(...) Kan iemand een reactie geven over het kerkverlaten op grond van deze tekst...

Graag zou ik wat willen vragen over de tekst in deze link. Toen ik de tekst las schrok ik er best wel van. Vooral omdat ik me realiseerde dat dit misschien wel precies de vinger op de zere plek is. Ik begrijp dat het misschien wel kwetsend over zou kunnen komen voor sommige mensen, maar als we heel eerlijk zijn... Staan er dan geen waarheden in? Ik ben Ger. Gem. opgevoed. Hoewel ik er nog regelmatig naar de kerk ga (woon nog thuis), heb ik min of meer besloten naar de PKN over te gaan. Mede om de redenen uit de tekst. Anderzijds vind ik het ook wel moeilijk. Ik geloof namelijk ook dat ik niet zomaar ergens geboren ben, maar dat God daar een bedoeling mee heeft. Ook thuis levert het wel strijd op. Ik vind het moeilijk om aan mijn ouders uit te leggen waarom ik deze keuze heb gemaakt, ze begrijpen mij vaak niet. Ik denk dat dit artikel wel weergeeft wat ik bedoel, maar ik ben bang dat het ze kwetst. Kan iemand een reactie geven over het kerkverlaten op grond van deze tekst en of ik er goed aan zou doen het mijn ouders te laten lezen. Daarnaast: wat vindt u van deze tekst?

Het is van het allergrootste belang dat het Woord van God eerlijk en evenwichtig klinkt vanaf de kansels. Er blijft (juist dan!) een geweldig spanningsveld tussen de verkiezende liefde van God (anders gezegd:het eenzijdige genadewerk Gods) en de menselijke verantwoordelijkheid. De verkiezende God blijkt de roepende en appellerende God te zijn. Hij verkiest in Zijn appellerende Woord: Christus Jezus! Om Zijns Naams wil! In de prediking wordt de verkiezing van eeuwigheid een zaak van horen en geloven hier en nu, in volle menselijke verantwoordelijkheid. De prediking stelt de verkiezing present. De verkiezing  van eeuwigheid voltrekt zich in het heden van het Woord; hier en nu,gehoord en geloofd! Door de Geest.
 
Er is de laatste jaren een roep hoorbaar om het appel op de menselijke verantwoordelijkheid sterker naar voren te brengen in prediking en pastoraat. En uiteraard: verstarring in dorre, dode orthodoxie en lijdelijkheid, die zich openbaart in een wetticisme van regel op regel en gebod op gebod en gelaten afwachten zonder (geloofs)oog voor de Christus der Schriften is nooit goed te keuren. Zij moet zeker niet door onevenwichtige en nauwelijks appellerende prediking worden bevorderd.

Anderzijds mogen wij ook beducht zijn voor het scheppen van karikaturen. Alsof er bijna nergens meer zuiver wordt gepreekt in de "hoedjeskerken". Maar al te makkelijk is er "met een minimum aan kennis een maximum aan oordeel". En niet minder huiverig mag je zijn voor een naar de andere zijde doorgeslagen prediking die een soort samenwerkingsverband met God propageert: God doet wat, en ik doe ook wat. Of: het is 100 procent Gods werk en tegelijkertijd 100 procent mensenwerk. (Soms ook met een -exegetisch gezien onjuist- beroep op de bekende tekst uit Fil.2.Werkt uws zelfs zaligheid. etc.) Uiteindelijk is zalig worden dan vooral mensenwerk. Mijn besluit om God te dienen. Mijn gewilligheid en gehoorzaamheid. Mijn aanvaarden van Gods beloften; etc. Een prediking waarin de diepe verwondering over Gods omzien naar zo'n dwaas als ik ben ontbreekt.
 
Hoe je het ook wendt of keert: het is en blijft alles een éénzijdig Godswerk. Die wetenschap, in het geloof verstaan, maakt mij niet lijdelijk maar juist heel actief! Biddend actief: Heere, verheerlijk Uw Naam. En:Och, of wij Uw geboden volbrachten! In Christus! Uit dankbaarheid! Gewillig en gehoorzaam. Door de Geest!
 
Het mag duidelijk zijn: in de prediking gaat het om het present stellen van het heil in Christus. Tot eer van God. Midden in de gebrokenheid van een door en door schuldige wereld. Midden in het totale en radicale bederf van mijn zondaarsbestaan. De objectieve heilsfeiten moeten echter wel heel persoonlijk worden verstaan. Door de Heilige Geest. Daarom hechten wij aan Schriftuurlijk-bevindelijke prediking! (Bevinding gegrond op de Schrift; bevinding vanuit het Woord). Waarin het gebed om de Geest een wezenlijke plaats heeft en behoudt.
 
Wat je positie in het kerkelijke veld betreft: blijf zo lang mogelijk actief en hartelijk betrokken in de gemeente c.q. het kerkverband waarin de Heere je heeft geplaatst. Hier ligt een taak. En verder: overal (!!!) is het wat! Iedere gemeente is een gemeente buiten het paradijs. Ieder kerkverband, al is het nog zo hersteld, is een kerkverband in een gebroken wereld. Uiteindelijk is er maar één ware kerk van ware in Christus gekenden, vrijgekocht in Zijn bloed.
 
En wat je ouders betreft: het is niet verkeerd om ook hen het mij toegezonden Bunyanachtige verhaal te laten lezen. (Het bevat een indringende en zeer behartigenswaardige boodschap.) En vervolgens daarover met elkaar te spreken. Van hart tot hart. Ik zou bijna zeggen: los van het kerkverband. Maar ja, of dat mogelijk is... Heb respect voor je ouders en heb geduld met hen. Bid om Gods Zegen van licht en leiding voor jou en voor hen!
 
Tenslotte: Heb grote verwachting: niet van enig kerkverband, maar van de levende God!

Kand. G. A. van Ginkel

Dit artikel is beantwoord door

Kand. G.A. van Ginkel

• Geboortedatum:
  13-01-1958
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Maartensdijk
• Status:
  Actief

167 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven