Woonplaats kiezen

Ik ben een meisje van 22 jaar, woon in het midden van het land en heb nu een jaar verkering met een 27-jarige jongen uit het noorden van Groningen. Op dit moment vormt de afstand nog niet zo'n groot probleem, omdat ik nog studeer en regelmatig met mijn ov-jaarkaart naar hem toe kan gaan. We hebben een goede relatie en kunnen goed met elkaar praten, alleen blijven we struikelen over de vraag waar we later willen gaan wonen. Mijn vriend heeft al een vaste baan en heeft het op zijn werk erg naar zijn zin. Ik ga volgend jaar een master volgen op het gebied van internationale pedagogische maatschappelijke vraagstukken. Ik ben heel veel bezig geweest met de vraag wat Gods wil in mijn leven is, in mijn opleiding en toekomstig werk. Steeds kwam een gevoel terug dat ik wat wil gaan doen voor moeders en kinderen in nood. Ik ben een aantal keren in Afrika geweest en ben daar geraakt door de erbarmelijke situatie waar kinderen in leven. Komend jaar hoop ik stage te gaan lopen op de Nederlandse Antillen waar de situatie ook niet zo goed is. Na mijn studie zou ik graag aan de slag willen voor een ontwikkelingsorganisatie die zich inzet voor kinderen, of misschien bij het ministerie van Buitenlandse Zaken. Ook zou ik het interessant vinden om me een aantal jaren in te zetten in het buitenland. Het probleem is dat mijn vriend erg gehecht is aan zijn huidige woonplaats en daar graag in de buurt wil wonen, ook omdat hij daar zijn werk en familie heeft. Het maakt mij niet zoveel uit waar we later gaan wonen, maar ik zou heel graag nog een tijd werken in de sector waar ik al die jaren voor gestudeerd heb. Nu is het zo dat volgens mij alle ontwikkelingsorganisaties rondom Utrecht, Den Haag en Amsterdam gevestigd zijn en dat geldt ook voor het ministerie van Buitenlandse Zaken. Dat betekent dat ik, als ik met mijn vriend zou trouwen en daar zou gaan wonen, altijd 1,5 uur heen en 1,5 uur terug moet rijden. Dat zie ik niet zitten. Ik denk ook wel eens: misschien kan ik daar wel ander werk vinden, maar ik vraag me af of dat niet gaat wringen. Of ik er misschien niet op termijn heel ongelukkig door zou worden, omdat het niet het werk is wat ik altijd al wilde, terwijl het wel gekund had als hij mij daar de ruimte voor had gegeven. Ik denk dat dat misschien zou kunnen leiden tot verwijdering. Mijn vriend ziet het ook niet zo zitten om meer in het midden van het land te gaan wonen en zo ver van zijn werk en familie af te zitten. Nu zit ik een beetje met de vraag: moet/mag ik mijn droom -waarvan ik ook geloof dat God die aan mij hart gelegd heeft- voor hem opgeven? Mag ik hem als vrouw vragen met mij mee te gaan en mag ik hem vragen om zijn werk -waar hij het erg naar zijn zin heeft- voor mijn droom op te geven? We praten er veel over, maar het lijkt wel alsof we er niet uitkomen. Het houdt me vaak bezig en maakt dat ik de toekomst soms donker inzie.

Beste vraagsteller,

Het is goed om nuchter na te denken over datgene wat je wilt bereiken in je leven. En ja, daar hoort het maken van keuzes bij. Met wikken en wegen. Én veel met elkaar praten, inderdaad.

Voorlopig ben je nog vol plannen om te studeren en (buitenslands) te gaan werken: dan is er so wie so de geografische afstand tussen jou en je vriend. Je merkt in de loop van de tijd vanzelf wel of dit een probleem gaat vormen waar je een beslissing over moet nemen. Belangrijker vind ik de vraag of de relatie met je vriend tegen jouw ambities bestand is. Begrijp me goed, ik zeg niet dat je ‘alles’ maar op moet geven. Maar liefde vraagt soms wel ‘offers’. Dat wil zeggen: liefde is vooral geven, en dáárdoor ontvang je. Liefde is níét nemen zodat de ander maar moet geven (= zich opofferen). Maak je nog niet druk om 1,5 uur reizen, maar wél om wat dat voor je betekent in de zin van “ik wil graag werken, én ik wil graag bij mijn echtgenoot zijn (die zich niet thuis zal voelen in een vreemde omgeving).” Hoe en waardoor wordt híj gelukkig? Daarna: hoe word ikzelf gelukkig, wat mag en kan ik daarbij van hem vragen?
 
Misschien is het tegen de tijd dat een en ander actueel wordt wel een goede ‘deal’ dat je echtgenoot, die eerder van zijn werk thuis zal zijn, zorgt dat de avondmaaltijd op tafel staat als jij thuiskomt. Het spreekwoord zegt: waar een wil is, is een weg. Een variatie daarop: in liefde is veel mogelijk!

Terwijl het bij ónmogelijkheden beter is ten halve te keren dan ten hele voort te gaan met dwalen. Of wel: zijn jouw ambities – al dan niet door God in je hart gelegd (ik gebruik jouw woorden: ik weet niet of het om jouw idee gaat of dat het de waarheid is!) belangrijker dan een leven met hem, kies dan op tijd!

Gode bevolen,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1501 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven