Vraag
Beste Refoweb. Momenteel ervaar ik nogal wat stress in mijn werk. Ik beleef absoluut nog wel plezier aan mijn baan, maar ik merk dat het wel het uiterste van mij vergt. Ook gebeuren er soms dingen die minder leuk zijn en die ik wat minder goed van me af kan zetten. Ik merk zelf aan mijn lichaam dat ik spanningen ervaar. Ik kan heel moeilijk ontspannen. Ik blijf lopen en dingen doen. Daarnaast lijkt het soms alsof mijn hartslag te snel gaat. Slapen doe ik wel goed. Nu kreeg ik pas ineens een zwaar drukkend, benauwd gevoel op mijn borst. Ik kon niet meer blijven staan. Ook kwam er een soort zwart scherm voor mijn ogen. Vervolgens ben ik gaan zitten en heb mijn hoofd op de tafel gelegd. Ik ging ook enorm zweten. Ik dacht dat ik flauw zou vallen, maar dat gebeurde niet. Vervolgens werd ik helemaal koud en spierwit. Daarna was ik zo moe (dit was ik al een aantal dagen) en ben ik even gaan liggen. Die dag hield ik nog last van wat duizelingen en een soort pijn in mijn linkerschouder en op de plek ter hoogte van mijn hart. Nu, een paar dagen later, gaat het wel beter, al blijf ik de pijn in mijn schouder en ter hoogte van mijn hart wel voelen. Nu mijn vraag: Wat kan dit geweest zijn en is het nodig om hiermee naar de dokter te gaan?
Antwoord
Om uw vraag goed te kunnen beantwoorden zijn eigenlijk meer gegevens nodig. Gegevens betreffend uw gezondheid, leeftijd, eventuele problemen die in uw familie voorkomen. Dat zijn ook typisch gegevens die wij, als huisartsen, meenemen in de beoordeling.
Als ik uitga van het gegeven dat u verder gezond bent, niet erg zwaar bent, jonger dan 45 jaar en geen bijkomende risicofactoren hebt (hoge bloeddruk, suiker, roken) dan kan hetgeen u beschrijft alleen vallen onder de noemer vasovagale collaps. Alle verschijnselen passen daarbij. Zo'n collaps is inderdaad ook gekoppeld aan kort bestaande hevige of langer bestaande chronische stress. U mag het beschouwen als een waarschuwing van uw lichaam (en geest) dat het systeem overbelast is geraakt. Eigenlijk een soort kortsluiting. Overigens kan het natuurlijk wel zo zijn dat er bijkomende factoren zijn welke de situatie verergeren.
Wat betreft het bezoek aan uw dokter: het is noodzakelijk dat u komt tot een vermindering van de ervaren stress. Is dat iets dat u ziet gebeuren in de nabije toekomst? Zo niet, dan zijn er twee opties: of een werksituatie zoeken die minder stress genereert, of er aan gaan werken dat u de stress beter de baas kunt. In beide gevallen lijkt mij een inventariserende consultatie van uw huisarts aangewezen. Is de situatie in zichzelf tijdelijk van aard en binnenkort opgelost, dan zou zo'n bezoek wellicht achterwege kunnen blijven. Tenslotte: valt u onder een andere categorie (zie het begin van het antwoord) dan moet u zeker uw huisarts bezoeken.
Drs. P. C. Hildering
Dit artikel is beantwoord door
drs. P. C. Hildering
- Geboortedatum:24-04-1953
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Urk
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Dokter Hildering is op 15 januari 2021 overleden.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik herken je situatie heel goed. Zelf ben ik overspannen en zeer depressief geweest. Hartkloppingen en benauwdheid heeft zeker met spanning te maken. Een ander woord is hyperventilatie. Zoek dat woord maar eens op internet en je zult je klachten die aangegeven worden herkennen.
Je geeft zelf al aan dat je dingen minder goed van je kan afzetten, het houd je juist bezig, ook dat geeft je extra spanning, pas op dat het zich niet meer en meer opstapelt, waardoor je hoofd zo vol en zwak word dat je geen overzicht meet hebt in je werk.
Aan je vraag te merken kan je slecht nee zeggen en werk je maar door. Pas op dat je niet te ver gaat waardoor je straks helemaal uitgeschakeld bent! Gelukkig slaap je nog goed en beleef je nog plezier in je werk. Leer prioriteiten stellen, wat is als eerste belangrijk, en wat kan ik een ander laten doen of laten vallen. Vaak als je in alles je verantwoordelijkheid voelt om het te moeten doen, of om schuldgevoelens te voorkomen of om negatieve opmerkingen van anderen te voorkomen, sloopt dit steeds meer je zelf. Je raakt moe en uitgeput en je kan je ook niet meer ontspannen. Ontspannen is moeilijk, vooral als je altijd een soort plicht en verantwoordelijkheid voelt om te werken en bezig te zijn en te regelen. Ik worstel hier zelf ook nog mee. Toch kan ik zeggen dat ik iets heb geleerd om prioriteiten te stellen. Geleerd dat ik ook als ik vrij ben, een boek mag lezen of even mag fietsen, dat betekent je werk ook thuis loslaten en de stap nemen naar iets voor jezelf doen, wat je afleiding geeft, om niet steeds alleen merk je werk bezig te zijn, of er aan te denken wat allemaal nog moet.
Ik hoop dat ik je iets heb begrepen
