Vraag
Mag je scheiden als er geen sprake is van daadwerkelijk overspel? Jezus zegt dat zo wie een vrouw aanziet om haar te begeren, die heeft al overspel in zijn hart met haar gedaan. Ik begrijp dat iedereen dan wel kan gaan scheiden, maar als er nu sprake van is dat je man sekssites bekijkt en andere troep? Als je met die dingen jezelf bevredigt ga je toch gewoon vreemd, vind ik. Toen we pas getrouwd waren ging het gewoon goed tussen ons (ik heb het alleen over seksueel contact) maar toen ik ontdekte dat hij graag naar zulke dingen keek voelde ik me erg gekwetst en vernederd. We hebben toen gepraat en er wat over gelezen dat het bij mannen anders werkt als bij vrouwen enzo en hij beloofde ermee te stoppen. Maar hij gaat er gewoon mee door, alleen dan stiekem. Dat heb ik ontdekt op de computer en de rekening waarop stond dat er erotische sites waren bezocht. Dat heeft hij ook wel weer toegegeven maar nu heeft hij een wachtwoord op zijn pc. Ik vertrouw hem niet en ik heb geen enkel respect meer voor hem. En als we vrijen vraag ik me af aan wie hij denkt en dat blokkeert me. Het is ook niet zo, dat ik vaak niet-thuis geef als het gaat om gemeenschap. Ik heb gelezen dat twee keer per week het gemiddelde is en daar komt hij wel aan. Ik wil geen aanleiding geven dat hij die troep opzoekt dus ik zeg meestal geen nee en doe dan verder maar alsof. Soms als ik m'n gevoel kan uitschakelen, heb ik er zelf wel eens iets aan, maar meestal begin ik daar niet aan. Als ik had geweten dat mannen zo waren, had ik er nooit een willen hebben. Ik vind het zo vernederend allemaal. Niet alleen wat betreft mijn man, maar in de hele wereld lijkt het om seks te draaien. Ik ben geen ding. Vrouwen zijn geen dingen, maar mensen. Ze kunnen nog geen reclame voor een bril maken zonder dat er een blote vrouw aan te pas moet komen. Ik walg van seks en het liefst wil ik scheiden, maar ik weet niet of dat mag.
Antwoord
Je brengt een ernstig probleem binnen jullie huwelijk naar voren. En je denkt erover te scheiden. Ja, dat komt er misschien wel van. Maar dan moet het helemaal niet meer anders kunnen. En dat is de vraag.
Uit wat je schrijft, maak ik op dat je man een seksverslaving heeft. Dat is een ernstig iets. Om meerdere redenen. Allereerst bezoedelt hij daarmee jullie verhouding waarin het de bedoeling is dat je voor elkaar de enige zult zijn. Ook in je verlangen. Vervolgens is je man vanwege zijn seksverslaving waarschijnlijk iemand met wie je moeilijk op andere manieren dan lichamelijk intiem kunt zijn. Hij zal het wel moeilijk vinden om je in zijn hart te laten kijken. Zijn geestelijk leven naar God toe is ook geblokkeerd. Samen bidden zul je wel niet kunnen.
Deze seksverslaving moet stoppen. Dat heb jij hem al wel duidelijk gemaakt. Maar ik heb het idee dat je nu het idee hebt: ik kan niks meer. Hij heeft zich met het wachtwoord voor zijn computer in zijn verslaving verscholen – die indruk zou je in ieder geval heel goed kunnen hebben – en nu gaat het maar door.
Wat moet je en kun je? Allereerst je man nogmaals met deze situatie confronteren. Vervolgens hem het voorstel doen om samen naar de hulpverlening te gaan. Hij heeft begeleiding nodig om van zijn seksverslaving af te komen. Want alleen lijkt hij dat niet te redden. Jullie samen hebben begeleiding nodig om met elkaar een open omgang te vinden, die bij het gehuwd zijn hoort. Ik zou denken in de richting van Eleos. Op internet vind je wel een adres bij jou in de buurt.
Waarschijnlijk is hij er niet happig op om die kant op te gaan. Maar geef het niet op. Vertel hem, dat je de nabije familie gaat inlichten over deze seksverslaving als hij niet bereid is om hulp te vragen. Hoe dan ook: het wachtwoord moet van de computer. Wil het vertrouwen van elkaar weer opgebouwd kunnen worden, dan moet er zoveel mogelijk inzicht komen in elkaars leven.
Ik hoop van harte dat met hulp van buiten jullie huwelijksleven weer op de rails komt, en dat je na verloop van tijd samen van elkaar kunt genieten, omdat je er helemaal voor elkaar mag zijn.
Het is een hele weg die jullie moeten gaan en er ligt een zware klus. Voor jou. Ook voor je man. Dat kunnen jullie niet in eigen kracht. Je hebt er God voor nodig. Vraag Hem om hulp. Om uitkomst. Om kracht om tegen de zonde te strijden en te kunnen doen wat God van je vraagt. Om alle genade die nodig is om ieder voor zich vergeving van zonden bij Hem te vinden en elkaar ook te kunnen vergeven. Christus offer is groot genoeg geweest om die genade voor ons te verwerven.
Maar als het na het hele traject dan toch echt niet zou gaan… Ja, dan komt er misschien een scheiding van. Voorlopig zou ik niet in die richting denken, als ik jou was. De gevolgen van een scheiding zijn ernstig genoeg om die zo lang mogelijk uit te stellen.
Of je MAG scheiden? Het is in de Bijbel nooit een kwestie van MOGEN. Het is steeds weer een kwestie van de hardigheid van het hart die het weer wint, en waardoor de mooiste dingen kapot breken. Zoals bijv. een huwelijk. Maar één ding is zeker: als jij gevochten hebt voor het huwelijk, en het breekt dan alsnog kapot, dan is er nog steeds een Zaligmaker bij wie je terecht kunt.
Ds. A. de Lange, Oldebroek
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik kan me voorstellen dat een seksverslaving heftig is, maar ik vind de toon in de brief harteloos en cynisch. Je gedrag ook trouwens. Seks hebben met je man en doen alsof je het fijn vindt, is net zo bedrieglijk.
Zoek hulp. En waarom wil hij niet mee? Zit jij 'm te pushen of heb je op een liefdevolle toon besproken dat je weer een goed huwelijk wilt en de liefde met hem wilt vieren? Je kunt altijd beginnen met alleen gaan, da's nog beter dan helemaal geen hulp. Verder zou ik de tips van ds. De Lange opvolgen.
Sterkte!
Wil je meer weten mag je me altijd mailen.
toontjevos@hotmail.com
Op grond van deze en andere vormen van overspel (gedachten!!!) zou er bijna geen huwelijk meer overeind blijven en dat is nooit de bedoeling geweest van de huwelijksinstelling.
De grond van scheiden gebaseerd op - niet meer vertrouwen-, gekrenkte eer of toch maar slepend toegeven aan een bepaalde vorm van samenleven, welke dan maar niet meer als prettig wordt ervaren, is niet gewenst.
Dit niet acceptabel zijn ligt dan hierin dat beide partijen tot bloedens toe moeten strijden tegen de zonde. Wanneer dat niet gebeurd is de strijd definitief verloren voor beiden en zijn beiden aanspreekbaar op de verloren strijd.
Ga aan je trots voorbij en help je man die in een verslaving gevangen zit. Wanneer Jezus ons zou laten vallen omdat we nog een keer tegen Hem zouden zondigen, nadat we kennis van de waarheid over ons leven gekregen hebben, zou geen mens meer behouden worden.
Vergeven en vergeven tot 70 x toe is nu niet meer theoretisch maar kan nu, met de hulp van de Heere, worden waargemaakt.
Er is hier sprake van een kwetsende persoon (man)en een gekwetste (vrouw).
Beiden hebben Gods genade meer dan overvloedig nodig.
Spreek daar zo over met je man.
Er kan ook geen demonische bezetting zijn ... dat vergt onderzoek.
Wat het probleem met demonische bezetting is, is dat er bijna niet tegen de zonde te strijden is. Het enige wat helpt is dat het aan het licht wordt gebracht.
En je man (maar dat moet hij dan wel willen) een buddy krijgt, iemand die regelmatig vraagt hoe het gaat.
Wat nog het meest belangrijk is als het gaat om hier vanaf te komen.
Heeft je man Jezus offer al geaccepteerd? Is hij een wedergeboren christen.
Ook dat is heel belangrijk.
Een noodzakelijke aanvulling van jouw kant.
Aldus: Amen
Bovendien lees ik nergens in de vraag iets over hulpverlening, dus ook niet dat hij dat niet wil en jij gaat veronderstellen dat zij hem zit te pushen.
Over harteloos gesproken....
Lijkt me heel goed om hulp te zoeken bij een sexverslaving.
En ik denk dat je ook hulp nodig hebt om weer vertrouwen en respect voor hem op te brengen en ik geloof ook dat dat kan als hij van de verslaving af is.
Geef niet te snel op.(ook niet voor de eventuele kinderen als je die hebt).
Vraagstelster, ik ben onder de indruk van je houding om hier nog voor te willen vechten, terwijl je zo vernederd wordt!
Sterkte !!
Je kan er eens over denken psygoloog te worden, je hebt beslist aanleg.
Jongens, is zo'n toon nu nodig? Als je het niet met Gerteke eens bent: okee. dat kun je op een respectvolle manier aangeven, zoals Joli doet. Maar dat venijn lijkt me overbodig.
wat zul je je ongelukkig voelen. Dat je je vernederd en gepasseerd voelt is duidelijk te proeven uit je vraag. Ik ben ook wel benieuwd of er ergens in je hart ook nog liefde te vinden is voor deze man. Als dat zo is, kun je samen nog ver komen!
Ik kan en mag en wil verder niet oordelen over de situatie. Ik weet niet waarom je man die kant op is gegaan, het kan verschillende oorzaken hebben. Het is inderdaad heel goed om voor je huwelijk te willen strijden zoals al veel gezegd is hierboven. Maar dat kan ook alleen als je het zelf nog wil en als God ons helpt. Bid daarvoor! Ik hoop echt dat jullie hier samen uit mogen komen. Dat je ergens in je hart nog een restje liefde mag vinden voor je man om in iedergeval te proberen hier uit te komen samen. Dat zijn wel de eerste stappen. Daar is ongetwijfeld wel veel moed en kracht voor nodig, terwijl je nu al zo moe bent van de situatie!
Ik vind dat er goede tips in het antwoord staan. Je hoeft niet te dreigen, maar je kunt bijv wel proberen hem liefdevol uit te leggen dat je wel familie e.d. in moet lichten als je man hier niet mee stopt en jullie niet samen de hulpverlening ingaan. Verslaving zit in een cirkeltje, daar kom je met je eigen discipline niet meer uit, daar heb je steun bij nodig. pas dan kan er berouw ontwikkeld worden en er een hernieuwde relatie uit groeien. Waarin weer gezonde waardering en respect is voor elkaar en elkaars lichaam.
Heel veel sterkte, 'k zal voor jullie bidden.
Hebben jullie het tweede gedeelte van de brief wel goed gelezen? Tuurlijk is dit een hartekreet, maar in feite heeft deze mevrouw haar keuze al gemaakt. Ze wil het liefst scheiden.
Misschien vergeet ze een beetje dat haar man ook een persoon is met gevoelens. Ze geeft hem voornamelijk de schuld. Zelf doet ze er alles aan om niet te lijken alsof zij ook aandeel in deze kwestie heeft. Ze hebben zelfs gemeenschap tegen haar zin, zodat haar maar niets te verwijten valt. Maar waar twee kijven, hebben twee 'schuld'. Is er in de seksualiteit tussen deze twee mensen iets 'fout' gegaan (verschillende verwachtingen?) en dat ze daarom twee aparte sporen zijn gaan bewandelen?
Ik kan me echt heel goed voorstellen dat je cynisch wordt van een man met een seksverslaving. Maar ik lees in deze brief niet dat ze zo ontzettend veel van haar man houdt en hem (en haar huwelijk) wil helpen met het zoeken naar een oplossing. Verder ben ik het helemaal eens met Molly Malone.
@Gichelle: ik heb inderdaad verkeerd veronderstelt dat zij het al met haar man over hulpverlening heeft gehad. Ik heb daar de brief en het antwoord door elkaar gehaald. Mijn excuses daarvoor.
Vreselijk! Hoe kun je van een vrouw verlangen dat ze nog van haar man houd als je zo vernederd en gekwetst bent? Hij is iemand met gevoelens, maar zij ook hoor!
Ik proef uit haar brief dat ze al veel gevochten heeft en dat ze op is! En getuigt het niet van ongelofelijke vechtlust dat ze deze vraag dan nog stelt?
En je kan echt niet maken om te zeggen: 2 ruzie 2 schuld!!
Dit is de zonde van haar man waar zij NIKS AAN KAN DOEN!!
Een verslaving kan je niet aan iemand anders wijten ook niet gedeeltelijk!
Deze mevrouw geeft aan dat ze het zonder gevoelens doet om aan te geven dat ze hem in ieder geval niet de rug toe keert want dan zou ze wel een aanleiding kunnen zijn! En dan nog is het nooit goed te praten!
Ik wens de vragensteller heel veel sterkte! En ik bewonder uw geduld en uw vechtlust! Dat heeft u toch ook van God gekregen?
Gods zegen toegewenst....
Houden van is niet altijd een gevoel, maar ook een keuze.
Ja, zij is ook iemand met gevoelens, maar die heeft ze hier toch beschreven? Ik laat de andere kant zien.
Nee, het getuigt niet van vechtlust, want ze heeft de moed (en haar man) al opgegeven. Ze WIL scheiden, maar weet niet of dat geoorloofd is.
Ik heb toch niet gezegd dat ZIJ de schuldige is? Ik heb gezegd dat allebei de echtelieden zichzelf kritisch moeten bekijken. Je kunt alleen maar je eigen gedrag veranderen, niet dat van een ander.
Ik bepaal zelf of ik stop met reageren. Het valt me echter wel enorm tegen dat ik zo onredelijk benaderd wordt, terwijl ik toch echt geen onzin meld. Ik heb niet omfloersd gesproken, maar dan nog ben ik overtuigd van mijn toevoeging.
Wat verdrietig voor je dat je huwelijk -tot nu toe- zo is gelopen. Je moet moedig zijn om toch met liefde naast je man te blijven staan op deze manier. De liefde kan op deze manier behoorlijk verkoelen. Ik spreek helaas uit ervaring. Wat kan het huwelijk dan een strijd zijn! Maar er is nog hoop! Zoek hulp en als je man niet wilt, 'dwing' hem er toe. Jij bent er nl. ook nog binnen jullie huwelijk. Wij zijn op relatie therapie gegaan en ik moet zeggen, dat ik langzaam aan weer blij kan zijn met ons huwelijk!
Sterkte in deze strijd en bid vooral veel voor je man! Het huwelijk kan zo mooi zijn! Gods zegen toegewenst!
@Gerteke: De liefde verkoelt helaas als je op deze manier in een huwelijk zit, het is ook een stukje zelfbescherming om afstandelijk te worden naar je man, zodat je je niet nog vaker vernedert voelt. Het vraagt veel geduld van een vrouw (in deze situatie) Ik praat het niet goed, maar het is een vrij logische reactie.
Helaas spreek ik uit ervaring. Zelf bij christelijke hulpverlening geweest omdat mijn huwelijk ook niet was wat het wezen moest. Bij deze christelijke hulpverlening gaven zij mij dit als antwoord: 'Als jullie niet beiden willen vechten voor je huwelijk, is therapie zinloos. In je eentje houd je geen huwelijk in stand.'
Ik bedoel hier maar me te zeggen dat je echt beiden voor je huwelijk wilt gaan, dat je beiden ervoor wilt vechten. Uiteraard kun je (eerst) alleen naar therapie gaan, zodat jij je verhaal kwijt kunt. Maar als je man beslist niet wil, als die het probleem niet ziet of er niks aan wil veranderen... heel moeilijk.
Je kunt dan wel zeggen dat scheiden niet mag/kan, maar pas op dat je erzelf niet aan onder door gaat! Scheiden hoort niet, helemaal mee eens, maar soms kan het niet anders.
Heel veel sterkte met alles!
Deze onreine geest is ooit in zijn leven binnengekomen en dient uitgeworpen te worden in de Naam van De Overwinnaar, onze Heere Jezus Christus.
Vooraf is nodig, zoals Antoinette terecht aangeeft, dat hij het Offer van de Heere Jezus aanvaardt in zijn leven. Anders wordt het 'huis' met bezemen gekeerd, maar niet gevuld met de Heilige Geest, en dan komen er andere en ergere voor terug. Dat is wat de Bijbel ons leert.
Ga dus samen om hulp, maar AJB wel de goede soort hulp.
Dat lijkt me beter
- 1
- 2
