Helemaal opgaan in kind

C. M. Chr. Rots - de Weger / 7 reacties

13-01-2011, 17:00

Vraag

Na een verkeringstijd van vijf jaar zijn mijn man en ik getrouwd. Anderhalf jaar later kregen we een kindje. Nu is het zo dat ik helemaal opga in ons kind en eigenlijk heel weinig meer voor mijn man voel. Ik irriteer me ook behoorlijk aan hem. Hoe kan dat? Volgens mij was het allemaal goed tussen ons, maar waarom zijn mijn gevoelens dan weg? Ik ben een beetje bang voor mezelf. Heeft dit nog te maken met de hormonen? Is het herkenbaar voor andere vrouwen? Ons kindje is nu drie maanden oud. Hoe kan ik hier op een goede manier mee omgaan?

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

Beste mevrouw,

Het moederschap is een wonderlijk iets! Je hele leven verandert erdoor, dat is wel duidelijk! Waarschijnlijk is het zo dat gevoelens niet ‘weg’ zijn, maar zijn ze ten opzichte van elkaar veranderd! En dat is logisch, want er ís een verandering in de relatie gekomen door de 'derde', uw kindje. Het toeleven naar, de periode van in-verwachting-zijn en het leven mét een baby vergt veel van een relatie. Naast het ervaren van geluk, moet je ook leren om met een kindje om te gaan. Een kindje dat eerst nog volledig afhankelijk is van wie hem/haar wil voeden en verzorgen. Niet alleen u, maar ook uw echtgenoot maakt wat mee: hij is váder geworden, met alle verantwoordelijkheden die daarbij horen.

Dat jullie beiden een nieuw evenwicht moeten vinden in de veranderende relatie is heel normaal, hoor! Neem er de tijd voor, geef hem de tijd en geniet samen van jullie kindje.

Het is heel eerlijk om te durven zeggen dat je soms bang wordt van jezelf… ik denk, dat dat wel herkenbaar is, maar niet altijd ook gezégd. Hormonen, ‘ontzwangeren’, verantwoordelijkheid, ’s nachts je bed uit, niet uitgeslapen zijn, opgaan in de verzorging van je kindje… het ís niet alleen maar ‘roze wolk’, maar ook tranen, zorgen en een zoektocht naar nieuw evenwicht!
 
Kijkend naar uw echtgenoot is het goed om over deze dingen samen te praten, en samen een weg te vinden: wat was er ook al weer zo bijzonder aan hem waar u destijds verliefd op werd? Is het niet prachtig om te ontdekken dat uw kindje (mede) op hém lijkt?

Een goede manier van omgaan is dus het accepteren van de veranderingen en het nemen van de tijd om opnieuw –wellicht veranderend- naar elkaar toe te groeien!

Veel geluk toegewenst,
Marijke Rots

C. M. Chr. Rots - de Weger

C. M. Chr. Rots - de Weger

  • Geboortedatum:
    18-02-1947
  • Kerkelijke gezindte:
    Christelijk Gereformeerd
  • Woon/standplaats:
    Aalten
  • Status:
    Actief
  • Bijzonderheden:

    Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af. Lees hier het jubileuminterview.

    Bekijk ook:

Tags in dit artikel:

psychologie
7 reacties
J.A
13-01-2011 / 19:08
Heel herkenbaar hoor!
Mooi antwoord!
bootje
14-01-2011 / 13:35
Hoi vragensteller,

Ik vind het erg goed van je, dat je het zelf door hebt. Omdat ik geregeld mannen opmerkingen over hun vrouw hoor geven mbt dat "probleem" tegen mijn man. (wij hebben geen kinderen) Succes met er aan werken, en alles een plaatsje geven.
Cloudsadmirer
14-01-2011 / 15:00
Spreek samen af dat jullie één keer per maand consequent een keer uit eten gaan of iets anders leuks gaan doen, wat je echt samen doet, dus kind naar de oppas.

Het lijkt nu een beetje of het allemaal wel vanzelf over gaat maar je moet zelf investeren in je relatie! De beste basis die je je kindje kan meegeven is dat papa en mama heel veel van elkaar houden en samen nog leuke dingen doen.
Mien
14-01-2011 / 16:29
Heel herkenbaar, en dat gaat echt weer over hoor! Ontzwangeren duurt gewoon ook negen maanden, gun jezelf die tijd ook! Ga niet twijfelen aan je gevoelens voor je man, je hebt het nu gewoon erg druk met jezelf en je kind, de nieuwe situatie etc. Maar dat betekend nog niet dat je niet meer van hem houdt! Vraag jezelf maar eens af of je hem zou kunnen missen (stel dat hij om de ene of andere manier sterft)...Klinkt misschien luguber, maar dan besef je wel dat je hem niet eens zou kunnen missen! Geniet samen van jullie kindje en van elkaar!
zandkasteel
14-01-2011 / 20:51
Heel herkenbaar, en inderdaad, probeer een beetje los te laten. Vraag eens of oma en opa willen oppassen en ga eens lekker samen er een paar uurtjes tussen uit, even naar de stad of uit eten. Even niet over de kleine praten (vraagt wel even een bewuste keuze, kun je afspreken). Of iets leuks met een vriendin gaan doen, terwijl manlief met het kleintje optrekt.
Voor de rest...Geniet ervan!! Het is een heel mooie periode en vraag je man je te corrigeren als je doordraaft.
Cloudsadmirer
15-01-2011 / 12:14
Mien,
ik geloof je eerste woorden van harte dat dat zo kan zijn. Maar als dat nou niet zo is? Hoeveel stellen zijn er niet die uit elkaar groeien na het krijgen van kinderen? Alles draait nog maar om het kind, heel ongezond m.i. Als vraagstelster aangeeft bang van haarzelf te worden moet zij m.i. bewuste keuzes gaan maken en zeker niet denken dat het allemaal vanzelf wel weer overgaat. Fijn als dat inderdaad gebeurt maar zo niet, dan kom je daar vaak te laat achter en is het huwelijk misschien al kapot.

Ik vind het heel positief dat vraagstelster er zelf erg van bewust is, dat stelt je in staat om ook bewuste keuzes te maken, doe dat en laat het niet op zijn beloop maar investeer in je huwelijk, juist als er kinderen zijn gekomen.
bootje
15-01-2011 / 12:28
Idd Rinske helemaal met je eens.
Juist omdat wij geen kinderen hebben, lijkt het wel of mannen af en toe even spuien bij mn man. En ik kan ze goed begrijpen. Als je vrouw ineens alleen maar over, spugen, boertjes, lachjes, handjes, tandjes enz enz kan praten denken. En net zoals de vragensteller aangeeft de vrouw zich irriteert aan haar eigen man, omdat hij bijv. de fles net niet scheef genoeg houdt enz. Vragensteller nog maals super dat je het zelf ontdekt, en werkse eraan.

Terug in de tijd

Mag een christen een beeld van boeddha als souvenir in huis houden?
4 reacties
13-01-2017
Wij zijn enkele maanden gelukkig getrouwd en genieten erg van het leven samen. Over uitbreiding van ons gezin dachten we nog niet echt na omdat het ons fijn leek eerst een poosje samen te wennen aan h...
6 reacties
13-01-2012
Onze oudste dochter is bijna twaalf en begint aan haar puberteit. Van mezelf weet ik nog heel goed dat je dan enorme stemmingswisselingen kunt hebben. Van himmelhoch jauchzend, zum Tode betrübt. Dat b...
14 reacties
13-01-2016
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering