Initiatief voor (huwelijks)relatie

Aan ds. Van Vlastuin. Ik las in uw (waardevolle!) boek over het huwelijksformulier dat u de passage over de man die zijn ouders verlaat etc. opvat als een aanwijzing dat de man het initiatief voor een (huwelijks)relatie hoort te nemen. De tijd dat je familie een geschikte kandidaat regelde is al wel even voorbij, niet iedereen heeft een grote gemengde vriendengroep en ik denk dat flirten als christen niet tot eer van God is. Betekent dit dat je als meisje gewoon maar af moet wachten of er ooit eens iemand belangstelling voor je heeft? En hoe zat het dan met Ruth? Alvast hartelijk bedankt voor uw reactie!

Beste vriendin,

Er is een groot verschil tussen afwachten en het initiatief voor een huwelijk nemen. In de eerste plaats is er de overgave van ons leven in de hand van de Heere. Dat is echt niet lijdelijk. In de tweede plaats kun je net als Ruth de middelen gebruiken. Je kunt gelegenheden tot contact als zulke middelen zien. In de derde plaats hoe je niet bleu afwachtend te zijn in je omgang met anderen. Het is wel van belang dat je niet opdringerig bent. Dit vraagt een stuk fijngevoeligheid om hierin je weg te vinden. Ik hoop dat je hier iets mee kunt.

Dr. W. van Vlastuin