Vraag
Aan ds. Van Vlastuin. Dank u wel voor het beantwoorden van mijn vraag over “initiatief nemen versus afwachten”. Hoewel Boaz de officiële kant van het huwelijk regelde, was het toch Ruth die het initiatief nam? Zou het ook kunnen zijn dat die tekst uit Genesis 2 bedoeld is als bescherming tegen het gebruik dat later in het oosten ontstaan is, dat de man lekker bij zijn ouders thuis bleef wonen en zijn vrouw de eerste jaren van het huwelijk een soort slaafje van de schoonfamilie was?
Is de positie van een jonge vrouw nu niet gelijk aan die van de weduwe uit 1 Korinthe 7:39, dus niet verbonden aan een man, ook niet aan een vader (althans, niet zo als de jonge vrouwen toen, aangezien zij door hun vader werden uitgehuwelijkt) en gewoon vrij om te trouwen met wie zij wil (als hij maar oprecht christen is)? Dan is contact met anderen toch ook eerlijker dan wanneer je speelt dat je gewoon vrienden wilt zijn (dat wil je natuurlijk ook echt wel), terwijl je eigenlijk hoopt op meer? Of is eerlijkheid in een vroeg stadium hetzelfde als opdringerig zijn en moet je gewoon meer durven afwachten wat God wil?
Ik weet wel dat voor God al lang vaststaat hoe ons leven zal lopen, maar toch vind ik het moeilijk om Gods leiding te zien in dingen waarbij persoonlijke keuzes een grote rol spelen. Hoe weet je nu dat je dat er zelf niet in legt, waarbij de wens de vader van de gedachte is? Stel dat je op iemand verliefd bent die ook christen is, en wat jou betreft zou je samen verder willen gaan, dan kun je daar Gods leiding in zien, maar misschien wordt het wel helemaal niets met die persoon, dus is het toch geen leiding geweest. Kun je Gods leiding in zaken waarin je zelf keuzes moet maken (ook op andere terreinen van het leven) vooral achteraf zien? Hoe weet je dan of waar je mee bezig bent, goed is?
Antwoord
Beste X,
Je stelt een heleboel vragen bij elkaar. Ik probeer goed naar je te luisteren en dat brengt mij tot de volgende opmerkingen:
1. In Genesis 2 klinkt inderdaad door dat de man zijn vader en moeder dient te verlaten. De meest ongelukkige situaties ontstaan wanneer de man eigenlijk aan zijn ouderlijk huis blijft hangen en zijn vrouw constant vergelijkt met zijn moeder. Er zijn nogal wat echtscheidingen die daarmee samenhangen (vgl. mijn boekje “Het huwelijksformulier”, pag. 25-27).
2. Er is fijngevoeligheid en wijsheid nodig in de omgang met andere mensen. Het is verstandig om eerst in algemene zin met mensen om te gaan, iets te proeven van karakter en persoonlijkheid van de ander. Wanneer relaties meer gestalte krijgen, lijkt het mij wel wijs om jezelf en de ander niet voor de gek te houden. Dan mag je best spreken over je behoefte aan een levensverbintenis. Openheid hierover geeft duidelijkheid over de kaders waarin je met elkaar omgaat. Het maakt ook duidelijk dat deze omgang met elkaar niet eindeloos kan voortduren.
3. Ik kan me best voorstellen dat je als vrouw of meisje op een bepaald moment je gevoelens voor een man of jongen onder woorden brengt. Dan kan de man of jongen besluiten om hier gestalte aan te geven en wel of geen weg te zoeken om elkaar nader te leren kennen. In het hele huwelijksleven geldt dat het hoofd-zijn van de man niet betekent dat de vrouw haar gedachten of gevoelens niet uit. Bepaald niet. Hoofd-zijn betekent vooral de verantwoordelijkheid voor de ander.
4. Je eindigt met de vraag naar Gods leiding in ons leven. De belangrijkste vraag naar onszelf toe is de vraag of wij ons leven werkelijk zonder enige reserve in Gods handen willen leggen. We kunnen onbewust bezig zijn om God voor ons eigen karretje te spannen. Als we werkelijk zonder reserve ons overgeven aan de Heere, mogen we de leiding vanuit het Woord en Zijn voorzienigheid als Zijn leiding verstaan. Dan worden kleine dingen bijzonder en we worden geoefend in opmerkzaamheid. Van de kleinste teleurstellingen geldt dat ze niet toevallig zijn, maar dat ze een plaats hebben in Gods wijze plan. Alle dingen (!) moeten meewerken ten goede in het leven van de gelovigen (Rom. 8:28).
Ik hoop dat deze opmerkingen je enigermate verder kunnen helpen in de vele gevoelens die door ons heen gaan als we voor Gods aangezicht willen wandelen, ook in het zoeken van een man of vrouw.
Je ds. W. van Vlastuin
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. van Vlastuin
- Geboortedatum:06-03-1963
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Wezep
- Status:Inactief
