Vrouwelijke predikant

Er zijn kerken waar een vrouwelijke predikant voorgaat. Graag zou ik willen weten waarom dit Bijbels niet verantwoord is.

De volgende vraag: Naast tweemaal kerkgang op zondag is het dan geoorloofd om op zondag naar de markt of winkel te gaan om inkopen te doen, of uit eten te gaan? Graag uw antwoord waarom het op bijbelse gronden niet kan. Mogen deze vragen beantwoord worden door dr. Van den Belt?

Wat de eerste vraag betreft, daar denken christenen vooral verschillend over omdat ze een verschillende opvatting hebben over het gezag van de Bijbel. Sommigen zien de teksten waarin over de plaats van de vrouw in de gemeente en in het huwelijk gesproken wordt als tijdgebonden. Wie het blijvend gezag van de Bijbel aanvaardt, kan wel ruimte geven aan een positieve inbreng van vrouwen in de gemeente, bijvoorbeeld in een pastorale taak of voor de kinderen en jongeren, maar kan mijns inziens onmogelijk het leerambt voor vrouwen openstellen. Daar zijn de aanwijzingen van de apostel Paulus toch redelijk duidelijk in. Ik geef een voorbeeld: “Dat uw vrouwen in de gemeenten zwijgen; want het is haar niet toegelaten te spreken, maar bevolen onderworpen te zijn, gelijk ook de wet zegt” (1 Kor. 14:34). Verder vinden in de Bijbel wel voorbeelden van vrouwelijke diaconessen, maar niet van ouderlingen of dienaren van het Woord. De profetessen hadden wel een bijzondere gave van de Heilige Geest, maar geen kerkelijk ambt.

De tweede vraag hangt veel meer samen met de visie op de verhouding tussen de oudtestamentische sabbat en de nieuwtestamentische zondag. Er is een verband tussen die twee, maar christenen wereldwijd vullen dat nogal verschillend in. Sommigen vinden het voldoende als je op zondag de opstanding van Christus herdenkt door -meestal een keer- samen te komen met de gemeente. Verder is het natuurlijk mooi dat je dan die dag vrij hebt, maar je hoeft de zondag niet als rustdag te onderhouden, omdat dat echt iets is van het Oude Testament. In navolging van de puriteinen hebben in Nederland vooral de vertegenwoordigers van de Nadere Reformatie de nadruk gelegd op een strikte viering van de zondag als Nieuwtestamentische sabbat. Het enige Oudtestamentische element is dan het feit dat de sabbat op zaterdag viel en dat de zondag nu naar de eerste dag van de week verschoven is. Zelf ben ik wel erg dankbaar voor deze traditie waarin de zondag in ere gehouden wordt. De zondagsrust is iets om heel zuinig op te zijn.

Het is echter moeilijk om andere christenen -die in het buitenland hele andere gewoonten hebben- te veroordelen op dit punt. Omdat het meer een kwestie is van dwaling, door een andere visie op de verhouding van het Oude Testament en Nieuwe Testament dan van bewuste zonde. We kunnen wel aan andere christenen duidelijk maken hoe belangrijk de zondagsrust voor ons is. Dan doen we er ook goed aan daarin zo strikt mogelijk te zijn en te voorkomen dat anderen voor ons moeten werken terwijl we zelf vrij zijn. Bij alle genoemde voorbeelden worden andere mensen verplicht -en ervoor betaald- om voor jou aan de slag te gaan op de rustdag. Dat is niet nodig. Hoe je die dag verder invult -bijvoorbeeld door te gaan wandelen of fietsen- of door juist thuis te blijven zitten, dat lijkt mij vooral een zaak van christelijke vrijheid.

Dr. H. van den Belt