Vraag
Ik leef met de grote vraag hoe ik het vertrouwen weer terug krijg in mijn vriend. We hebben nu ruim drie jaar een relatie en hebben inmiddels trouwplannen. In onze verkeringstijd is het drie keer voorgekomen dat hij aandacht vroeg van andere meiden. De manier waarop verschilde per keer. Het was bijvoorbeeld een keer zeggen dat iemand leuk was en vragen naar het mobiele nummer van haar. Of iemand een mailtje sturen met een vraag (ik hou liever voor me wat deze vraag was). Achter deze dingen ben ik zelf gekomen. Ik was hier erg van overstuur en verdrietig. Ik voelde me bedrogen en gekwetst. Ik wist niet of ik nog verder zou kunnen. Ik heb dit met hem besproken. Hij reageerde toen haast niet tot helemaal niet. Een poos later vroeg ik hem er nog een keer naar en vertelde hij dat hij er oprecht spijt van had. Het heeft een jaar geduurd voor ik hem dit echt kon vergeven en hem weer kon vertrouwen. Hij heeft beloofd dit nooit meer te zullen doen en hij zei er ook helemaal geen behoefte meer aan te hebben. En toch is het weer gebeurd dat hij op zoek ging naar andere meiden. Dit keer kwam hij daarna huilend bij me en vertelde me wat er gebeurd was. Hij had er erg veel spijt van en was bang me kwijt te raken. Hij vroeg om vergeving, maar dat kon ik niet gelijk. Dit heeft een lange poos tussen ons in gestaan. Uiteindelijk heb ik het hem wel weer vergeven. Maar, ik kan het niet vergeten. Hij vertelt dat hij nooit meer enkele behoefte aan een ander kan hebben en belooft me dat dit nooit meer zal gebeuren. Hij wil en kan me dit niet meer aan doen. Dit wil ik wel van hem geloven, maar hij heeft dit eerder gezegd. Ik ben zo bang, zo bang. Ik kan er niet meer tegen. Ik zie op tegen veel dingen. Wanneer we naar een gelegenheid gaan waarvan ik van tevoren al weet dat er veel meiden zullen zijn, zie ik er al tegenop. Dan ben ik bang dat hij naar anderen kijkt en aandacht van hen probeert te krijgen. Er gaan zoveel vragen in me om. Wat heb ik niet wat een ander wel heeft; wat vindt hij niet in mij wat hij dan bij een ander zoekt? Ook wanneer hij gewoon met een meisje in gesprek is, komt alles weer bij me boven. Alles komt weer terug. Eigenlijk geloof ik hem ook wel, maar ik wil hem zo graag helemaal vanuit m'n hart weer voor honderd procent kunnen vertrouwen! Dat vertrouwen wil ik zo graag terug! Echt het is een noodkreet vanuit mijn hart. Ik weet niet meer hoe ik dit moet doen. Wie kan mij hierin helpen? Ik kijk uit naar een antwoord. Ik kan zo niet meer.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Je kunt zo niet verder… nee, dat is wel duidelijk! Dan kun je twee dingen doen: de relatie verbreken, met alle verdriet dat daar best bij zal horen maar waar je misschien gelukkiger uit komt, óf je kunt jezelf leren anders tegen je relatie aan te kijken. In beide gevallen zal het niet vanzelf gaan en zul je moeten vechten om overeind te blijven. Wellicht zul je hulp van buitenaf (goede vriendin, vertrouwd persoon, professioneel deskundige) nodig hebben. Maar allereerst zul je zelf moeten kiezen tussen stoppen of doorgaan.
Stel die trouwplannen maar even uit totdat je zeker bent, want je verdere leven in angst doorbrengen is géén optie.
Hard, hè? Maar ja, liefhebben is geen gemakkelijke weg. Soms vraagt het moed om stappen te zetten!
Ga met God. Laat nog maar eens van je horen!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Denk goed na wat je gaat doen want trouwen is voor heeeeeeeeeeeeeel je leven.
20 jaar huwelijk weet ik er een beetje over mee te praten helaas.
Deze spreuk las ik de afgelopen week: beter gekwetst door de waarheid,
dan getroost door een leugen.
Veel sterkte!!!!
Ik herken je verhaal helemaal. Ik heb dit ook meegemaakt. Het maakt je doodongelukkig. Als je weet dat hij ergens heen gaat waar veel meiden zijn, word je ontzettend onrustig, en onzeker. Je hebt nu 3 jaar een relatie en bent nu al kapot. Hoe moet dat als je een heel leven met iemand deelt? uitmaken vraagt veel moed, en het doet ontzettend veel pijn. Maar het maakt je op de lange duur wel veel gelukkiger..
En weet je wat zo mooi is aan onze lieve Heere Jezus? Voor Hem ben je ontzettend waardevol, zo waardevol dat Hij zijn leven heeft gegeven, onvoorstelbaar toch. Bij Hem is alles te verkrijgen aan liefde, trouw, kracht, moed. Hij zal je nooit bedriegen, op Hem kan je altijd vertrouwen. Hij wil je leiden,ook als het soms zo moeilijk is. Ik hoop dat je dat ook zo mag ervaren. Met Hem kan je alles aan. Het leven met Hem maakt je ontzettend gelukkig..
Veel sterkte
Ik hoop voor jullie dat het vertrouwen weer groeit en dat jullie te zijner tijd met jullie HELE hart voor elkaar kiezen!
Geef het tijd.
En anders... ga dan niet met elkaar verder.......! Heftig hoor...
Veel geluk en zegen gewenst en ben benieuwd hoe het nu met jullie gaat...!
Na verloop van tijd is het huwelijksleven ook normaal en gaat hij (waarschijnlijk) toch weer over de schreef. Klinkt niet heel erg aardig, ik weet het. Ik wil je geen pijn doen, maar juist veel ergere pijn besparen.
