Vraag
Misschien een hele vreemde vraag. Maar ik weet er geen raad mee en weet niet goed hoe ik het moet interpreteren. Ik kom uit een gezin van drie kinderen. Nu werden onze verjaardagen vroeger nooit gevierd. Ook kregen mijn zussen en ik nooit een cadeau voor onze verjaardag. Een kinderfeestje mochten we wel vieren. Er werden dan wel lekkere dingen gekocht, maar verder niets georganisseerd. Als kind heb ik denk ik drie keer een cadeau gekregen voor mijn verjaardag. De andere keren kreeg ik niets. Ik keek vaak stiekem in de kast of er wat lag en bleef hoop houden tot op mijn verjaardag, maar vervolgens kreeg ik niets. Naar anderen toe verzon ik altijd iets wat ik had gekregen. Ik schaamde me zo dat ik niets kreeg. Dat zouden mijn klasgenoten niet begrijpen. Mijn ouders vierden hun verjaardag zelf wel altijd. Als kinderen kochten wij ook bijna altijd cadeaus voor hen. Alleen op een gegeven moment niet meer, omdat we zelf zo goed gingen beseffen dat er niets tegenover stond. Dit is één van de teleurstellingen uit mijn jeugd. Ik weet niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan. Misschien moet ik het wel enorm relativeren. Kunt u me hierin wat verheldering geven?
Antwoord
Beste vragensteller,
De vraag die je stelt is geen vreemde vraag; misschien geen alledaagse vraag, maar zeker geen vreemde. Ik zeg dit in de eerste plaats omdat de gedachte "een vreemde of gekke vraag" ons kan weerhouden om met datgene waarmee we lopen naar buiten te komen, en dat maakt het hart niet rustiger.
Gelukkig heb je de vraag gesteld, een vraag die teruggrijpt op je jonge jaren, want je spreekt over "één van de teleurstellingen uit mijn jeugd." Hiermee zeg je heel veel, want blijkbaar zijn er meerdere teleurstellingen te noemen. Hier nu gaat het echter over het feit dat er teleurstelling is over dat je vroeger nagenoeg op je verjaardag geen cadeautje(s) kreeg, waar je zo naar uit zag, en ook dat hoe jij en je zussen zelf wel aan de verjaardagen van je ouders dachten, door iets te geven, er niets tegenover stond.
De vraag kan dan bij je rijzen: waarom kreeg ik nooit een cadeau? Andere kinderen kregen dat wel en spraken daar enthousiast over op school. Hoe moeilijk is het zo ook voor je geweest om naar school te gaan op je verjaardag, nadat je hoop op een cadeau weer in de grond was geboord, en dan net te doen alsof je wel iets hebt gehad. Je sprak dan woorden die niet waar waren, je presenteerde jezelf terwijl het in je hart en gedachten zo anders was. Heel ingrijpend! En nog!
Een kind ziet uit naar zijn/haar verjaardag, het is tenslotte een feestdag als het goed is, zonder aan de zegen van God iets af te doen, Die je weer een jaar gegeven heeft en Die we op die dag niet mogen vergeten. Het is een dag waarop je normaal gesproken in "het middelpunt" staat, maar zoals je het nu nog beleeft, stond voor jou de teleurstelling in het middelpunt en nog steeds weet je niet goed hoe je er mee om moet gaan.
Is er voor jezelf misschien een reden te achterhalen waarom thuis die situatie zo was, waarom je van je ouders geen cadeautje kreeg? Ik kan mij indenken dat er rondom jouw teleurstelling een aantal vragen zijn (misschien ook niet), zoals bijvoorbeeld: hielden ze wel echt van mij/ons? Had het met geld te maken? Wanneer je een reden zou weten zou je mogelijk meer begrip kunnen opbrengen voor wat er toen (niet) gebeurde. Je kunt ook bang zijn om een reden te horen, want je zal toch maar horen dat ze het onzin vonden om iets te geven of dat echte liefde ontbrak!
Ook denk ik dat het goed is om er met jouw zussen over te praten, zij zaten immers in hetzelfde schuitje. Al ervaren zij de dingen van vroeger mogelijk anders, toch kan het jou helpen om jouw teleurstelling een plaats te geven. Ik ken de band met jouw zussen niet, maar het kan goed doen om met (één van) hen jouw teleurstelling te delen.
Ik wens je heel veel sterkte toe en Gods zegen.
Ds. P. C. van Keulen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.C. van Keulen
- Geboortedatum:17-06-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Bodegraven
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik denk dat je zelf al wel vanalles bedacht hebt wat het zou kunnen zijn en je zussen misschien ook, maar hiervoor zul je toch echt bij je ouders moeten zijn... vraag het hen gewoon, desnoods samen met je zussen... of schrijf hen een brief waarin je hen dit vraagt. Ik vind zelf dat ze hierin jou echt wel een antwoord schuldig zijn, want echt normaal vind ik het niet..
Vreselijk moet het zijn geweest om elk jaar weer teleurgesteld te worden. En als er dan geen geld was, was het dan niet mogelijk een mooie pen, tasje of desnoods een mooi schrift te kopen?
Al zou je een keertje die week geen koek/snoep/vlees kunnen kopen als ouders, voor je kind heb je toch alles over? En dan ook nog zelf kadootjes aanpakken en eigen verjaardagen vieren!
Hier heb ik geen woorden voor en wil schrijfster heel veel sterkte toe wensen. Ik hoop dat u een lieve partner of vrienden heeft gevonden die u met kadootjes verwennen!
