Geen kinderwens

De meeste van onze vrienden en kennisen verlangen er naar om vader of moeder te worden. Al in de verkeringstijd hebben ze het er over. Als het dan zover is zijn ze helemaal in de wolken. Wij, getrouwd stel, hebben dat gevoel helemaal niet. Hebben niets tegen kinderen maar hebben ook niet het verlangen om ze te krijgen. Hoe komt dat? Het is toch een zegen op je huwelijk en kennelijk zitten we op die zegen niet te wachten. Ik ken ook mensen die niet gelovig zijn die hetzelfde hebben en er dan gewoon niet aan beginnen, maar dat is mijn principe niet. Zijn wij te egoïstisch of komt dit gevoel pas als de kinderen er zijn? Waar ik bang voor ben is dat als dit gevoel blijft en er komen kinderen dat die dan niet de liefde krijgen die ze verdienen omdat ze dan al gauw te veel zijn.

Jullie stellen een tere vraag waar niet zomaar hét antwoord op te geven is. In het algemeen geeft de Heere het verlangen naar een kind/naar kinderen aan echtparen die uit waarachtige liefde met elkaar getrouwd zijn. In de lichamelijke eenwording tussen man en vrouw is er vaak dat verlangen. Dat verlangen is soms heel groot. De kinderwens wordt dan steeds maar niet vervuld. Zwangerschap blijft uit of wordt telkens door miskramen onderbroken. Tere (geloofs-)vragen kunnen het huwelijksleven intens stempelen.

Jullie constateren bij jullie zelf juist niet die kinderwens. Wel geven jullie in de vraag aan het ontvangen van kinderen te zien als een zegen van God. Nu ken ik jullie niet, ken jullie leefsituatie evenmin. Is er angst voor het onbekende? Zijn jullie als man en vrouw allebei intens bezig met het dagelijks arbeidsproces, zózeer dat kinderen in dat leefpatroon niet passen? Is er in het verleden in de gezinnen waaruit jullie voortkomen iets gebeurd waardoor dit natuurlijke verlangen is weggeëbd? ’t Feit, dat jullie deze vraag stellen geeft aan dat jullie er niet onbewogen onder zijn. Mag ik daarom wat pastorale tips geven?

1. Ga er op enig moment over in gesprek met jullie predikant.

2. Probeer samen (met pastorale hulp) helder te krijgen hoe het komt, dat jullie dit verlangen niet kennen.

3. Maak er een gebedszaak van. Wellicht heeft de Heere met jullie leven een ander doel, waardoor straks achteraf blijkt waarom jullie dit verlangen niet kennen.

Is het ontbreken van genoemd verlangen verkeerd? Dat kan ik zo niet zeggen. In de weg van het gebed en door geduldig pastoraat zal wellicht voor jullie duidelijk worden of het een tijdelijke blokkade is of iets waardoor jullie wellicht de kinderzegen niet zullen ontvangen. God behoede jullie voor een schadelijke weg. Ik schrijf dit antwoord op Tweede Pinksterdag. We bidden het niet tevergeefs: “…Uw goede Geest bestier’ mijn/onze schreden, en leid’ ons in een effen land”.

Ds. G. Herwig, Nunspeet