Vraag
Ik ben een meisje van 18 jaar en hou er van om uit te gaan met mijn vriendinnen (dansfeesten en cafés). Mijn vriend vindt dit erg lastig omdat hij vindt dat je als christen niet naar zulk soort feestjes kan gaan. Zou iemand mij meer informatie kunnen geven of het slecht is om als christen uit te gaan? Overigens heb je zo veel christelijke studentenverenigingen die feestjes hebben/geven.
Antwoord
Beste uitgaansvriendin,
Je bent op zoek naar informatie die je helpt om te beslissen of het slecht is om uit te gaan naar onder andere dansfeesten en cafés, maar ook naar feestjes van christelijke studentenverenigingen.
Laat ik beginnen te zeggen dat het mooi is om te merken dat jij met je vriend daarover praat en dat jullie daarin betrokken op elkaar zijn. Dit zijn vragen waar je samen je weg in moet vinden, met de Heere. Ik zeg samen, want als jullie relatie serieus is -en daar ga ik vanuit- dan bereid je je voor op een mogelijk huwelijk waarin God je als éénheid ziet en waar je dus samen beslist waar je wel en niet heengaat. Het is belangrijk om in de verkeringstijd al samen die weg te vinden in het omgaan met de verschillen die jullie hebben.
Je vriend zegt dat hij vindt dat je niet naar zulk soort feestjes kan gaan. Heeft hij ook gezegd waarom? Als man zou het goed zijn als hij jou uitlegt waarom en liefst daarbij de Bijbel samen met je opent. Als hij dat doet, dan verandert het “hij vindt” in “God zegt” en dat is wat leidend behoort te zijn voor jullie beide. Ik maak nu toch een beetje uit je vraagstelling op dat je vriend die mening heeft maar die niet naar jou toe (overtuigend) onderbouwd heeft. In dat geval was het mooier geweest als jullie samen naar het antwoord op zoek waren gegaan, want nu krijg ik de indruk dat je hierin niet meer samen optrekt. Als man vraagt de Heere hem daar leiding in te nemen. Ik zou daarom allereerst het advies willen geven: ga met je vriend samen mijn antwoord lezen, waarin we de Bijbel openen.
De Bijbel openen. Dat is wat ik in mijn antwoord met jullie wil doen.
Wat zegt de Bijbel over feesten? En dan moeten we maar beginnen te zeggen dat je niet kunt zeggen dat feesten sowieso altijd verkeerd zijn. Nergens zie je een verbod op feesten, sterker nog: de Heere gaf zelf de feesten. God gaf aan Israël feesten waar Hij Zelf en de verlossing centraal staat en waar ze blij mochten, ja zelfs moéten zijn. Een voorbeeld daarvan vind je bij de instelling van het Wekenfeest in Deuteronomium 16:9-12. En ook nadat de tweede tempel is ingewijd, gebiedt de Heere in Ezra 5:16 dat te vieren met vreugde.
In het Nieuwe Testament denk ik aan de bruiloft te Kana, die Jezus met Zijn komst vereerde (Johannes 2). Of wat dacht je van het feest van de vader in de gelijkenis als de jongste zoon thuiskomt. Op dat feest werd gedanst, want de oudste zoon hoort op het land de reidans. Er was dus ook vrolijke muziek. Op dat feest had men mooie kleding aan en werd er lekker gegeten, want het gemeste kalf wordt geslacht omdat de vader zijn zoon teruggekregen heeft (Lucas 15). Dit is een voorbeeld dat de Heere Jezus Zelf geeft als voorbeeld van de vreugde die er is in de hemel als een zondaar zich bekeert! In de hemel weten ze -ik zeg het met eerbied- hoe ze feest moeten vieren!
Of wat dacht je van het feest waarheen de Heere Jezus in de gelijkenis van de talenten (Mattheüs 25) op wijst als hij tegen de trouwe slaven zegt: “Ga in tot de vreugde van uw heer!” Dat ziet op de vreugde van de hemel, waar we zullen aanliggen met Abraham, Izak en Jakob! En vergeet vooral ook niet de bruiloft van het Lam, waar de wereldgeschiedenis op uit zal lopen en waar alle gelovigen bij zullen zijn.
Er zijn in de Bijbel ook heel wat feesten aan te wijzen die de Heere afkeurt. Ik moet dan denken aan het feest van koning Belsazar in Daniël 5. Of die van Ahasveros in Esther 1. Decadent, de drank vloeit rijkelijk en het loopt erop uit dat hij zijn eigen vrouw, koningin Vasthi laat komen. Zijn wens is dat ze niet veel meer aanheeft dan haar koninklijke kroon. Zo wil hij haar aan de vorsten en prinsen ‘showen’. Zij was gelukkig wijs en zei nee, waardoor het feest niet doorging. Een vergelijkbare situatie kom je tegen in Markus 6, waar Herodes, de viervorst, zijn verjaardag viert. De drank vloeit rijkelijk en uiteindelijk komt zijn stiefdochter Salome (van ongeveer 16 jaar oud) schaars gekleed binnen en verleidt door haar sensuele dansen de dronken Herodes. Het loopt uit in de dood van Johannes de Doper.
Een laatste voorbeeld dat mij in gedachten komt, zijn de feesten waar Israël heengaat in Numeri 25:1-5. De dochters van Moab nodigen de Israëlieten uit voor een feest ter ere van hun goden. Met andere woorden: het volk van God gaat naar een werelds feest, waar de goden van de wereld vereerd worden. Gods volk wordt daar verleid tot zonde en gaat letterlijk vreemd met de wereld. En dat is een hele ernstige zaak. Het bracht Gods toorn over het volk. Lees die geschiedenis maar eens samen en bedenk: het is dus niet om het even waar je als christen naar toe gaat. Gods oordeel treft je dubbel zwaar als je als verbondskind de zonde ingaat!
Welke lijn zien we als we zo een aantal feesten genoemd hebben? We zien twee soorten feesten. De feesten in de bijbel die ter ere van God zijn, waar God in het middelpunt staat en waar Zijn werk gevierd wordt en waar je dus ook kunt danken, worden door de Heere gezegend. Wat is het mooi als op een verjaardag de Bijbel opengaat en gedankt wordt. Of als op een huwelijksfeest of -jubileum een psalm, gezang of lied gezongen wordt. Dan gaat er voor de niet-gelovigen ook nog eens een getuigenis vanuit. Dat is een feest waar net als in Kana de Heere Jezus uitgenodigd is.
Het andere soort zijn de feesten waar God niet bij aanwezig is. Omdat Hij niet uitgenodigd wordt, of omdat er dingen gebeuren waar Hij een afschuw van heeft. Dat zijn feesten waar je als kind van God dan ook niet thuishoort. Al heeft het de naam ‘christelijk’. Dat zijn de feesten van de wereld. De kenmerken van die die feesten zie je in de Bijbel al: veelal gaat het gepaard met drank (of andere verdovende middelen), werelds vermaak en seksuele onreinheid. Of een combinatie van die drie.
We leren dus uit de feesten die we in de Bijbel tegenkomen dat feestvieren geen neutraal terrein is. Of God zegent die feesten of ze roepen door de zonde Gods woede op. En dat laatste hoeft niet per sé een disco te zijn maar kan ook een verjaardag van een kerkganger zijn waar geroddeld en opgeschept wordt.
Dat moet je heel voorzichtig maken. Ga ik naar een feest omdat ik God daar kan danken? Of gaat het om mijn eigen plezier? Het antwoord op die vragen zegt ook iets over hoe het er geestelijk met je voorstaat. Een christen is als het goed is alleen blij om naar een feest te gaan waar God centraal staat en gedankt kan worden.
Uiteindelijk leeft de gelovige met de toekomstverwachting van hét grote feest. De bruiloft van het Lam, in het Nieuw Jeruzalem, en die roept anderen met Psalm 122 ertoe op om zich ook voor te bereiden op dat feest!
Ik hoop dat ik jullie hiermee op weg help, en ik wens jullie toe dat je samen je vreugde in de Heere vinden,
Ds. D. H. J. Folkers,
Abbenbroek
Dit artikel is beantwoord door
Ds. D.H.J. Folkers
- Geboortedatum:28-01-1986
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Abbenbroek
- Status:Actief
