Ik ben het vertrouwen in mijn echtgenoot helemaal kwijt. Dit komt omdat hij al v...

Ik ben het vertrouwen in mijn echtgenoot helemaal kwijt. Dit komt omdat hij al verschillende maanden gevoelens voor een collega heeft. Deze gevoelens zijn wederzijds. Na een hele poos gezegd te hebben dat er niets aan de hand was, heeft hij mij dit toch verteld. Ik had echter al heel lang het idee dat er sprake was van zoiets. Op aandringen van familie en maatschappelijk werker heeft hij het contact met zijn collega verbroken. Ze zien elkaar nog wel op het werk en ik merk dat ze nog steeds contact hebben met elkaar. Als hij nu na een vergadering erg laat thuis is, vertrouw ik hem niet en denk ik: hij zal wel weer met zijn collega hebben zitten praten. Wat kan ik doen om het vertrouwen van mijn man weer terug te krijgen? Voordat hij gevoelens voor zijn collega kreeg, was hij de liefste man die je, je kan wensen. Ik hou nog steeds erg veel van hem en ik hoop dat hij zijn collega helemaal kan vergeten. Nu is er erg veel spanning tussen ons. Ook als hij iets tegen de kinderen zegt denk ik, je kan dit nu wel zeggen, maar besef je wel, wat je mij en de kinderen hebt aangedaan. Het allerergste vind ik nog, dat hij de gevoelens voor zijn college goed praat onder het mom van: Ik kan zo fijn met haar over het geloof praten en door de gesprekken met mijn collega ben ik door de Heere gegrepen. Werkt de Heere wel zo. Ik hoop dat u een antwoord hebt op mijn vragen, want ik weet niet met wie ik hier anders over moet praten, dan in mijn persoonlijk gebed met God.

Beste vriendin,

De vraag waar je mee zit komt in onze tijd (helaas) veel voor. Liefde (die je geeft) wekt wederliefde. Er is door de werksituatie waarin velen verkeren, een veel vrijere omgang tussen de verschillende seksen dan vroeger. Ik weet niet hoe de werksituatie van je man is, maar hoevelen hebben niet een collega met wie men één op één samenwerkt, bijvoorbeeld als een man een secretaresse heeft of men samen, man en vrouw, dikwijls op pad gaat of samen dienst heeft. Dan kunnen er heel gemakkelijk gevoelens voor elkaar ontstaan. Die hoeven niet verkeerd te zijn, integendeel, men kan in de werksituatie steun aan elkaar hebben, waardering voor elkaar krijgen (ook andersom: irritaties, maar dat laat ik rusten) en er kan een bepaalde band groeien. Dat is nu eenmaal moeilijk te verhinderen. Maar die gevoelens moeten natuurlijk niet uit de hand lopen en dat is wel gebeurd tussen de collega en je man. Hij heeft je, na een hele poos, schrijf je, verteld dat de gevoelens wederzijds zijn. Ook dàt hoeft op zichzelf niet verkeerd te zijn. Gevoelens zijn nu eenmaal moeilijk te onderdrukken. Maar het is wel oppassen geblazen. Heel gemakkelijk worden grenzen overschreden. In hoeverre dat bij de collega en je man het geval was, weet ik niet.

Enerzijds schrijf je dat je man op aandringen van familie en maatschappelijk werker het contact met zijn collega verbroken heeft, anderzijds dat je merkt dat ze nog steeds contact met elkaar hebben. Ik weet ook niet in hoeverre dat vanwege de werksituatie te verhinderen is. Zelfs al zou je man van werk veranderen dan kan hij weer in situaties terechtkomen waar een aardige vrouwelijke collega is, enz. Maar: je vertrouwt je man niet, vooral niet, schrijf je, als hij na een vergadering erg laat thuis komt. Je vraag is nu wat je kunt doen om het vertrouwen van je man weer terug te krijgen.

Weet je wat ik in de eerste plaats op die vraag zou willen antwoorden: Probeer je man vertrouwen te géven. Dus niet: hoe krijg ik zijn vertrouwen terug, maar hoe gééf ik hem mijn vertrouwen. Vertrouwen géven betekent in de regel vertrouwen wínnen. En andersom: geen vertrouwen geven of wantrouwend of argwanend zijn geeft heel gemakkelijk verwijdering en kan tot een kloof worden. Probeer, ook al weet ik dat dat in jouw omstandigheden moeilijk is, je man zoveel liefde te geven dat hij weer, zoals je schrijft, de liefste man die je je zou wensen voor je wordt. Ik denk daarbij aan wat Paulus in Romeinen 12:20 schrijft: “Kolen vuurs op zijn hoofd hopen”, woorden die ook al eerder in het Spreukenboek (25:22) staan, dus twee keer in de Bijbel voorkomen. Stel je voor: je man heeft sterke gevoelens voor zijn collega, maar elke keer merkt hij: mijn vrouw geeft me steeds liefde en vertrouwt me; ik denk dat hij zou kunnen gaan denken: ze is de liefste vrouw die ik me kan wensen. Ik weet wel: dat kan ik gemakkelijk schrijven (ik ken ook de precieze omstandigheden bij jullie niet), maar toch denk ik dat de meest-bijbelse weg is.

Zelfs zou ik willen zeggen: ga je man niet controleren, want ook dat kan irritaties en verwijdering geven. Maar heb er oog voor dat je man zijn collega (wellicht dagelijks) ontmoet en dat het in verschillende omstandigheden (nog eens: de juiste omstandigheden ken ik niet) niet te verhinderen is dat hij met haar, lang of kort, zakelijk of privé, praat. Daarbij is het belangrijk dat je man (en ook zijn collega) zijn (haar) grenzen weet te trekken. Ik lees dat ze zo fijn met elkaar over het geloof kunnen praten en dat je man zelfs zegt door de gesprekken met zijn collega door de Heere gegrepen te zijn. Nu, dan weten ze, als het goed is, beiden dat er geen grenzen overschreden mogen worden en zullen ze die grenzen ook in acht nemen. Natuurlijk kunnen ook twee mensen die veel met elkaar over het geloof praten, in zonde vallen. Helaas gebeurt dat ook. Maar toch zou ik daar niet van uit gaan. Ze weten dan trouwens zelf dat ze verkeerd doen. En als ze verkeerd zouden willen, wat God verhoede, dan is het in wezen alleen de Heere Die hen daarvan kan weerhouden. Wat zou het geweldig zijn als je man dan zou inzien dat zijn vrouw hem al haar liefde en vertrouwen heeft gegeven en hij die liefde geschonden heeft. Hij kan dan nooit een rustig geweten hebben, maar zal destemeer te verantwoorden hebben, in de eerste plaats jegens de Heere en in de tweede plaats jegens jou (en je kinderen). Eigenlijk moet het bij je man zijn wat de Spreukendichter zegt (31:29, ik zeg het iets anders): Vele dochters (ook mijn vrouwelijke collega) hebben deugdelijk gehandeld (want waarom zou zij geen goede en deugdelijke collega van je man zijn?), maar mijn eigen vrouw gaat ze allen (ook mijn collega) te boven. Dan heb je, althans wat je huwelijk betreft, alles gewonnen.

Aan het slot van je vraag schrijf je dat je niet weet met wie je hier over moet praten dan alleen in je persoonlijk gebed met God. Dat is goed. Probeer er ook niet met anderen over te praten. Aan het begin van je vraag schrijf je namelijk dat de familie en een maatschappelijk werker hebben aangedrongen het contact te verbreken. Dus die weten er wel van. Toch: probeer het praten erover tot een minimum te beperken, want als je man daarvan weet kan dat ook heel gemakkelijk irritaties geven en een kloof geven. En dat is wat je juist wil verhinderen. Stel namelijk dat het andersom was: dat jij een mannelijke collega had met wie je fijn kon praten en voor wie je gevoelens hebt, en de familie van je man zou zich er mee bemoeien, het zou heel wat extra verwijdering geven.

Ik vat het nog eens samen: Hoe kun je het vertrouwen van je man weer terugkrijgen? Probeer hem vertrouwen te géven. Liefde (die je gééft) wekt wederliefde, ook in relaties en in het huwelijk. Probeer, ook als je man na een vergadering erg laat thuiskomt, geen argwaan te hebben of verwijten te maken. Bereid je er, voordat hij thuiskomt, biddend op voor. Moeilijk? Dat begrijp ik. Maar het is de beste weg om de verhouding goed te krijgen en te houden. Hooguit kun je, op een goed moment (!) zeggen: Lieverd, ik vind het niet fijn (of niet leuk) dat je zo laat thuiskomt; kom je de volgende keer wat vroeger thuis? 
Beste vriendin, ik hoop dat ik je wat geholpen heb. Wederzijdse liefde en vertrouwen in het huwelijk is in alle opzichten de moeite waard. En nodig! God geve je wijsheid en zegene je.

Ds. H. Veldhuizen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Veldhuizen

• Geboortedatum:
  02-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Wapenveld
• Status:
  Inactief

244 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven