Vraag
Anderhalf jaar geleden zijn we getrouwd. We zijn heel gelukkig met elkaar; gelukkig wel! Toch hebben we sinds ons huwelijk een kinderwens. Het probleem is dat geslachsgemeenschap niet lukt. Hierdoor wordt een kinderwens moeilijker te realiseren. Dat het niet wil lukken stemt ons wel eens verdrietig, maar het beheerst gelukkig niet ons leven. Wel hebben we af en toe de waarom-vraag. En zie ik het als een kruis. Nu ben ik op internet gaan zoeken en kwam ik "zelfinsematie" tegen. Eigenlijk ben ik heel blij dat die mogelijkheid er is. Alleen voel ik een beetje een twijfel. Tot hoever mogen we gaan? Mogen we dit hulpmiddel gebruiken om onze kinderwens in vervulling te laten gaan, als God dat geeft? Ik stel deze vraag via Refoweb, omdat niemand in onze omgeving iets weet en ik het moeilijk vind om er over te praten. Gelukkig heb ik man die van me houdt zoals ik ben. Dat ervaar ik dan als een zegen. Alvast bedankt.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Heel erg bedankt voor je vraag. Fijn dat je hem op deze wijze stelt, dan kan erop ingegaan worden.
Ik denk dat het antwoord op je vraag kort kan zijn. Ik denk dat je man en jij zo snel mogelijk een afspraak moeten maken met jullie huisarts. En dat jullie in de vertrouwelijkheid van zijn spreekkamer met de dokter moeten gaan praten over dit probleem. Ik vind dat jullie het heel moedig dragen en er heel goed mee om kunnen gaan. Maar hier moet snel een oplossing komen. Bij het huwelijksleven hoort ook de lichamelijke eenwording van man en vrouw. En in die weg wil de HEERE de kinderzegen geven. Als er problemen op dit gebied zijn, mag de hulp en het advies van de huisarts ingeroepen worden. Maak hier snel werk van, zou ik zeggen. Wellicht dat er snel een oplossing gevonden zal worden!
Heel veel sterkte voor de komende tijd!
Ds. C. J. Droger
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C.J. Droger
- Geboortedatum:10-01-1963
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Vlaardingen
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat betreft zelfinseminatie: ik denk persoonlijk dat daar niks op tegen is. Zie het als een hulpmiddel. Ik ken meerdere mensen die op deze manier geprobeerd hebben zwanger te worden.
Desalniettemin lijkt het me in de eerste plaats belangrijk om wat aan het probleem zelf te doen.
Nogmaals sterkte ermee.
Het kan zijn dat de man een voorhuidsvernauwing heeft of de vrouw vaginisme. Daar is wat aan te doen.
Wel fijn om te lezen dat ze het goed hebben met elkaar ondanks het probleem, dat mag ook wel eens gezegd worden.
Hier komen ze uit, de liefde voor elkaar is er wel.
Ikzelf heb ook vaginisme gehad. ook ik ben onder behandeling geweest bij een sexuoloog. Het is inderdaad waar wat frie zegt: 'je krijgt handvaten, maar je moet het zélf doen'. Ikzelf vond het heel waardevol om bij een sexuoloog onder behandeling te staan. Zij geeft je tips, luistert naar je verhaal en verdriet en tegelijkertijd is het een stok achter de deur om toch echt de oefeningen uit te voeren. Al met al ben ik een jaar onder behandeling geweest en een half jaar bij de fysio voor bekkenbodem therapie. Gelukkig heeft het voor mij wel geholpen. Het kost veel tijd, maar het is zeker de moeite waard! Ik kan het je iniedergeval van harte aanbevelen! Ik weet dat de stap groot is, maar dit probleem lost zich niet vanzelf op, je moet er zelf mee aan de slag. veel sterkte samen.
