Spijt dat ik 'ja' heb gezegd

Ik heb verschillende keren contact gehad met jongens via internet. Ze nodigden mij bijvoorbeeld uit als vriend op Hyves. Elke keer wees ik ze af, want zij zagen mij wel zitten, maar het waren mijn types niet. Nu had ik vier maanden contact met een jongen via Refoweb, maar van een ontmoeting is niets gekomen. Meteen daarna voegde een jongen mij toe, ook via Refoweb. We raakten in gesprek, hebben elkaar onlangs ontmoet en verkering gekregen. Ik was toen heel blij, maar de volgende dag was dat gevoel helemaal weg en vroeg ik me af of ik er wel goed aan had gedaan. Mijn ouders waren ook niet blij, want hij is van een heel ander kerkverband. Het gaat mij niet om de kerk, maar of ik wel echt zoveel om hem geef dat ik helemaal voor hem wil gaan. Dat moet natuurlijk groeien, maar het is toch niet goed dat ik na twee dagen verkering een naar gevoel heb en er een punt achter wil zetten? Ik heb eigenlijk spijt dat ik 'ja' heb gezegd, al was ik toen echt heel blij. Het is misschien allemaal raar, maar wat moet ik doen nu ik een verkeerde keuze heb gemaakt?

Beste vraagsteller,

“Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald”, is een oude wijsheid die nog steeds geldt! Zelfs wanneer je via Refoweb iemand hebt ontmoet is dat geen garantie voor een relatie zoals je je die voorgesteld hebt. Hoewel je eerst blij was, ben je daarna gaan twijfelen. Waardoor is die twijfel ontstaan? Vertel je vriend waarom je bent gaan twijfelen. Dan ontdek je vast en zeker welke kant je op moet: misschien is het goed om er nu, meteen, een punt achter te zetten. Óf misschien hebben jullie beide meer tijd nodig om elkaar (beter) te leren kennen. Volg je gevoel, wees eerlijk tegenover jezelf én tegenover hém. Spreek er ook maar openhartig over tegen je ouders, zoals je blijkbaar al hebt gedaan: zij hebben meer levenservaring en kunnen ook zeker wel inschatten welke invloed “een verschillend kerkverband” kan hebben op een relatie (wat jij nu aan de kant schuift met “het gaat mij niet om de kerk”, kan toch wel eens belangrijker zijn dan je denkt!).

Sterkte, hoor!

Gode bevolen,
Marijke Rots