder vanaf breng. Het zou zo erg zijn als hij helemaal niet meer mee zou gaan! Maar moet ik dan niet gaan om hem niet te irriteren? Dat kan ik niet, het is zo fijn om samen te bidden, te zingen en uit Gods woord te horen!! Wie heeft er tips voor me om hier op de juiste manier mee om te gaan?
Antwoord
Beste vragensteller,
Het probleem wat je schetst is ten diepste heel aangrijpend. Vroeger was er een eenheid, maar door Gods werk en bepaalde veranderingen in je leven is die eenheid onder druk komen te staan. Door de eenheid met God mis je een stuk eenheid met je man - maar dus ook blijkbaar met je dochter. Dit kan heel verwarrend zijn: hoe is het mogelijk dat iets -wat nu echt het belangrijkste van mijn leven is geworden- een wig lijkt te drijven in mijn huwelijk en gezin? Wil God dat dan? Waarom gaat het zo? Die spanning uit zich blijkbaar in keuzen die gemaakt moeten worden, maar ook rondom de kerkgang etc.
Helaas is daar geen vaststaand antwoord op te geven. Maar, een aantal dingen zijn wel van belang:
1. Leef een getuigend leven, door de kracht van God. Dat getuigen ligt in uitleggen, en voorleven. Dat vraagt veel gebed en nauwkeurig leven. Dat is zwaar, maar de Heere zal je daarbij helpen.
2. Stel voor jezelf duidelijke grenzen, ook naar de ander toe. Bijvoorbeeld de kerkgang, maak daar je standpunt heel helder over. Geef aan: voor mij is de kerkgang in principe geen discussiepunt, verder wil ik altijd praten over bezigheden op zondag.
3. In allerlei voorkomende gevallen van welles-nietes (zoals een film) laat daarin vooral het gesprek voort gaan. Geen hakken in het zand, maar blijf het gesprek voeren. Ook als er keuzen gemaakt zijn en dingen gedaan zijn waar je het niet mee eens bent.
4. Pas daarbij wel op dat een kind/kinderen het niet gaan 'gebruiken' om een wig te drijven tussen vader en moeder om zo hun zin te krijgen. Bespreek dat met je man, dat 'opvoed-technisch' dat geen breekpunt was. Zo van: "pa en ma waren het niet met elkaar eens, dus konden we doen wat we wilden." Probeer in de taak van vader en moeder daar de gelederen te sluiten - door als man en vrouw daarover te spreken.
5. Wanneer er spanningen ontstaan, mag je iemand er ook op wijzen, dat hij voor je gekozen heeft en je trouw heeft beloofd. Je mag van je man vragen dat hij -uit liefde voor jou- zal inleven wat je meemaakt.
6. Probeer ten alle tijden te voorkomen dat er een sfeer zou ontstaan van "ik ben heiliger dan jij". Ik heb wel gezien dat man en vrouw van elkaar vervreemden omdat de veranderde vrouw vromer werd dan haar man wat dubbel veel spanningen opleverde. Ootmoedigheid is daarbij het grondwoord.
7. Ik begrijp dat hij ook naar de kerk gaat, dus kan hij aangesproken worden op zijn eigen verantwoordelijkheid voor God. Wellicht dat er ook een mogelijkheid is om met de eigen predikant in gesprek te gaan.
Kortom: laat deze situatie een aanzet zijn om trouw te leven in de driehoek van God, je man en je geweten. Gesprek en gebed zijn daarbij noodzakelijk.
Veel sterkte,
Ds. A. Goedvree
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Goedvree
- Geboortedatum:16-06-1970
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hellouw
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Tips:
- vanuit de Bijbel: 1 Petrus 3:1 Evenzo, vrouwen, wees uw eigen mannen onderdanig; opdat ook, als sommigen aan het Woord ongehoorzaam zijn, zij door de levenswandel van de vrouwen zonder woorden gewonnen mogen worden.
- Probeer contact te krijgen met iemand in een vergelijkbare situatie om dingen te bespreken.
- Houd je prioriteiten op een rij: 1. God, 2. gezin, 3. werk. 4. overige
Het is, hoe ontzettend moeilijk ook, wel begrijpelijk vanuit hun ogen bekeken.
Laat jouw leven een getuigenis mogen zijn, en laat de rest maar over aan God Zelf.
