Autisme en obsessieve-compulsieve persoonlijksheidsstoornis

Ik heb autisme en een obsessieve-compulsieve persoonlijksheidsstoornis. Voor meer info over dit laatste zie de links hieronder. Dit alles veroorzaakt dat ik vind dat ik veel negatieve eigenschappen bezit en negatieve dingen doe, waaronder dwangmatig en star zijn (ook naar anderen toe). Ik ga wel naar een hulpverlener, maar ik vind dat die mij niet echt helpt met de problemen waar ik tegen aan loop in dit leven en in mijn gedachten. Ik weet gewoon niet hoe ik met mezelf om moet gaan, behalve dat ik weet dat ik me moet accepteren, maar dat is zo moeilijk, omdat ik heel veel van mijn gedrag kan verklaren door mijn autisme en de obsessieve-compulsieve persoonlijkheisstoornis en dat betitel ik dan al snel als negatief gedrag. Wat moet ik doen om het makkelijker te hebben en om mezelf ook de moeite waard te vinden ondanks dat ik twee van die zware stoornissen heb of ben ik daardoor gewoon minder waard dan anderen die heel wat normaler en gezonder lijken over te komen?

Links:

https://www.e-psychiater.nl/html/psychiatrie/obsessief-compulsieve-ps.html

 http://nl.wikipedia.org/wiki/Obsessief-compulsieve_persoonlijkheidsstoornis

Beste vragenstelster/vragensteller,

In je vraag ligt een wereld van wanhoop en verdriet. Daar wil ik met respect en voorzichtigheid op reageren. Om maar met je laatste zin te beginnen; "ben ik gewoon minder waard dan anderen zonder stoornissen?"  Eerlijk hoop ik dat je hier zelf, al is het alleen maar met je verstand, al het antwoord op weet. Dat het anders bij je voelt, dat kan ik me voorstellen maar het is natuurlijk niet zo! Zeker niet in Gods ogen maar ook menselijk gezien ben jij niets minder waard dan alle andere stervelingen... en niets meer.

Je beschrijft hoe je worstelt met de uitingsvormen van de persoonlijkheidsstoornissen. Daarin ligt al je kracht! Je gebruikt je energie om te vechten... maar die kun je ook anders inzetten! Door vaardigheden te leren, bijvoorbeeld. De uitdaging lijjkt me dan ook vooral op dat gebied; op zoek naar je kracht. Je lijkt zo gericht te zijn op alles wat je niet kunt en waarin je het niet goed doet! Ik zou je vooral willen aanraden om ook op zoek te gaan naar je positieve eigenschappen. Vraag het ook aan mensen om je heen, die veilig zijn en van je houden. Wat waarderen ze bij jou? Wat vinden ze fijn? Als de positieve en negatieve eigenschappen meer in balans komen, maakt dat de beleving al anders.

Verder zou ik tegen je willen zeggen dat het feit dat je zo negatief bent, ook onderdeel is van je stoornis, een soort visieuze cirkel. Daarom is het goed dat je hulpverlening hebt. Vraag eens door naar de behandelingsdoelen. Dit, omdat je aangeeft dat jij je niet echt geholpen voelt. Belangrijk is dan dat je weet waaraan gewerkt wordt. Als je echt vindt dat je onvoldoende geholpen wordt, ook nadat je in gesprek bent gegaan, dan kun je wellicht vragen of je iemand anders kunt krijgen om jou te begeleiden.

Juist het feit dat je aangeeft dat je niet weet hoe je met jezelf om moet gaan, is de belangrijkste reden om hulp te blijven houden om dat wel te kunnen leren! Ook dat zal het voor jou, naar ik hoop, ‘makkelijker’ maken. Wanneer je meer weet hoe je moet omgaan met je stemmingen en sociale relaties, geeft dat rust.

Tot slot voel ik in je verhaal dat je jezelf niet kunt accepteren. Enerzijds zeg ik dat je weet dat je het moet... anderzijds denk je minder waard te zijn in je "anders" zijn. Ik denk toch dat het sleutelwoord acceptatie is. Dit betekent natuurlijk niet dat jij je er bij neer moet leggen maar ik hoop dat je dan je energie die je nu gebruikt om te vechten, kunt gebruiken om te groeien!
Dat wens ik je van harte toe!
 
Hartelijke groet,
Petra van Bodegraven

Dit artikel is beantwoord door

P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven

• Geboortedatum:
  26-03-1966
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

122 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven