Ik heb een tweetal vragen met betrekking op vertrouwen op Gods Woord. Allereerst...

Ik heb een tweetal vragen met betrekking op vertrouwen op Gods Woord. Allereerst, heel soms kan ik geloven dat de Heere Jezus ook mijn zonden heeft en wil vergeven. Maar vaak komen er dan allerlei twijfels op: ben ik wel uitverkoren, is het een tijdgeloof, etc. Dit omdat ik, als ik mag geloven dat er ook voor mij is betaald, ik mijn zonden minder voel drukken en juist heel veel behoefte heb om over de Heere te spreken en te vertellen over zijn genade en geduld. Daar hoort mijn tweede vraag bij: ik bid tot de Heere of Hij mij aan mijn zonden wil ontdekken en mij wil leren hoe ik in het dagelijks leven moet staan en handelen. Maar als ik echt in het dagelijks leven sta, handel ik zoals ik denk dat God het wil, hoe weet ik of dit niet gewoon eigengerechtigheid is of dat het inderdaad een vertrouwen op de Heere is? Waarom voel je soms je zonde bij je doen en laten zo sterk en soms zo weinig of helemaal niet?

In Spreuken 28:13 lezen we: “Die zijn overtredingen bedekt, zal niet voorspoedig zijn; maar die ze bekent en laat, zal barmhartigheid verkrijgen.” Welk een rijk beloftewoord van God is dit. Als wij onze zonden oprecht voor God belijden, krijgen we ongetwijfeld vergeving. Zo lezen we het ook in Psalm 32 en in de berijmde Psalm staat het zelfs in één regel: (maar ik beleed na ernstig overleg: mijn boze daân; Gij naamt die gunstig weg. Probeer zo concreet mogelijk tegen God over uw zonden te spreken. Ga met uw gedachten terug op een voorbije dag en week en zeg: “Heere, dat en dat was niet naar Uw wil; wilt U het mij vergeven.” Maar belijd Hem ook, dat uw vleselijk bent, verkocht onder de zonde (Rom.7:14). Met andere woorden: het bederf van uw hart. Dan zult u ook ervaren wat ons doopsformulier zo heerlijk zegt over de Heilige Geest Die ons toeeigent wat wij in Christus hebben, namelijk de afwassing van onze zonden en de dagelijkse vernieuwing van ons leven. Leg uw hand op uw voorhoofd en zeg: Heere, hier is het bewijs, dat ik bij U terecht kan. Inderdaad, dat geloof maakt ons ook vrijmoedig om van Hem te getuigen.

Nog een paar opmerkingen over de andere dingen die u schrijft:

1. Wij beginnen niet met te geloven dat we uitverkoren zijn (op grond van bijzondere ervaringen) om daarna de toevlucht tot Christus te nemen (dat is een doodlopende weg en het paard achter de wagen spannen), maar veeleer is het omgekeerd: naarmate wij de toevlucht leren nemen tot Christus, worden we ook -zij het door strijd heen- verzekerd van onze eeuwige verkiezing. Zekerheid van onze uitverkiezing is niet los verkrijgbaar, los van het geloof in Christus. Overigens is geloven volgens Luther een onrustig ding.  Als wij immers op onszelf zien, zakt ons vaak de moed in de schoenen.

2. Kenmerkend voor het tijdgeloof, dat het daarin meer gaat om wat God geeft dan om wat God is. Een oprecht geloof zegt: “Heere, ik ben niet waard, dat U onder mijn dak inkomen (Matth.8:8), maar ik kan niet zonder U; ik heb U lief. U bent aanbiddelijk en zeer te prijzen.”

3. Vraag veel om verdieping van Uw geloof (ook om ontdekking aan uw zonden). Dat is een goed gebed. En sta dan maar in het leven als een mens die spontaan de Heere dient. Want het geloof brengt ook vruchten der dankbaarheid voort. Dat is geen eigengerechtigheid, maar vrucht van Gods genade. Zelf dragen we dan vaak het licht op onze rug. Maar anderen mogen het aan ons merken, dat we een hater zijn van een zelfzuchtig bestaan. Leef -zoveel in u is- in zelfverloochenende liefde. Dat maakt je warm van binnen. Lees daarover nog maar eens vraag en antwoord 86 van de Heidelbergse Catechismus.

Graag in alles de Heere bevolen,

Ds. C. den Boer

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. den Boer

• Geboortedatum:
  20-04-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Barneveld
• Status:
  Inactief

241 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven