Aanstaande schoonmoeder is heel erg achterdochtig

Mijn aanstaande schoonmoeder is heel erg achterdochtig. Ze vertrouwt een ander echt niet (belt/of laat mensen bellen en informeert naar het gedrag van de zoon en aanstaande schoondochter) en heeft zelf altijd gelijk. Niemand in haar omgeving kan het goed doen (buren, schoonzussen, zwagers, enz.). Als mensen het niet met haar eens zijn deugen ze niet en wat zij zegt is waarheid. Een ander kan gewoon geen gelijk hebben! Nu is echter het geval dat mijn vriend en ik binnenkort hopen te gaan trouwen en zij al vrij vroeg in onze verkeringstijd niets van mij moest weten en ik tot op de dag van vandaag niet meer bij mijn schoonouders kan komen. Mijn aanstaande schoonvader is geheel anders in alles als je alleen met hem bent. Dan geeft hij toe dat de zaken die thuis zo gaan, niet helemaal normaal zijn. Hij kan er ook niets aan veranderen, maar gaat er wel aan onderdoor (zoals wij merken!). Nu is mijn vraag aan een deskundige wat we met deze zaak aan moeten. Moeten we alles laten rusten en gewoon alles voor de trouwdag gaan regelen of hen toch betrekken bij de voorbereiding? Het is namelijk nog maar de vraag of ze er met de trouwerij bij zullen zijn, daar er momenteel met zoon en aanstaande schoondochter niet of nauwelijks meer gepraat wordt. Er komen alleen maar verwijten naar ons toe en als je vraagt wat er dan niet goed is, krijg je gewoon geen antwoord. Wie kan ons helpen hoe we hier mee om moeten gaan?

Beste aanstaande bruid,

Wat een verdrietig verhaal. (Schoon)mama regeert, en de familie lijdt er onder (mag ik het zo samenvatten?).

Je concrete vraag is of je jullie trouwdag samen met de ouders van je vriend moet regelen of dat je hen passeert, omdat ze er mogelijk niet bij zullen zijn vanwege de kritische houding van zijn moeder. Haar commentaar komt er vanzelf wel –wát je ook doet- als je aanstaande schoonmoeder óveral kritiek op heeft, zoals je schrijft. In dat geval zou ik er alles aan doen om de trouwdag tot een feest te maken waaraan júllie later goed kunnen terugdenken. Maar besef: moeder is en blijft moeder, zoon is en blijft zoon. Ex-moeder, ex-zoon worden kan niet, ook al is er weinig tot geen contact! Los daarvan staat het handelen van iemand. En dáár zit het probleem. Waar je op zich niet zoveel aan kunt doen, behalve je eigen houding ten opzichte van ‘het probleem’ veranderen. Ín die eigen houding mag je zeker je grenzen heel zorgvuldig aangeven door een open en eerlijke communicatie, zonder verwijtende toon of beslissingen waar je mogelijk spijt van kunt krijgen. Het vergt dus nogal wat tact! Dat betekent een zorgvuldige voorbereiding van jullie voor de  trouwdag –en daarna volgend huwelijksleven!

Nodig je je (schoon)ouders uit dan houd je rekening met hen. Nodig je ze niet uit dan kun je dat nóóit meer goedmaken. Kómen ze niet dan is dat hún keuze, waar jullie je verdriet over kunnen uitspreken, maar de dag gaat wel door (neem ik aan). Overigens, komt zijn vader (mogelijk) niet uit angst voor zijn vrouw, of uit solidariteit met haar? Plaats hém níét voor onmogelijke keuzes, als het aan jullie ligt!!

Mijn advies is: je trouwdag is een hoogtepunt, doe er álles aan om die fijn te laten verlopen. Denk bijvoorbeeld na over de verschillende onderdelen van de trouwdag. Misschien kun je zijn moeder betrekken bij belangrijke zaken en tóch je eigen gang gaan. Ik noem maar wat: nodig haar uit om samen naar het uitzoeken en/of passen van een trouwjapon te gaan. Natuurlijk kíés je iets wat bij jou past, maar wellicht geef je haar de mogelijkheid om een ‘stap’ naar jou/jullie toe te komen. Geef duidelijk je grenzen aan, zo van: “donderdagmorgen ga ik met mijn moeder/vriendin/zus naar die en die bruidssalon, gaat u mee?” Want, echt waar, (schoon)moeders voelen zich vereerd als ze gevraagd worden! Laat haar commentaar –dat er zeker zal komen- voor wat het is, van kritiek hoef je niet wakker te liggen als je van te voren wéét dat het er zal komen! Dat geldt ook voor de kleding van de bruidegom: misschien valt het voor de bruidegom niet mee om met zijn moeder te gaan winkelen, maar je slaat vooroordelen uit handen en je kunt gewoon je eigen gang gaan (door eerst zelf oriënterend te gaan kijken en een eerste keuze gemaakt te hebben, zodat je met voldongen feiten het commentaar naast je neer kunt leggen).

Er zijn natuurlijk nog meer voorbereidingen: wie er komen maken jullie uit, maar vraag haar bijvoorbeeld een adressenlijst te leveren van de door jullie gekozen gasten. Gekozen voor een bepaalde datum? Ga dat thuis vertellen, met de argumentatie waarom juist díé dag! In de kerk een hoed op? Als je dat gewend bent is het geen item, anders misschien iets om te overleggen. Geven jullie een diner? Vraag van te voren of (schoon)vader wil beginnen/eindigen. Deel mee dat er rekening gehouden wordt met diëten. Een receptie of een feest? Vraag haar van tevoren voor een of andere afgebakende taak, als jullie dat zien zitten.

Lukt het niet om in gesprek te komen, dan kun je een en ander ook schriftelijk vragen. Zorg er in ieder geval voor dat jullie zijn vader níét passeren en dat moeder zich niet gepasseerd voelt! Het zijn zíjn ouders, en die blijven belangrijk in jullie beider leven. Als je de deur openlaat, ook al moet alle initiatief bij jullie vandaan komen en levert álles mogelijkheid tot commentaar op, dan doe je in ieder geval wat mogelijk is, toch? Laat de kéús aan hen over: die hoeven jullie slechts te accepteren (misschien niet gemakkelijk, maar door haar (hen) gemaakte keuzes hoeven jullie géén schuldgevoelens te bezorgen. Nu niet, later ook niet).
 
Ook bij de dag zelf: ga er van uit dat beide ouders aanwezig zijn. Nogmaals: als het hún keuze is om niet te komen is dat triest, maar blijft het hún keuze waar jij en je vriend je niet schuldig onder hoeft te voelen. Hoe dan ook, een stempel drukt het wel op de voor jullie zo belangrijke dag. Maar niet méér dan dat… althans, dat wens ik je toe. Besef, dat jullie huwelijksleven begint ná de trouwdag en dat moeder altijd aanwezig zal zijn, al dan niet letterlijk! Én dat je haar houding van kritiek niet veranderen kunt. Wél kun je leren om er zelf anders tegenover te staan. Bedenk, dat het voor háár de meest trieste levenshouding is die haar eenzaam en bitter maakt (en die ongetwijfeld ergens vandaan komt… maar dat is een ander verhaal.).

Van harte sterkte toegewenst én een mooie, blijde trouwdag!

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1502 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven