Vraag
Ik heb een vraag over hoe God begint met een mens. De laatste maanden heb ik regelmatig dagen en weken dat ik me geheel afhankelijk voel van God. Ik heb werkzaamheden met mijn hart en voel dat God in mij wil werken. Op andere momenten val ik weer terug in mijn zonden. Ik weet uit diverse voorbeelden dat Gods kinderen niet zonder zonde zijn, maar dit moet geen uitvlucht worden om de toch te mogen zondigen? Kort samengevat: kunt u aangeven hoe God begint met een mens en welke weg hierin gegaan moet worden?
Antwoord
Voordat ik op de eigenlijke vraag inga, zou ik willen weten wat je bedoelt met het gevoel dat je geheel afhankelijk van God weet en wat zijn die werkzaamheden met je hart en dat God in je wil werken? Zijn dat gevoelens en werkzaamheden die we terug kunnen vinden in de Bijbel? Wel heel belangrijk dat we niet zomaar “spirituele” gevoelens (om dit modewoord te gebruiken) hebben. Want die gaan weer snel voorbij. Als de Heere in ons leven begint te werken doet Hij dat altijd door Zijn Woord en Geest.
Nu zijn de manieren waarlangs de Heere werkt verschillend. Denk aan een Paulusbekering of een Timotheusbekering. Maar hoe verschillend de bekeringen zijn, er zijn toch gemeenschappelijke zaken die geleerd worden. Daarbij kan de Heidelbergse catechismus een leidraad zijn. Vooral de Bijbel laat ons zien hoe de Heere begint in het leven en Zijn werk ook voltooid. Eigenlijk moet ik zeggen: bij de Heilige Doop is de Heere al lang begonnen naar je te vragen. Voordat jij naar de Heere kon vragen is Hij al begonnen met de tekenen en zegelen van Zijn genadeverbond je te geven. Van nature leven we aan die beloften voorbij en geven we geen acht op Zijn roepstemmen die dagelijks naar ons komen. Maar de doden zullen de stem van de Zoon van God horen en leven. Dan begint de Heere je te laten zien wie we zijn in onze afval en opstand tegen Hem. Al Gods geboden overtreden. Wie zal in het gericht met God kunnen bestaan? Denk aan Psalm 51 en 130. Het is Zijn liefde waardoor er een droefheid ontstaat over onze zonden en er een verlangen is dat we in de gemeenschap met de Heere hersteld worden. Denk aan de gelijkenis van de verloren zoon.
Maar hoe komt het goed tussen de Heere en jezelf? In de begintijd denken we dat dat kan doordat we berouw hebben, veel bidden en de Bijbel ernstig onderzoeken. Dat is wel belangrijk, maar deze dingen zijn niet de grond voor onze zaligheid. Dat kan alleen de Heere Jezus zijn Die door Zijn werk mij volkomen kan en wil zaligmaken. Daarom wordt in de Bijbel zo benadrukt dat we door het geloof in Christus alleen zalig worden en zalig zijn. Gods eer is er mee gemoeid. Er is geen andere Naam gegeven onder de hemel waardoor we zalig moeten worden, waarbij het geloof een gave Gods is die Hij ook geeft om te kunnen geloven. Deze dingen leert ons de Heere in de middelijke weg: door Zijn Woord en Geest.
Betekent het leven door het geloof dat we de zonden in ons overwonnen hebben? Nee, integendeel, hoe dichter we bij de Heere leven, des te meer gaan we de vuile bron van onze wanbedrijven ontdekken. We hebben de satan, de wereld en vooral de oude mens in ons tegen. Ik ellendig mens… In die weg leert de Heere ons vragen naar Zijn Christus en de kracht van Zijn opstanding, de Heere Jezus dagelijks nodig te hebben als de grote Herder van Zijn schapen. Psalm 23. Dat is een leven waarin we dagelijks van genade leren leven. Daarmee wordt de Heere geprezen en mogen we de heerlijkste troost ontvangen die we ooit kunnen beleven. Ik ben het eigendom van de Heere Jezus Christus en door Hem mag ik leven uit de Drieenige God. Ik hoop dat deze enkele aantekeningen een begin van bezinning voor je kunnen zijn.
Ds. A. J. Schalkoort
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.J. Schalkoort
- Geboortedatum:05-10-1948
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Lunteren
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus-predikant
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Heb je Hem lief?
Dát is de cruciale vraag!
Ga tot Hem, wie tot Hem komt zal Hij nimmer uitwerpen!
De dominee heeft gelijk als hij zegt: "God is allang begonnen in je leven".
Hij is immers de eerste!
Geloven is overgave aan Hem!
Je vraag komt op mij over alsof je God's wegen in jezelf wilt nagaan om zo zekerheid van het geloof te krijgen.
Joh3: De wind blaast, waarheen hij wil, en gij hoort zijn geluid; maar gij weet niet, van waar hij komt, en waar hij heen gaat; alzo is een iegelijk, die uit den Geest geboren is. (niet na te gaan dus)
De grond van het geloof en de zekerheid ervan ligt niet in jezelf maar in God's Woord waarin staat dat Jezus alles heeft volbracht.
2Petrus1: En wij hebben het profetische woord, dat zeer vast is, en gij doet wel, dat gij daarop acht hebt, als op een licht, schijnende in een duistere plaats, totdat de dag aanlichte, en de morgenster opga in uw harten.
Je moet GELOVEN wat God zegt in Zijn Woord en niet in jezelf zoeken naar kernmerken om daar je geloof op te bouwen want de kernmerken kunnen de grond van het geloof niet zijn en je gevoel net zo min.
We hebben de satan, de wereld en vooral het lichaam der zonde in ons tegen.
Als wedergeborenen hebben we de oude mens afgelegd en de nieuwe aangedaan.
Het vlees KAN God niet behagen en staat Hem altijd tegen. Maar ik, na mijn wedergeboorte, mag Hem dienen in de nieuwe staat des geestes.
D.w.z: ik wil de zonde in het geheel niet meer, ook al dient die zich vanuit het zondelichaam nog wel aan. Door de kracht van de Heilige Geest mag/kan ik weerstand bieden zodat ik niet meer tot zondigen hoef te komen. De nieuwe mens leeft.
Trek de wapenrusting Gods aan. Lees daartoe Efese 6!
