Niet-gelovige vriendinnen

Ik heb vriendinnen die bijna nooit of niet naar de kerk gaan. In het begin had ik hier geen moeite mee. Ik werd altijd wel gezien als het 'brave' meisje dat zondags twee keer naar de kerk gaat. Hier deed ik nooit moeilijk over. Toch merk ik de laatste tijd dat ik anders ga denken als mijn vriendinnen. Zij gaan eerst samenwonen en daarna trouwen. Ze zien het als een soort oefening voor het huwelijk. Daarnaast maken ze regelmatig grappen over seksualiteit. Ik voel mij hier ongemakkelijk bij. Ik heb tegen mijn vriendinnen gezegd dat ik me op zulke momenten niet prettig voel. Ik krijg hierop weinig reactie, behalve de opmerking dat ik anders ben omdat ik christelijk ben. Ik vind het lastig om hier mee om te gaan, omdat dit mijn enige vriendinnen zijn. Heeft u tips?

Beste vragenstelster,

Allereerst mijn excuses voor de erg late beantwoording van je vraag. Deze is in mijn mailbox blijven zitten en aan mijn aandacht ontsnapt.

Bedankt voor de concretere beschrijving van je vraag. Je situatie is me volkomen duidelijk; je enige vriendinnen zijn in naam christelijk, maar in hun opvattingen verschillen ze nogal van jou. Ik vind het heel dapper dat je hen eerlijk hebt gezegd hoe jij over bepaalde onderwerpen denkt vanuit christelijk oogpunt en dat je ook hebt verwoord wat hun opmerkingen met jou als persoon doen. Verder valt het me op dat je jouw vriendinnen niet afschrijft en ze niet supernegatief beschrijft. Hun opmerking richting jou dat jij vanuit jouw christelijke achtergrond anders zegt wel heel veel over hun christen-zijn. In praktische zaken (o.a. huwelijk en seksualiteit) lopen jullie standpunten nogal uiteen. Dat zal ongetwijfeld ook gelden voor veel meer praktische zaken en eveneens voor 'geestelijke' zaken.

Jou een concreet advies geven is heel erg moeilijk vanachter mijn bureau. Ik heb wel een aantal handvatten voor je:

1. Blijf in gesprek met je vriendinnen.
2. Behandel hen eerlijk en blijf je eigen principes trouw.
3. Als je merkt dat er geen onderling respect meer is en ze jou steeds meewarig aankijken, is het de vraag wat de echte basis is voor jullie vriendinnenkring en of je op deze manier door moet willen blijven gaan.
4. Vraag God of Hij je wil helpen in je gesprekken; het is de toon die de muziek maakt; je vriendinnen moeten goed weten dat jij je niet beter voelt dan hen, maar dat jij vanuit de Schrift echt anders over bepaalde dingen denkt.
5. In hoeverre zijn deze vriendinnen echte hartsvriendinnen voor je?; kun je niet zonder hen?
6. Welke soort vriendin(nen) zou je het liefst hebben en past zo'n vriendin ook bij je huidige vriendinnengroep?
7. In hoeverre heb je behoefte aan een andere invulling van de vriendschap binnen de vriendinnengroep?; je zou een districtsavond van een jeugdvereniging kunnen bezoeken of één van de jongerenavonden (zie RD "Tijd en Plaats" en Refoweb: “DeUitagenda”) om in contact te komen met andere leeftijdsgenoten.
8. Ik weet niet of en met wie je op vakantie gaat; je zou een vakantie vanuit een christelijke reisorganisatie of kerkverband kunnen overwegen.

Ik wens je heel veel sterkte bij dit lastige probleem. Iedereen heeft behoefte aan sociaal contact en wat is het naar als je wel contact hebt, maar je steeds de weerstand voelt tegen christelijke normen en waarden waarnaar je zelf wilt leven.

Met vriendelijke groet,
G. J. Jansen

Dit artikel is beantwoord door

G.J. Jansen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven