Liefhebben en autisme

Ik ben volwassen, maar vind het moeilijk om anderen lief te hebben. Dit zou door mijn autisme kunnen komen. Kun je liefhebben ook leren? En hoe doe je dat dan? Het is een vrucht van de Heilige Geest, maar hoe zit het als je geen kind van God bent, dan kun je toch ook echt liefhebben? Ik hoop dat iemand me hier duidelijk antwoord op kan geven, want ik zit er behoorlijk mee! Ik wil op een ander gericht zijn, maar ben meestal alleen op mezelf gericht.

Beste vragensteller,
 
In deze niet eenvoudige vraag zit een aantal elementen die ik probeer wat uit elkaar te leggen.
 
In de eerste plaats: van ons allen geldt van nature dat we de Heere en onze naaste niet meer liefhebben, maar zelfs geneigd zijn de Heere en onze medemensen te haten. Dat belijden we op grond Gods Woord met vraag en antwoord 5 van de catechismus. Vandaar die gerichtheid op onszelf, die er bij ons allemaal in zit.

Als tweede: echt liefhebben is iets dat alleen de Heilige Geest ons kan leren. Hij stort de liefde van God uit in ons hart, zodat we die liefde ook gaan beantwoorden met wederliefde tot de Heere en liefde tot de naaste. Als je dan vraagt: “Kun je liefhebben leren?” zeg ik: ja, van Hem alleen. En wat doet de Geest? Hij richt je op Christus, Die gezegd heeft: “Leert van Mij, dat Ik zachtmoedig ben...” (Matt. 11:29). Ook al is er in de wereld nog een zekere natuurlijke liefde onder de mensen (anders was het op aarde een hel), het echte liefhebben zoals de Heere het bedoelt, leer je alleen aan de voeten van Christus.

Ten derde: door de zondeval zijn er onder ons mensen ook allerlei storingen in de menselijke geest waarneembaar. Autisme is daar één van. De moeite van autisme is (maar dat kun je zelf veel beter verwoorden dan ik!) dat je meer dan een ander gericht bent op het wereldje van je eigen ik. Dat is uitermate lastig, en dat is iets wat in dit leven wel een 'kruis' zal blijven.

Niet alle gevolgen van de zondeval worden door het geloof in Christus in dit leven opgeheven. Dat kan een “doorn in het vlees” zijn (2 Kor. 12:7), waar je dagelijks mee te strijden hebt. Maar de Heere zegt in die strijd wel Zijn genade toe aan ieder die Hem bidt.

Als vierde: wat ik vanuit de ervaring in het pastoraat weet is, dat de liefde van een autist zich op een andere manier kan uiten. Misschien meer door daden voor een ander dan door gevoelens (daar zit juist de storing). Maar de Heere weet dat. En dan meen ik te mogen zeggen: Hij wil jou het liefhebben leren binnen de mogelijkheden die daarvoor in jouw geest aanwezig zijn. Dan kan het zich anders uiten dan bij een ander, maar waar de Heere werkt zal het wel echt zijn.

Ten slotte: wat kun je hier lijden onder de gebrokenheid. Ik hoor dat ook in de vraag: “ik zit er behoorlijk mee!” Zeg dat ook aan de Heere. Maak Hem je nood bekend. Dan mag je ook uitzien naar de dag dat aan alle zonde gebrokenheid een einde zal zijn gekomen. Dan gaat in vervulling wat Ps. 73 zingt: “dan zal ik u al mijn liefde waardig schatten, wijl Gij mijn rechterhand woudt vatten.”
 
Met een hartelijke groet en zegenbede,
Ds. P. D. J. Buijs

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.D.J. Buijs

• Geboortedatum:
  02-11-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Nunspeet
• Status:
  Actief

198 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven