Heimwee naar buitenland

Ik heb acht jaar in het buitenland gewerkt voordat ik trouwde. Ik leef gelukkig en heb kinderen en prima werk. Maar de laatste tijd heb ik zo veel gedachten aan "toen" dat ik eigenlijk weer terug wil gaan. Alleen dat kan niet vanwege werk, financiën en gezin. Ik kijk bijna elke dag foto's en zoek op internet allerlei site's af met info en foto's over het land en de dorpen waar ik geweest ben. Is dit een typisch kenmerk van bijv. heimwee of zoiets? Ik zou er wat minder aan willen denken maar het wil gewoon niet weg. Ik heb er het afgelopen jaar met mijn gezin een bezoek gebracht. Ik dacht dat het minder zou worden daardoor, maar u begrijpt het al, het is zelfs sterker geworden. Soms denk ik dat ik me aanstel, maar het wil gewoon niet van me af. Wie heeft er raad of eenzelfde ervaring?

Goede morgen! Dat is nog al wat, wat je even bij me neerlegt! Ik werk nu samen met mijn vrouw tien jaar in Peru. Ik ben bijna 72 jaar en ik moet er niet aan denken dat ik vandaag of morgen moet stoppen en rustig in Nederland blijven. Begrijp je mijn gedachte? Bij jou is het nog veel zwaarder. Je bent jong, je hebt het leven en het werk in een ander land geproefd. Was het in hulpverlening of in werk in Gods Koninkrijk?

Ik weet het niet. Maar voor je gevoel zal het niet zo heel veel uitmaken wat je gedaan hebt. Je bent er in opgegaan. Je hebt je gegeven in dat land en je werd gewaardeerd en je had vreugde. Misschien minder zorgen dan nu met een gezin met kinderen. Is het heimwee? Dat is alleen positief, een teken dat je het daarginds naar je zin had. Of is het een beetje een vluchtpoging? Ik wil je niet beledigen, maar dat komt bij veel mensen voor: druk gezin, goede (maar drukke) baan. Goed salaris (maar alles is zo duur) Je hebt alles maar... je bent niet vrij!

Begrijp je wat ik bedoel? Dat kan ook meespelen. Vooral je fotoalbum en internet kunnen hierbij een verkeerde rol spelen. Je ziet nu alleen de positieve, fijne kanten van de tijd die je daar doorbracht. Wees eens heel eerlijk voor jezelf, waar komt het verlangen uit voort?

Wat zou je in dat land willen gaan doen? Waarom trekt je hart zo sterk? Durf het eerst eens aan om dat heel scherp aan jezelf te vragen en ook bij de Heere God neer te leggen. Hij is hartenkenner bij uitstek, beter dan je zelf kunt.

Als je daar uit bent ga je een stap verder: Wat is te verwezenlijken? Nu? Later?
Misschien lijkt het er op dat je nooit meer naar dat land toe kunt. Schik je er dan in en koester je herinnering als een zoete droom zonder dat het je belemmert in het uitoefenen van je dagelijks werk en het waarnemen van je plichten als man en vader. Heel belangrijk is dat je steeds maar weer met je vragen bij de Heere aanklopt.

Sterkte en Gods zegen in alles,
Evangelist J. W. N. van Dooijeweert

Dit artikel is beantwoord door

J.W.N. van Dooijeweert

• Geboortedatum:
  23-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

263 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven