Bang vanwege de terreurdreigingingen

Toen ik mijn examen op de middelbare school haalde, mocht ik een bestemming uitzoeken voor een stedentrip met ons gezin. Dit jaar is mijn broertje aan de beurt en hij heeft gekozen voor een weekje Berlijn. Leuk natuurlijk, maar ineens ben ik ontzettend bang vanwege de terreurdreigingingen in Europa. Ik zit hier al een tijdje mee en houd mezelf continu voor dat het onrealistisch is, dat de kans erg klein is dat je er ooit bij betrokken raakt, enzovoorts. Totdat vandaag het nieuws kwam over de bomaanslagen in Moskou. Ik snap niet dat ik me zo gek laat maken door dit soort berichten. Drie jaar geleden zijn we naar Rome gevlogen en had ik nergens last van. Toen mijn broertje Berlijn als bestemming noemde, voelde ik me meteen ongemakkelijk, omdat het een hoofdstad betreft. Ik vroeg me af of er een manier is om van deze gedachten af te komen, want ik wil me helemaal niet door angst laten leiden, maar op dit moment ben ik echt in staat om terzijnertijd niet mee te gaan!

Tja, vrees voor terroristische aanslagen in grote wereldsteden is op zich voor te stellen. Als je het nieuws volgt, kunnen berichten en beelden over zulk massaal en zinloos bloedvergieten met vele onschuldigen als slachtoffer diep bij je binnendringen. Het kan je gevoel van veiligheid aantasten en je angstig maken over de toekomst. Dat zijn dus allemaal elementen waar je angst mee te maken kan hebben.

Toch wil ik de vraag stellen: wat maakt werkelijk, dat er angst in je komt? Met opzet stel ik die vraag zo: wat maakt… Dat is wat anders dan: waarom ben je angstig. Ben je angstig, dan ben je dat, helemaal. Dan ben je je angst. Is er iets wat je angst aanjaagt, dan kun je gaan zoeken naar de bron. Dus als we vragen “wat maakt je angstig”, dan gaat het feitelijk om de vraag: wat in jezelf maakt dat je angst voelt? Lijkt een beetje ingewikkeld en wat psychologisch, maar dit kan je helpen er achter te komen wat de diepere achtergrond van je angst is.

We zouden het immers ook anders kunnen stellen. Dan zou ik tegen je kunnen zeggen: hoor ‘s, als je werkelijk op God vertrouwt, ben je niet bang. In de Bijbel lijkt dat ook verwoord te worden, bijvoorbeeld in Psalm 91. “Al vallen er duizend aan je linkerzijde en tienduizend aan je rechterhand, jou zal niets overkomen. Open je ogen en zie hoe wie kwaad doen worden gestraft. U bent mijn toevlucht, HEERE. Als je mag wonen bij de Allerhoogste, zal het kwaad je niet bereiken, geen plaag je tent ooit treffen” (Psalm 91, verzen 7-10, NBV).

Helpen die woorden tegen onberedeneerbare angst? Die woorden nemen je angst niet zo maar weg. Eerder ga je je schuldig voelen: ik vertrouw dus blijkbaar onvoldoende op God! Ik moet meer naar Zijn woorden luisteren, dan komt het goed. Ik moet meer bidden om Gods bescherming en kracht, dat geeft rust. En als dat dan niet (direct) helpt, voel je je nog schuldiger. Meer op God vertrouwen terwijl je dat nu juist moeilijk vindt, meer bidden terwijl je angstgevoelens blijven, dat kan dus juist je onzekerheid bevorderen.

Daarom eerst terug naar de vraag: wat maakt dat je bang wordt? Die vraag kan je misschien helpen dieper in je eigen binnenste te kijken. Welke gevoelens leven daar, waar hebben die mee te maken, zijn er wellicht andere gebeurtenissen of ervaringen geweest, die mijn gevoel van veiligheid hebben aangetast, etc. Nogmaals, een beetje psychologisch dus, maar je kunt ook zeggen: een stukje levenswijsheid.

En lukt het niet om bij jezelf de bron van de angst te vinden, praat dan met een goede vriend of betrouwbare volwassene. Probeer je er niet voor te schamen, want dat leidt er alleen maar toe dat je je vrees niet met anderen bespreekt en er dus alleen mee blijft rondlopen. En dat laatste is echt niet goed, dan zit je gevangen in jezelf. Schaamte is niet nodig: als je angst voelt, is dat gewoon realiteit. Wie dat niet serieus neemt maar het wegwuift, is niet een goede helper. Zoek gesprek! Praat met iemand die je vertrouwt. Doorbreek zo je eigen stilzwijgen, en doe dat op tijd, niet op het allerlaatst, als jullie gezin de koffers al heeft gepakt.

Tenslotte. We leven in een boze wereld. Dat was je ook voor die aanslagen al bekend, hoop ik. Want deze wereld is een in zonde gevallen wereld, waarin de boze, de duivel, tekeer gaat. Bloedige aanslagen zijn tenslotte zijn werk. De duivel heeft er baat bij angst en haat te zaaien. Hoe kun je je daartegen verzetten of beschermen? Hoe zijn wij veilig, in een wereld waarin inderdaad van alles kan gebeuren? Loert er alleen gevaar in de metrostations van wereldsteden? Een huis in Kampen brandde af, kinderen kwamen om in de vlammen. Een 12-jarig meisje in Dordrecht werd vermoord door een buurman. Een scholier kwam op weg naar school onder een vrachtwagen. Waar en wanneer ben je veilig? Veiligheid is een zekerheid van je hart, die zit van binnen. Die zekerheid kun je alleen vinden bij je hemelse Vader. Hij houdt van Zijn kinderen en weet wat goed voor hen is. Dat houdt niet in, dat je niets kan overkomen. Toch kan de gelovige die aan het woord is in Psalm 91 zo zeker spreken (“jou zal niets overkomen”), omdat hij weet: mijn Beschermer is mijn God. Kom ik om, dan kom ik om. Maar dan nog ben ik veilig in Zijn handen. Jezus Christus staat daar garant voor: Hij gaf Zijn leven aan het kruis. Voor jou. Als je dat gelooft, ben je Zijn eigendom. En of je nu zult leven of omkomen bij een aanslag (of wat dan ook), Hij brengt Zijn kinderen Thuis. Bid dus om dat geloof, dat vertrouwen. Vraag Hem om Zijn kracht en Geest.

Ds. K. van den Geest

Dit artikel is beantwoord door

Ds. K. van den Geest

• Geboortedatum:
  12-10-1957
• Kerkelijke gezindte:
  Nederlandse Gereformeerde Kerken
• Woon/standplaats:
  Deventer
• Status:
  Actief

123 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven