Vraag over het boek 'Levend geloof' van ds. C. G. Vreugdenhil

Aan ds. Vreugdenhil. In uw boek “Levend geloof”, haalt u het voorbeeld aan van de gelijkenis van de schat in de akker (Matt 13:44). Aan de ene kant zegt u dat we van huis uit geen oog hebben voor de rijkdom van Christus en de verzoening met God, aan de andere kant kun je de schat wel vinden: dit is de rijkdom in Christus zien, maar daarmee heb je de schat (Christus) nog niet. Dit is iets wat ik wel herken. Door het lezen van de Bijbel zijn teksten gaan oplichten waarin de Heere Jezus voor mij steeds meer een realiteit werd. Ik geloof met heel mijn hart dat Hij een gewillige Zaligmaker is en dat ook voor mij wil zijn. Soms komt Hij tijdens het Bijbellezen zo dichtbij en word ik geraakt door Zijn liefde. En dan geloof ik met mijn hart dat Hij zal doen wat Hij belooft! Dit geeft mij weer moed om telkens weer tot Hem te gaan en om in Hem mijn houvast te zoeken. Maar toch mis ik de zekerheid dat ik Zijn kind ben!

U stelt, aan het eind van het hoofdstuk, de vraag: Is iemand behouden als hij de rijkdom van Christus heeft gezien? Dat is dus nou juist de vraag waar ik zelf al jaren mee loop en waardoor ik geweldig heen en weer geslingerd word. Aan de ene kant pleiten op Gods beloften: Lukas 11:13. Aan de andere kant kan ik niet zeggen dat ik een bijzondere ervaring of bevestiging heb gehad dat ik Zijn kind ben (ik heb het zelf uit Zijne mond gehoord). Tijdens de diensten met het Heilig Avondmaal weet ik niet wat ik moet doen. Aangaan, terwijl ik geen zekerheid heb? Afblijven en daarmee zeggen dat ik Hem niet nodig heb en Hem misschien ook wel bedroef? Ik hoop dat u mij iets verder kunt helpen.

Ik begrijp je vraag heel goed. Dat is een echte worsteling om tot zekerheid van het geloof te komen. Als je in hetzelfde boek (Levend geloof) het laatste hoofdstuk leest over "Groeien in de zekerheid van het geloof", kun je daar wel wat antwoorden vinden op je vragen. Ook gaat het hoofdstuk "De toe-eigening van het heil" in mijn laatste boek "Omgang met God" over deze problematiek.

Het is echt de ervaring van het geloof om bijvoorbeeld de rijkdom van Christus te zien, en dan toch niet direct te kunnen zeggen: Ik ben Zijn eigendom en Hij is mijn Zaligmaker. Je kunt niet op het 'knopje van het geloof' drukken zodat alles voor elkaar is. Het kost strijd om alles uit handen te leggen wat we hebben, onze ‘gerechtigheden’ in kluis. Mc. Cheyne vertelt over de worsteling om tot zekerheid te komen: "Toen vluchtte ik tot Jezus, Hij heeft mij gered." De Heere gaat met ieder van Zijn kinderen een eigen weg. Het komt er voor ons allen wel op aan dat we de waarachtige aanbieding van Christus en Zijn weldaden in de belofte van het Evangelie zien, en omhelzen.

Geloven is je overgeven aan Hem. Dat doet de een sneller dan de ander. Toch moet je niet wachten op een bijzondere ervaring. Het Woord is eerst, dan komt het geloof en op de een of andere manier komt daar ons gevoel en onze ervaring in mee. De weduwe in Zarfath had geen eten meer. Elia vraagt om haar laatste brood. Hij belooft haar in Gods naam dat het meel in de kruik niet zal verminderen en de olie in de fles niet zal opgaan. Dat gelooft die vrouw. Ze gelooft Gods belofte. En dan gehoorzaamt ze aan de vraag van Elia. En daarna kwam de praktijk dat God Zijn belofte waarmaakte. Hopelijk geeft dit voorbeeld je het juiste inzicht en mag je zo door het geloof jezelf overgeven aan de Heere.

Ds. C. G. Vreugdenhil

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C.G. Vreugdenhil

• Geboortedatum:
  02-04-1946
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Houten
• Status:
  Actief

226 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven