Vraag
Tot hoever reikt de macht van de satan in onze gedachten? Kan hij onze gedachten lezen? Of zelfs beïnvloeden (voor zover we niet bezeten zijn)? Ik zou graag willen dat u bovenstaande vraag specifiek beantwoordt, maar voor de duidelijkheid wil ik u graag het volgende wel vertellen: In mijn gedachten komen regelmatig vloeken op, juist tijdens het lezen in de Bijbel of bidden tot God. Op dat moment heeft weerstand bieden geen zin; het is gebeurd voordat er zelfs maar een gebed gedaan kan worden. Ik mag zeker weten dat Christus ook voor mijn zonden gestorven is. Voor mijn bekering kwam dit ook voor, maar sinsdien is het heviger geworden. En het lijkt wel zo te zijn: hoe banger ik er voor ben, hoe heftiger het komt. Dit laatste bevreemdt me niet.
Antwoord
Beste vraagsteller,
De eerste vraag is lastig. In sommige publicaties wordt vrij stellig geschreven dat de satan onze gedachten niet kan lezen. Ik hoop dat dit juist is, maar ben er niet zeker van. De Bijbel geeft ons er geen uitsluitsel over.
Wat de tweede vraag betreft: het is zeker zo dat de satan gedachten van mensen kan beïnvloeden. In de Bijbel lezen we van de satan die Job berooft van zijn goederen (Job 1). Daarvoor worden allerlei groepen ingeschakeld (Sabeeërs, Chaldeeën). Dit lijkt er toch wel op dat de satan deze mensen via hun gedachten en begeerten beïnvloedde. Een ander voorbeeld staat beschreven in 1 Koningen 22. Daar is sprake van een geest die als leugengeest werkt en de profeten negatief beïnvloedt. We kunnen aannemen dat deze profeten zelf echt van mening waren dat ze iets goeds vertelden, maar toch werden zij misleid. Vergelijk ook 2 Thess. 2: 11: “een kracht der dwaling, dat zij de leugen zouden geloven.”
Met het oog hierop is het van groot belang om de geestelijke wapenrusting van Efeze 6 aan te doen, zodat de vurige pijlen van de boze ons niet raken. Vgl. Filip. 4:7 over het beschermen van de gedachten.
Dan het persoonlijke punt: de vloeken die in de gedachten komen. Dit is mogelijk voor een deel psychisch te verklaren (bang er voor en dan komt het juist weer terug), maar het kan ook satanische activiteit zijn. De vraag rijst dan of daar in het verleden openingen voor gegeven zijn. Wanneer iemand zich vroeger met occulte zaken heeft bezig gehouden, heeft de satan een bepaald recht van toegang daardoor ontvangen, waardoor onze geestelijke weerstand ondermijnd wordt. Als er uit het verleden zulk soort zaken bekend zijn, is het van belang deze te belijden (en indien nog nodig: er mee te breken) en om vergeving te vragen.
Het is een bekend verschijnsel dat negatieve gedachten toenemen na de bekering. Satan gaat alles op alles zetten om zijn prooi van vroeger terug te winnen, of het leven moeilijk te maken. Dit is voor veel christenen in eerste instantie heel verwarrend, omdat Christus toch juist rust en vrede in het hart belooft. De ervaring is dat de bestrijding en de negatieve zaken sterk aanwezig kunnen zijn en dat geeft vaak teleurstelling en verwarring.
Van belang is om het oude achter ons te laten, omdat een nieuwe situatie is ontstaan (2 Kor. 5:17b). Het is ook mogelijk om op grond van het volbrachte werk van de Heere Jezus de satan toe te spreken dat hij geen recht meer heeft om in je te komen, omdat Christus nu je Meester is. Ik weet dat dit laatste niet zo gebruikelijk is in reformatorische kring, maar Luther geeft hiervan allerlei voorbeelden. Hij werd vaak gekweld door satanische aanvallen en sprak de satan aan op grond van wat Christus gedaan heeft. Vgl. het Lutherlied: “Beef satan, Hij die ons geleidt, zal u de vaan doen strijken.”
Je schrijft zeker te zijn van de vergeving van zonden op grond van het werk van Christus. Een groot voorrecht! Maar ook de basis om satan te weerstaan. In de Brieven in het Nieuwe Testament staan veel adviezen hoe te groeien in het geloof en hoe satan weerstand te bieden. Dat begint wel met vragen in de vorm van bidden, maar er is toch meer: het is leven vanuit de positie “in Christus.” Lees de vele teksten maar eens door, waar Paulus deze uitdrukking gebruikt. Een christen mag weten gezag (volmacht ) te hebben, vgl. Joh. 1:12.
Ik besef goed dat het bovenstaande antwoord nog erg beknopt is, maar hopelijk kom je hier geestelijk verder mee!
Prof. dr. M. J. Paul
Dit artikel is beantwoord door
prof. dr. M.J. Paul
- Geboortedatum:13-03-1955
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Oegstgeest
- Status:Actief
Bijzonderheden:
-Eindredacteur Studiebijbel OT
-Senior docent Oude Testament (CHE)
-Deeltijd hoogleraar OT te Leuven (B)
-Directeur-bestuurder THGB
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
in aanvulling op het antwoord van dr. Paul, wil ik je het dringende advies geven om het boek 'Overwinning over de duisternis' (weten wie je bent in Christus, dat is je kracht), geschreven door Neil T. Anderson, te lezen en datgene wat je leest ook in de praktijk toe te passen.
Daarnaast is 'Op weg naar vrijheid in Christus' (stappen naar bevrijding van zonde en gebondenheid) van dezelfde schrijver voor jou een 'must'.
Dr. Paul heeft gelijk als hij zegt dat het aanspreken/bestraffen van de satan in reformatorische kring niet zo gebruikelijk is. Maar het doet er niet toe of het gebruikelijk is of niet, we zien het door de genade van God, om ons heen in de praktijk in de levens van mensen gewoon gebeuren. Tot eer van Zijn Naam en tot vrijheid van Zijn kinderen.
De Heere Jezus gaf Zijn discipelen de (vol)macht om op slangen en schorpioenen (demonen) te treden (laten zien dat zij jou, in Christus, onderworpen zijn).
