Vraag
Geachte dominee. In het verleden ben ik jarenlang seksueel misbruikt. Hierbij werd gedreigd dat als ik het aan iemand zou vertellen ik dan heel zeker een kind zou krijgen. Helaas was ik niet voorgelicht door mijn ouders, dus ik leefde voortdurend met een zeer grote angst. Nu vind ik het heel moeilijk om bijvoorbeeld op kraamvisite te gaan, omdat ik dan moet/mag zien hoe mooi de schepping is en kan zijn. Mede daardoor heb ik ook grote moeite om bij doopdiensten aanwezig te zijn en dan maakt het niet eens veel uit of het om familie gaat of onbekenden. Daarbij komt dat ik nog steeds alleenstaand ben. Dat maakt het soms ondraaglijk. Heeft u voor mij (praktische) tips hoe ik hiermee om kan gaan? Ik heb namelijk diverse keren geprobeerd om aan te geven dat ik dit niet zie zitten, maar daar wordt door familie zeer afwijzend op gereageerd, waardoor ik aan het twijfelen gebracht wordt. Bedankt voor uw moeite.
Antwoord
Zeer aangrijpend verhaal. Mijn vraag is: weet de familie van jou ervaringen vanuit het verleden? Zo niet, dan is het best te verstaan dat ze het niet begrijpen kunnen dat je bij voorbeeld niet naar een doopdienst gaat? Nodig je zusters of familie eens een avondje uit en vertel hen jouw verhaal. Wanneer dat een open en eerlijk gesprek wordt zult je er veel baat bij kunnen hebben hoe met het een en ander om te gaan.
Binnen eigen kring is er toch geheimhouding vanuit een vertrouwensrelatie met elkaar. Zie je er tegen op? Gewoon doen. Dit is een praktische tip, nietwaar?
Een nog belangrijker raad is om het bij de Heere te zoeken en Hem alles voor te leggen. Bij Hem zijn uitkomsten ook in zeer moeilijke persoonlijke omstandigheden.
De God aller genade ontferme Zich over u en Hij schenke u Zijn genade, om Christus wil.
Ds. J. D. Heikamp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.D. Heikamp
- Geboortedatum:09-11-1939
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Staphorst
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik hoop dat het je lukt aan je familie en vrienden duidelijk te maken waarom je deze dingen zo moeilijk vind. Misschien kun je het ook in een gesprek/brief/mail doen aan meerdere personen tegelijk of aan één vertrouwd persoon vertellen en vragen of die het tegen de anderen wil zeggen.
Als het onbegrip zo zwaar voor je is, is het inderdaad goed te zoeken naar een mogelijkheid van uitleg, zodat er meer begrip komt... Denk er goed over na wat hiervoor de beste oplossing is. Zoek desnoods hulp hierin.
Jij bepaalt hoe en wat je verteld en aan wie, op de manier die voor jou het beste is. Zodat de oplossing hopelijk niet groter wordt dan het probleem zelf.
Als jij het goed hebt uitgelegd en ze begrijpen het nog niet, twijfel dan niet aan jezelf. Het is heel begrijpelijk dat je deze dingen moeilijk vindt!
Heel heel veel sterkte!
Eerlijk gezegd maakt het me ook weer boos. Zeker als ik begrijp uit je verhaal dat je het altijd verzwegen heb, door de bedreigingen en angsten die je hebt/had voor de dader. En waarschijnlijk ook de angst voor mensen om je heen. Geloven ze me wel? Is het niet mn eigen schuld geweest? Maak ik geen andere mensen, gezinnen kapot....? (Ik praat uit ervaring) Je bent dan bang over de gevolgen van het open gooien. Maar dat is niet de eerste stap hoor!
Het belangrijkste voor jou is dat je er open over kunt praten, je verhaal kwijt kunt en dat kan het beste met professionele hulp. Zij weten hoe je het beste met bepaalde situaties om kunt gaan. Dat je nog steeds zoveel moeite met je verleden hebt is een duidelijk teken dat je het nog lang niet verwerkt hebt. Je zult dat verleden eerst een plekje moeten gaan leren geven. Dat betekend niet dat je dan van al je problemen af bent, maar wellicht kun je er beter mee omgaan. Ik zeg altijd: "Het beheerst je leven niet meer, maar je draagt het mee in je leven." Je kunt er beter mee omgaan. En waarschijnlijk leer jij omgaan met het nieuwe mooie leven en met doopdiensten omdat ze je kunnen leren er anders naar te kijken! (Ik mag nu zelf moeder zijn van 4 kinderen, kun je je voorstellen, na zo'n verleden...?Ik geniet iedere dag! Wat gun ik jou dat ook van harte!)
Bij de hulpverlening kunnen ze ook tips geven hoe je het evt. kunt vertellen in je familie. Mijn ervaring is wel dat als je kunt vertellen waar bepaalde problemen vandaan komen er toch wel meer begrip is, maar de andere kant ben ik ook veel mensen kwijtgeraakt...Het is net hoe mensen er mee om kunnen gaan.
Zeker als het om misbruik binnen de familie gaat, is het heel complex en ik zou heel goed snappen als je daardoor altijd hebt gezwegen. Maar je kan het niet volhouden! Echt niet! Ikzelf heb het ong. 10 jaar tot in mn tegen weggestopt, maar het moet er een keer uit. Zoek alsjeblieft hulp!
Heel, heel veel sterkte! Een lotgenoot
