Vraag
Ik heb een prangende vraag. Ik heb ernstige aanvechtingen in het geloof gekregen, dwanggedachten die lasterlijk zijn. Ik ging altijd al naar de kerk, maar het zei me niet zoveel en ik leefde eigenlijk in de wereld. Sinds ik in januari een ernstige aandoening aan mijn oog kreeg, ben ik Christus lief gaan hebben. Vanaf dat moment ging ik graag twee maal naar de kerk en ik ervoer vreugde in mijn hart. Ik houd me erg met het geloof bezig. Ik bid ook vaak. Toch is er altijd die twijfel of het wel een waar geloof is en geen ingebeeld geloof. Ik bid voortdurend om een waar geloof en een oprecht berouw over mijn zonden en de werking van de Heilige Geest in mijn hart. Ik ben ook een keer aan het Heilig Avondmaal gegaan, omdat ik dacht dat die roepstem ook voor mij was, maar ik had en kreeg daarna ernstige aanvechtingen. Nu ben ik erg bang. Ik wil God niet beledigen, maar die afschuwelijke dwanggedachten overvallen me steeds weer. De kerkgang, die ik gelukkig nog wel steeds volhoud, kan nu niet meer vreugedevol zijn. Net zomin als het luisteren naar psalmen-cd 's en het lezen uit de Bijbel, waar ik eerst zo'n steun uit haalde. Steeds breekt het zweet me uit, bang als ik ben voor de lasteringen die dan in me opkomen. Ik heb al veel gebeden of de Heere het weg wil nemen. Ik ben zo bang om God kwijt te raken nu ik heb mogen smaken wat het betekent om Hem lief te hebben. Ik moet binnenkort naar een psycholoog. Die is helaas niet christelijk en ik heb al op de site gelezen dat voor angst en dwangstoornissen 'mindfulness' gebruikt wordt. Dit schijnt een therapie te zijn in strijd met het geloof. Ook voor gebruik van AD's ben ik bang, omdat het vaak toename in het gewicht betekent en ik wil de 25 kilo die ik kwijt ben geraakt er liever niet meer bij, omdat het erg slecht is voor mijn hoge bloeddruk. Ook ben ik bang dat mijn gevoelsleven vlakker zal worden en dat ik de Heere Jezus dan helemaal kwijt zal raken. Ik ben nu erg wanhopig over die aanvechtingen. Wat moet ik hier toch mee en hoe kom ik ervan af? Kan God mij dit ooit nog vergeven, of houdt het in dat ik geen waar geloof heb, zodat ik open sta voor deze aanvechtigen?
Antwoord
Dag….
Wat aangrijpend, de verwarring die in lees in je vraag. Ik ga proberen er op te reageren in de hoop dat het wat duidelijkheid schept.
Je noemt twee dingen, aanvechtingen en dwanggedachten. Twee verschillende dingen die heel dicht bijelkaar kunnen liggen. Aanvechtingen kunnen met het geloof te maken hebben, dwanggedachten hebben een andere oorzaak, kan met psychisch welbevinden te maken hebben. Er kwam een moment waarin je Christus lief bent gaan krijgen. Dat ging gepaard met emotie, vreugde. Toen kwam er de twijfel en vraag je jezelf af of het wel een waar geloof is. Je bent een keer aan het avondmaal geweest en kreeg daarna ernstige aanvechtingen. Om hier goed op te kunnen reageren zou er een gesprek nodig zijn waarin er meer doorgevraagd zou kunnen worden. Want aanvechtingen horen bij geloof en zeker na een avondmaalsbediening. De duivel zal zijn prooi niet zomaar los laten. Je vraag over een waar geloof is voor ons als mensen niet zomaar te beantwoorden. Je kan een moment noemen en hoelang kende je Hem voor die tijd al, hoe heb je Hem leren kennen en liefhebben?
Geloof gaat ook altijd gepaard met vreugde, maar dat gaat ook weer over. Geloof is veel meer als een emotie, alle gevoel kan weg gaan maar het geloof beroept zich op Hem in Wie zij gelooft. Geloof vraagt ook volharding die niet afhangt van emotie. Het lezen van de Bijbel, de prediking als de bediening van Zijn woord zijn wel de instrumenten waardoor de Heilige Geest werkt. En de Heere belooft ook “de vleit van die Hem zoeken te vergelden”, Ps 119
Aanvechtingen hoeven nog geen dwanggedachten te zijn. Aanvechtingen zijn meer influisteringen of inwerpingen van de duivel. Brakel schrijft hier in zijn Redelijke Godsdienst een duidelijk verhandeling over.
Dwanggedachten komen meer voort uit de behoefte om het overzicht te houden of ergens grip op te blijven houden. Is dus meer psychisch. Dat zou wel goed zijn om hier met behulp van een deskundige zicht op te krijgen. Want zetten de dwanggedachten zich ook wel eens over in dwanghandelingen?
Als het gaat over God kwijt raken dan is er enerzijds het begin dat we ons afgekeerd hebben van Hem, Hem kwijt zijn, ja zelfs zeer vijandig zijn en Hem van nature haten. Anderzijds, als de Heere door zijn Geest Zijn werk van geloof en bekering begonnen is, zal Hij het ook voleindigen.
Met vriendelijke groet,
Ria van der Leer
Ik hoop dat je je goed laat voorlichten over de mogelijkheden en dit niet afschrijft op basis van vooroordeel of informatie uit tweede of derde hand.
Heel veel sterkte!
Je schrijft dat je binnenkort naar een psycholoog moet en dat die helaas niet christelijk is. Er bestaan ook instellingen als Eleos, Vluchtheuvel, Schuilplaats, De Driehoek, allen met een christelijke achtergrond. Misschien een idee voor jou.
Ik ben de vragensteller, kan ik met u hier verder over mailen?
Je mag je mailen pietjepuk4@hotmail.com
